اینکه دولت برای سلامت برنامههای مفصلی دارد و در این راستا گامهای خوبی چون سراسری کردن پوشش خدمات بیمهای و طرح تحول سلامت را برداشته، اتفاق مثبتی است که جای تقدیر و تشکر دارد؛ اما آیا وقت آن نرسیده که سایر بخشهای حاکمیتی هم در این مسیر با دولتمردان همگام شوند تا شاهد افزایش نکات مثبت در این زمینه باشیم؟
به گزارش «تابناک»، به فاصله دو روز از برگزاری رزمایش بزرگ ارتش با نام محمد رسول الله (ص) در جنوب شرق کشور و آبهای دریای عمان، اخباری از ارائه خدمات درمانی به مردم بخش کهیر شهرستان کنارک از توابع استان سیستان و بلوچستان ـ که در مجاورت منطقه عمومی رزمایش ساکنند ـ مخابره میشود که در نوع خود بسیار جالب توجه است.
آن گونه که اخبار منتشره نشان میدهد، در بیمارستان صحرایی دایر شده به مناسبت این رزمایش، تعداد زیادی از هموطنانمان از خدمات تخصصی پزشکی در زمینههای مختلف بهرهمند شده و حتی ده عمل جراحی نیز در این راستا صورت گرفته که در بخشهای خبری رسانه ملی نیز انعکاس یافته است.
این اتفاق از این رو جالب توجه است که میبینیم در حاشیه برگزاری رزمایشی که هدف از آن، نشان دادن توان نظامی کشورمان و همچنین مرور تاکتیکهای دفاعی و رزمی و بهکارگیری دستاوردهای جدید کشورمان در این عرصه است، خدماتی به مردم مناطق مجاور ارائه شده که تاکنون از آن محروم بودهاند.
کافی است به این نکته مهم توجه کنیم که پزشکان زمانی دستور مداخلات پزشکی از قبیل جراحی را صادر میکنند که نوع دیگری از درمان برای بیمار مفید ارزیابی نشود که چنین وضعیتی غالبا در زمان اوج گرفتن بیماری بروز میکند؛ با این پیش درآمد درخواهیم یافت بیمارانی که در بیمارستان صحرایی ارتش در مجاورت رزمایش مداوا شدهاند، از جمله افرادی بودهاند که سالهاست رنج بیماری را متحمل شده، ولی مجالی برای درمان آن نیافته بودند.
قابل حدس است آنچه موجب شده این افراد با بیماری خود کنار آمده و در صدد درمان برنیایند، یا نبود امکانات درمانی مورد نیاز در نزدیکی محل سکونت است، یا ناتوانی از پرداخت هزینههای درمانی یا مواردی از این دست، زیرا مراجعه ایشان به بیمارستان صحرایی به خوبی نشان میدهد از بهرهمند نبودن خود از نعمت سلامت آگاه بودهاند.
البته روایت چنین اخباری از حاشیه بسیاری از رزمایشهای صورت گرفته تاکنون مخابره و به شکلی عجیب، همواره از آنها به عنوان مفاخر رقم خورده با رزمایشها یاد شده که شاید از زاویه دید برگزار کنندگان رزمایشها موضع گیری منطقی و منصفانهای هم باشد اما اگر دیدمان را باز کنیم، درخواهیم یافت نشان دهنده عمق شکافی است که در توزیع عدالت در کشورمان به چشم میخورد و عجیب اینجاست که این واقعیت کمتر دیده شده است.
از این روی میگوییم این بخش کار را کمتر دیدهایم که میبینیم در پس پرده اخباری از این دست، به وضوح هم فقدان امکانات در مناطقی از کشورمان به چشم میخورد و هم کمبود متخصص؛ نقصی که مسئولان وزارت بهداشت بارها به وجود آن اذعان داشتهاند، ولی علم به وجودش هم موجب نشده که برنامه مدونی برای تغییرش یافته و در دستور کار قرار داده باشیم.
این اشکال زمانی عمیقتر جلوه میکند که میبینیم مسئولان وزارت بهداشت هنوز در واقعی کردن تعرفهها با مشکلات متعددی دست به گریبان هستند، چه برسد که بخواهند کمبود نیروهای متخصص در مناطق پیرامونی مراکز استانها، شهرهای بزرگ و شهرستانها را مرتفع کرده و بعد طرحی ویژه برای رفع محرومیت در مناطق محروم ارائه نمایند.
همه این حقایق در حالی بیان میشود که میبینیم وجود یک بیمارستان صحرایی در منطقهای محروم توانسته خدماتی ارزشمند به برخی هموطنانمان عرضه کند که تا کنون جای خالیشان وجود داشته، ولی دیده نشده تا این پرسش برایمان پیش آید که اگر امکان دایر کردن بیمارستانهای غیر صحرایی و اسکان متخصصان در چنین مناطقی وجود ندارد، چرا بیمارستانهای صحرایی سیاری به این منظر تدارک نمیبینیم تا در سفرهای دورهای به مناطق محروم کشورمان بتواند منشأ اتفاقات فراموش نشدنی زیادی باشد؟
آیا اکنون که بحث بررسی لایحه بودجه سال آتی در مجلس گشوده شده، نمیتوان از برخی هزینههای کمتر ضروری کاست و به جایش پیگیری اجرای چنین ایدههایی را در دستور کار قرار داد؟ آیا اولویتی که دولت مردان برای حوزه سلامت قائل شدهاند، نمیتواند با همراهی مجلسیان در بررسی لایحه بودجه تقویت شده و حتی پتانسیل نیروهای نظامی که در مواقعی مانند این رزمایش بروز میکند، موجب سپردن این مسئولیت به ایشان شود؟