جنگ غزه و مذاکرات هسته‌ای ایران
مجله فارین افرز در گزارشی تحلیلی با پرداختن به تأثیرات مسائل منطقه‌یی شامل جنگ غزه بر مذاکرات هسته‌ای نوشت: اگرچه مذاکره‌کنندگان آمریکا و ایران برای تفکیک این مسائل از هم در روند مذاکرات تلاش کرده‌اند، ادامه جنگ غزه می‌تواند دستیابی به یک خروجی موفقیت‌آمیز را سخت‌تر کند.
مجله فارین افرز در گزارشی تحلیلی با پرداختن به تأثیرات مسائل منطقه‌یی شامل جنگ غزه بر مذاکرات هسته‌ای نوشت: اگرچه مذاکره‌کنندگان آمریکا و ایران برای تفکیک این مسائل از هم در روند مذاکرات تلاش کرده‌اند، ادامه جنگ غزه می‌تواند دستیابی به یک خروجی موفقیت‌آمیز را سخت‌تر کند.
به گزارش ایسنا، مجله فارین افرز در آخرین شماره خود در این باره نوشت، پس از آن که ایران و گروه 1+5 شامل پنج عضو دائم شورای امنیت به‌علاوه آلمان توانستند در ماه نوامبر گذشته به توافقی اولیه دست یابند، بنیامین نتانیاهو، نخسیت‌وزیر اسراییل این توافق را اشتباه تاریخی خواند و گفت این کار می‌تواند جهان را به منطقه‌ای خطرناک‌تر تبدیل کند. مذاکره کنندگان در 18 ژوییه تصمیم گرفتند که این مذاکرات را به منظور وسعت پیدا کردن به توافق نهایی درباره برنامه هسته‌ای ایران و تحریم‌های بین‌المللی علیه این کشور چهار ماه دیگر تمدید کنند. اما این بار نتانیاهو حتی جیک نزد.
واکنش خاموش نتانیاهو در مورد تمدید مذاکرات با توجه به انتقادات تند و علنی وی در مورد مذاکرات هسته‌ای حیرت‌آور بوده است. برخی می‌گویند تشدید جنگ غزه نتانیاهو را پریشان و گیج کرده است و یک روزنامه‌نگار انگلیسی پیش‌تر گفته بود که نتانیاهو قصد داشته به ایران حمله کند اما در غزه گیر افتاده است.
نتانیاهو به‌طور واضح اظهار کرده است: اسراییل دست نیافتن به توافق را به یک توافق بد ترجیح می‌دهد که خود می‌تواند بیانگر پاسخ وی به تمدید مذاکرات باشد. با این حال حماس هنوز جای ایران را به عنوان اصلی‌ترین چالش امنیتی در ذهن نتانیاهو نگرفته است. اما اگر هر چیزی دیگری هم‌چون جنگ غزه نگرانی‌های وی را در مورد ایران تشدید کرده باشد، می‌تواند موجب سخت‌تر شدن مذاکرات شود.
مذاکره‌کنندگان آمریکایی تلاش کرده‌اند تا مسائل منطقه‌یی را تقسیم بندی کنند. هم‌چنین مذاکره‌کنندگان ایرانی مشخص کرده‌اند که نمی‌خواهند مسائل منطقه‌یی و فرامرزی شامل سوریه و عراق را در مذاکرات‌شان وارد کنند و ترجیح می‌دهند که مذاکرات هسته‌ای را از هر چیز دیگری مجزا نگه دارند. منطق این کار این است که جدا کردن مسائل از هم می‌تواند احتمال دستیابی به توافق را در شرایطی که مذاکرات خود به اندازه کافی پیچیدگی دارد افزایش دهد.
اگرچه این تفکیک در عمل تقریبا غیرممکن است چون مساله‌ای همانند غزه روی محاسبات تمام طرف‌های مذاکره‌کننده تأثیرگذار است. به ویژه این که موضع اسراییل در این زمینه اگرچه خروجی از این مذاکرات محسوب نمی‌شود، بر خروجی آن مؤثر خواهد بود.
