با این آمارهای تکان‌دهنده به کجا مي‌رويم؟!

سید مسعود علوی در سرمقاله رسالت نوشت:

چند آمار در حوزه عمومي و خصوصي، تکان دهنده است؛ چندي پيش مدير کل پزشکي قانوني استان تهران خبر داده بود در شش ماه نخست امسال 60 هزار و 39 نفر به دليل نزاع به مراکز پزشکي قانوني استان تهران مراجعه کردند. (1) هم او گفته بود نزاع در پايتخت 4/5 درصد رشد داشته است. همچنين بر اساس آمار ديگري از پزشکي قانوني، هر ساعت 72 درگيري منجر به جرح در کشور و 12 نزاع در تهران رخ مي دهد و يا به عبارت ديگر، هر 5 دقيقه 6 درگيري و نزاع رخ مي دهد. (2)

اين اخبار در حوزه عمومي، تکان دهنده است. در حوزه خصوصي گفته شده است از هر 5 ازدواج در شهرستان ها، يکي و از هر 3 ازدواج در تهران، يکي منجر به طلاق مي گردد. (3) اين آمار هم تکان دهنده است.

ما به کجا مي رويم؟! اين نزاع ها براي چيست؟ منشأ منازعه کدام است؟ روايت داريم حضرت رضا عليه السلام در نامه اي به عبدالعظيم حسني، سفارش هاي مؤکدي در مورد رها کردن ستيزه جويي و ترک جدال با يکديگر، به مؤمنين فرمودند. اين روايت هم تکان دهنده است. با هم آن را بخوانيم؛

«اي عبدالعظيم! از سوي من به دوستانم سلام برسان و به آنها بگو که شيطان را به خود راه ندهند و به آنان فرمان بده به خاموشي و ترک کردن در آنچه به کارشان نمي آيد و رها کردن ستيزه جويي و روي آوردن به يکديگر، چرا که اين کار موجب نزديک شدن به من است. نيز بگو که خود را به درافتادن با يکديگر مشغول نسازند که من با خود عهد کرده ام هر که چنين کند و يکي از ياران مرا به خشم آورد، از خدا بخواهم سخت ترين عذاب را در دنيا به وي برساند و در آخرت در شمار زيانکاران باشد. آنها را آگاه ساز که خداوند، نيکوکار آنها را خواهد بخشيد و از بدکارشان درخواهد گذشت، مگر کسي که به خدا شرک ورزد، يا دوستي از دوستان مرا بيازارد، يا بدخواهي او را به دل گيرد. که اگر چنين کند، خداوند او را نبخشايد تا زماني که از اين انديشه بد باز نگردد. اگر بازگشت، چه بهتر، وگرنه روح ايمان از دلش رخت بربندد و از ولايت من بيرون رود و او را از ولايت ما بهره اي نخواهد بود و من از اين سرنوشت بد به خدا پناه مي برم.» (4)

امام رضا عليه السلام براي خروج از اين بحران، نسخه شفابخش و عملي دارند. بحران خشونت، درگيري و منازعه را بايد در کنترل خشم و غضب، جستجو کرد. شيطان، انسان را از وادي خشم و غضب به وادي نفرت مي آورد. وقتي در اين حوزه، خوب گرم شديم به وادي انتقام و ستيزه جويي مي رويم. آمارهاي تکان دهنده حوزه عمومي و خصوصي در همين وادي ستيزه جويي و انتقام، رخ نمايي مي کند.

امام رضا عليه السلام به عبدالعظيم حسني مي فرمايد شيعيان مرا در وادي غضب، امر به سکوت و خاموشي کن تا از اين مرز، جلوتر نروند. به آنان بگو ستيزه جويي با هم را کنار گذاشته و اصل را بر گفتگو و مصالحه و آشتي بگذارند. به آنان بگو با درگيري با هم وقت خود را هدر ندهند، به هم مشغول نشوند. اگر چنين کنند در آخرت از زيانکاران خواهند بود. از خدا مي خواهم

سخت ترين عذاب را در همين دنيا به آنان برساند.

چنين کساني از ولايت من بيرون خواهند رفت و من از اين سرنوشت بد به خدا پناه مي برم!

خدا رحمت کند امام خميني (ره) را که هر وقت برنامه عقد داشتند، پس از پايان مراسم، به عروس و داماد مي فرمودند؛ «برويد با هم بسازيد.» همين دو کلمه، جهاني از معني را در خود دارد. ما در حوزه عمومي و خصوصي، راهي به جز سازش و ساختن با هم نداريم. هر راهي غير از اين، جز تباهي و سقوط اجتماعي، چيز ديگري نيست.

اينکه ما چرا به اينجا رسيديم؟ بايد مورد واکاوي دقيق قرار بگيرد. چرا آستانه تحمل و قرار اجتماعي ما پايين است؟ اينکه با اندک اختلافي، بر روي هم تيغ نفرت و خصومت مي کشيم، فوق العاده عجيب است.

