اخراج، مجازات استفاده از پایان‌نامه دیگران

بد نیست، یعنی بهتره بگیم اصلا خوبه، اما این فقط یک مسکن خوب و البته بسیار ضعیفه، سرقت علمی در دانشگاه های ما سرطان پیشرفته ای که نیازمند شیمی درمانی قدرتمندتر و عمیقیه، طبق قوانین وزارت علوم دانشحویان تحصیلات تکمیلی باید به تحصیل تمام وقت اشتغال داشته باشن اما با این جذب کمی دانشجو و سرانه عحیب و غریب استاد، پایان نامه از جایگاه پژوهش به جایگاه یک فرایند اداری اجباری تنزل کرده که بخصوص برای دانشجوهای مشغول به کار اخلاقی ترین گزینه ممکنه، راه حل واقعی این مساله، محدودسازی کمی دوره های ارشد و دکترا به همراه اشتغال تمام وقت دانشجو و بازسازی و بازآموزی دانش تخصصی اعضای هیات علمی هست نه اخراج دانشجو، این دانشجویان معلول هستند و نه علت

باید با این فروشندگان پایان نامه برخورد قاطع و موثر صورت بگیرد. همچنین، دانشجویانیکه که از این فروشندگان پایان نامه می خرند باید اخراج شوند.

برای استاد چه چیزی در نظر گرفته می شود؟ استادی که از یک دانشجوی متقلب و متخلف حمایت می کند چطور؟ استادی که مقاله دختر خود با یک رشته خاص را در مجله ای با موضوعی دیگر که خودش جزء هیات تحریریه آن هست چاپ می کند چطور؟ همه قوانین برای دانشجوهاست؟

مشکل اینها زمانی دامنگیر محققین کشور میشود که نشریات معتبر جهانی در کنار بهانه تحریم وجود این توع از تقلبها را نیز بهانه رد کردن مقالات محققین ایرانی قرار دهند!

قطعا استفاده از پایان نامه جرم نیست. آن هم مدرکی است مثل کتاب، مقاله، طرح پژوهشی و .... الان از پایگاه پروکوئست هزار تا پایان نامه هم بخواهی میتونی بخری. جرم استناد علمی نکردن و سوء استفاده است. اگر استاد راهنما واقعا استاد راهنما باشه این مشکلات پیش نمی یاد

خوب که چی؟ شما اصلا انیشتین تربیت کن وقتی قراره بیاد بیرون بیکار بمونه به چه دردی می خوره؟

این راهش نیست. البته قصد جسارت به کارشناسان ذیربط ندارم اما این راهش نیست!
اگر بین دانشجویان بطور نامحسوس بررسی کنید همه آنها بدون استثنا تمایل دارند خودشان تحقیق کنند و بدست خودشان پایان نامه بنویسند و مورد توجه مجامع علمی داخل و خارج قرار بگیرند و سالیان سال به آن افتخار کنند...
اما چرا این اتفاق نمی افتد:
1-کجاست امکانات بهینه تحقیق؟ در مسیر تحقیق به هر ارگانی مربوط میشوی کسی تحویلت نمیگیرد. یک مزاحم هستی برای کار روزمره آنها! حتی اگر نتیجه تحقیقت بدرد آنها بخورد.
2- کجاست زمان؟ برای استادی که راهنمای پنجاه نفر است در حالیکه سقف قانونی آن به تعداد انگشتان دست نیست مگر وقتی هم باقی می ماند؟! با این مقامات و شغل های متعدد و متنوعی که تقریبا" همه آنها دارند. دانشجوی بیچاره در راهروهای دانشگاه دنبال استاد می دود تا پاسخ سوالی را بگیرد...
3- پول کجا بود؟! آقا جان تحقیق هزینه دارد. با این اوضاع پرداخت پژوهانه که عجبا استاد بیشتر و خیلی بیشتر از دانشجو میگیرد و مبلغ خنده داری به دانشجو میرسد چگونه می توان انتطار تحقیق درست حسابی داشت؟ این مبلغ ناچیز هم آنقدر دوندگی دارد که دانشجو بی خیالش می شود. این برای دولتی ها بود. وضع شهریه پردازها که واویلا است. تا به مرحله پایان نامه برسد دارون دار خود را شهریه داده است...
دانشجوی تحقیق کننده به چشم خود میبیند که دانشجوی متقلب زودتر و راحت تر از او فارغ التحصیل می شود
این شرایط دانشجو را وادار می کنند علیرغم میل باطنی خودش اقدام کند و حالا هم تمام کاسه کوزه ها را سر او می شکنند. والله آدم شرم می کند. قبول دارم جرم جرم است اما شما بیا اول شرایط را درست کن بعد از آن اگر کسی تخلف کرد مجرم واقعی است یقه او را بگیر

بایستی اول استاد و بعد دانشجو را مجازات کرد. استادی که حق التدریس پایان نامه را گرفته و نمی داند محتوای پایان نامه از کجا آمده است بایستی مجازات شود. مطمئن باشید مشکل حل خواهد شد.

استادهایی که ازدانشجویان ترجمه می خوان و بعد اونو به اسم خودشون چاپ می کنن چی ؟ نه آقاجون. این خانه از پای بست ویران است.

مسئولیت تقلب ‌های صورت گرفته، اگر نگوییم صد در صد، بیش از نود درصدش برعهده‌ی اعضای هیئت علمی است. در شرایطی که اعضای هیئت علمی به شدت در زمینه‌ی راهنمایی پایان‌نامه کم‌کاری می‌کنند و وظایف‌شان را اصلاً انجام نمی‌دهند، این دانشجو است که باید قربانی کم‌کاری استاد راهنما شود؟
مگر کار پایان‌نامه با هدایت و راهنمایی استاد راهنما پیش نمی‌رود؟ آیا او مسئولیتی در زمینه‌ی پایان‌نامه‌ای که به خاطر آن پول دریافت می‌کند به عهده‌اش نیست؟ آیا وقتی در پایان‌نامه‌ای تقلب صورت می‌گیرد، این استاد راهنما نیست که با توجه به تجربه‌ی علمی‌اش بایست مورد توبیخ قرار گیرد؟ آیا او نیست که مسئولیت پیش بردن تحقیق را به عهده دارد؟ آیا داورانی که نظارت بر کار تحقیق و بررسی دفاعیات را به عهده دارند کم‌کاری نکرده‌اند؟
دانشجو کسی است که در بازار علم کم‌ترین تجربه را دارد و به ندرت سره را از ناسره تشخیص می‌دهد، چرا او باید قربانی کم‌کاری فراوان اعضای هیئت علمی باشد؟