همایش مولوی در ارزروم ترکیه برگزار شد

وابستگی فرهنگی سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در ارزروم ترکیه همایشی تحت عنوان «مولوی و سبک او » با شرکت دوستداران فرهنگ و ادب پارسی برگزار کرد.

به گزارش «تابناک»، شماری از شخصیت های علمی و فرهنگی برجسته ترکیه از جمله سعدی چوگنلی معاون دانشگاه ارزروم، دلاور دوز گون رئیس دانشکده ادبیات ، داوود یایلالی رئیس دانشکده الهیات ، نعمت ییلدیریم مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آتاتورک، سلامی باکرجی رئیس بخش مطالعات شرق دانشگاه آتاترک و جمع زیادی از اساتید و دانشجویان ایرانی و ترک در این همایش حضور داشتند.

در این مراسم سعدی چوگنلی معاون دانشگاه آتاتورک ضمن تشکر وقدردانی از وابستگی فرهنگی سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران از ابتکار برگزاری مستمر همایش های ادبی در دانشگاه ارزروم، ضرورت استمرار این گونه برنامه ها را برای دانشجویان واساتید و علاقمندان زبان وادبیات فارسی بسیار مفید و ارزشمند توصیف کرد.

نعمت ییلدیریم مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آتاتورک نیز در ادامه برنامه طی سخنانی از دانشجویان خواست از فرصت هایی که برای معرفی مشاهیر زبان وادبیات فارسی فراهم می شود استفاده کنند.

عبدالرحمان ناجی توکماک استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یدی تپه نیز در سخنانی جامع به بررسی جنبه های مختلف شعر مولوی پرداخت .

وی هدف مولوی از سرودن شعر را افاده کلام ، محتوی و مضمون آن دانست وگفت: مسلک مولوی شاعری نیست. مولوی در غزل ومثنوی به دنبال اخلاق ، انسانیت و اسلامیت است. برای مولوی اهمیت موضوع و محتوی بیش از ادبیات است. وی ادبیات وشعر را وسیله ای برای رساندن پیام خود می داند.

مولوی در قرن هفتم و در عصر رواج سبک عراقی می زیست. اما سبک غزلیات او، به سبک خراسانی گرایش دارد و دلیلش، این است که زبان مادری او،خراسانی بوده و همان اصطلاحات و تعبیراتی را که در خانه شنیده بود، در اشعار خود به کار برده است.

مولانا جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی شاعر بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. وی در سال 604 هجری قمری در بلخ زاده شد. پدر وی بهاءالدین که از علما و صوفیان بزرگ زمان خود بود به سبب رنجشی که بین او و سلطان محمد خوارزمشاه پدید آمده بود از بلخ بیرون آمد و بعد از مدتی سیر و سیاحت به قونیه رفت. مولانا بعد از فوت پدر تحت تعلیمات برهان الدین محقق ترمذی قرار گرفت. ملاقات وی با شمس تبریزی در سال 642 هجری قمری انقلابی در وی پدید آورد که موجب ترک مسند تدریس شد و به مراقبت نفس و تذهیب باطن پرداخت. وی در سال 672 هجری قمری در قونیه درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد.

از آثار او می توان به مثنوی، دیوان غزلیات یا کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات، فیه مافیه و مجالس سبعه اشاره کرد.

ایرنا