ماه هاي محرم، صفر و رمضان، فرصتي است که روح خود را در چشمه زلال تعاليم قرآني و معارف اهل بيت عليهم السلام، شستشو دهيم. امام حسين عليه السلام مي فرمايد:

«با گذشت ترين مردم کسي است که داراي قدرت انتقام باشد اما عفو کند.» (5)

اينکه مردم ما به امام حسين و اهل بيت پيامبر عليهم السلام عشق مي ورزند و در ماه هاي محرم و صفر، هر روز تا پاسي از شب، در اندوه شهادت امام حسين عليه السلام و ياران باوفاي او عزاداري مي کنند، بايد عامل به فرامين او هم باشند. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد: «کمال دليري آن است که انسان بر خشمش چيره گردد.» (6) چرا اين دليري ها در وجود ما کم شده است؟ امام صادق عليه السلام نيز مي فرمايد: «کسي که هنگام خشم، خوددار نباشد، از ما نيست.» (7) بايد باور کنيم وقتي جلوي خشم خود را نمي گيريم و وارد يک نزاع مي شويم که نتيجه اش آسيب به ديگران است، از حوزه ولايت معصومين عليهم السلام خارج مي شويم. اين متن حديث است!

همين بساط در حوزه سياسي هم وجود دارد. وجود تنافر و تخاصم بين گروه هاي سياسي، چه در ميان گروه هاي رقيب و چه در ميان يک گروه همگن سياسي، اعجاب آور است! عده اي نان خود را در تنور «تنافر» و «تخاصم» گروه ها و رجال سياسي و مذهبي پخت مي کنند. ظهور فتنه 18 تير 78 و فتنه انتخابات سال 88 نتيجه يک بي تربيتي سياسي بود. در سفارش هاي امام رضا عليه السلام به عبدالعظيم حسني، اين بيان بود که فرمود: «راهي براي شيطان نگذاريد که بر نفس شما چيره شود.»

راه شيطان در جامعه ما چيست؟ يکي از راه هاي نفوذ شيطان در جامعه ما همين پديده ماهواره و بدآموزي هاي اينترنت و شبکه هاي مدرن اطلاع رساني است. بايد ديد چگونه از آنها مصونيت پيدا مي کنيم؟ همين هفته گذشته بود که جمعي از مردم زنجان به طور داوطلبانه آنتن هاي ماهواره اي خود را تحويل دادند. آنها در گفتگو با خبرنگاران گفتند منشأ نفوذ شيطان و رخنه در روح و جسم ما همين کانال هاي ماهواره اي هستند که دشمن از اين طريق، ارزش هاي الهي و اخلاقي ما را نشانه گرفته است. مسلماني که در مکتب اهل بيت عليهم السلام تربيت شده باشد، نمي تواند آنتن ماهواره را بر پشت بام خود به علامت استيلاي فرهنگ منحط غرب، نصب کند. به همين دليل همه مراجع عظام تقليد، بدون استثناء، استفاده از آنتن هاي ماهواره اي براي برقراري ارتباط سياسي و فرهنگي با دشمن را حرام مي دانند.در فضاي مجازي، دنيا اکنون متوجه اين تبهکاري هاي سياسي و اجتماعي شده است. هر کشوري به تناسب قدرت فني و علمي خود اجازه استفاده ناصحيح از اينترنت را نداده و کنترل هاي خود را دارد. در کشور ما هم قرار است شوراي عالي مجازي، تمهيداتي در اين مورد داشته باشد که به همت دولت و شخص رئيس جمهور نيازمند است. دولت در بيرون راندن دشمن از آسمان کشور و نيز خانه هاي مردم، وظيفه اساسي دارد. نهادهاي مدني مثل حوزه هاي علميه و ان.جي.او ها کار خود را مي کنندو هيئت هاي مذهبي، علما، نخبگان دانشگاه و رسانه ها در اين مورد، روشنگري هاي خوبي داشته اند. رئيس جمهور در تکميل اين تلاش ها بايد به سوگندي که براي حراست از مرزهاي فرهنگي نظام مقدس جمهوري اسلامي خورده است، عمل کند تا اين آسيب ها به حد اقل کاهش يابد.

1- هفدهم آبان 93، جرايد کشور و پايگاه هاي اطلاع رساني مجازي

2- بيست و ششم تير 93، جرايد کشور و پايگاه هاي اطلاع رساني مجازي

3- سيد حسن موسوي چلک، رئيس انجمن مددکاري اجتماعي، خبرگزاري مهر، 26 تير 92

4- بحارالانوار، جلد 71، صفحه 231

5- بحارالانوار، جلد 75، صفحه 121

6- نهج الفصاحه، حديث 1872

7- اصول کافي، جلد 2، صفحه 637، حديث 2

8- بحارالانوار، جلد 71، صفحه 231