در حقیقت، نگرانی کشورهای عربی و اسراییل در مورد ایران همیشه نسبت به برنامه هسته‌ای این کشور بوده است. از نظر برخی دولت‌ها روابط ایران با گروه‌های شیعه در منطقه و کشورهای همسایه نگران کننده است. حتی اسراییل از این نگران نیست که ایران از سلاح‌هایش علیه او استفاده خواهد کرد بلکه به دلیل حمایت‌هایش از حزب‌الله که در شمال اراضی اشغالی قرار دارد و هم‌چنین حمایت‌های مالی و نظامی‌اش از حماس و گروه‌های فلسطینی در غزه نگران است. بنابراین جنگی همانند غزه موضع رهبران اسراییل در قبال برنامه هسته‌ای ایران را سخت‌تر خواهد کرد.
از طرف دیگر کنگره آمریکا به دلیل داشتن نگرانی‌های مشابه مایل نیست تحریم‌ها علیه ایران را لغو کند چون معتقد است که ایران با حمایت از حماس آن را قادر کرده تا به هم‌پیمان اصلی آمریکا در خاورمیانه حمله کند.
اسراییل حتی چندی پیش با توقیف یک کشتی حامل سلاح در دریای سرخ مدعی شد که این سلاح‌ها متعلق به ایران بوده و قرار است به دست فلسطینیان برسد.
فارین افرز در ادامه آورده است: با این حال ایران و آمریکا دلایل قانع‌کننده‌ای برای دستیابی به یک توافق هسته‌ای موفق دارند که آن‌ها را با وجود گسترش جنگ در غزه برای ادامه مذاکرات و تلاش‌های‌شان ترغیب می‌کند. پاسخگویی به مساله برنامه هسته‌ای ایران از طریق دیپلماسی برای دولت باراک اوباما یک دستاورد در حوزه سیاست خارجی محسوب می‌شود که موجب حل یکی از اختلافات در منطقه‌ای می‌شود که هم‌اکنون خود به اندازه کافی درگیر جنگ است.
هم‌چنین ایران از توافقی که لغو ضروری تحریم‌ها را در پی داشته باشد حمایت می‌کند. اگرچه این توافق باید به گونه‌ای باشد که ایران بتواند نیازهای صلح‌آمیز هسته‌ای‌اش را برطرف کند و به اندازه‌ای محدود باشد که موجب رضایت خاطر آمریکا و شرکایش باشد. اما با ادامه جنگ غزه جدا کردن مذاکرات هسته‌ای از مسائل منطقه‌یی سخت‌تر خواهد بود و برای یک خروجی موفقیت آمیز در این تلاش‌های دیپلماسی مفید است.
به گزارش ایسنا، مجله فارین افرز در آخرین شماره خود در این باره نوشت، پس از آن که ایران و گروه 1+5 شامل پنج عضو دائم شورای امنیت به‌علاوه آلمان توانستند در ماه نوامبر گذشته به توافقی اولیه دست یابند، بنیامین نتانیاهو، نخسیت‌وزیر اسراییل این توافق را اشتباه تاریخی خواند و گفت این کار می‌تواند جهان را به منطقه‌ای خطرناک‌تر تبدیل کند. مذاکره کنندگان در 18 ژوییه تصمیم گرفتند که این مذاکرات را به منظور وسعت پیدا کردن به توافق نهایی درباره برنامه هسته‌ای ایران و تحریم‌های بین‌المللی علیه این کشور چهار ماه دیگر تمدید کنند. اما این بار نتانیاهو حتی جیک نزد.
واکنش خاموش نتانیاهو در مورد تمدید مذاکرات با توجه به انتقادات تند و علنی وی در مورد مذاکرات هسته‌ای حیرت‌آور بوده است. برخی می‌گویند تشدید جنگ غزه نتانیاهو را پریشان و گیج کرده است و یک روزنامه‌نگار انگلیسی پیش‌تر گفته بود که نتانیاهو قصد داشته به ایران حمله کند اما در غزه گیر افتاده است.
نتانیاهو به‌طور واضح اظهار کرده است: اسراییل دست نیافتن به توافق را به یک توافق بد ترجیح می‌دهد که خود می‌تواند بیانگر پاسخ وی به تمدید مذاکرات باشد. با این حال حماس هنوز جای ایران را به عنوان اصلی‌ترین چالش امنیتی در ذهن نتانیاهو نگرفته است. اما اگر هر چیزی دیگری هم‌چون جنگ غزه نگرانی‌های وی را در مورد ایران تشدید کرده باشد، می‌تواند موجب سخت‌تر شدن مذاکرات شود.
مذاکره‌کنندگان آمریکایی تلاش کرده‌اند تا مسائل منطقه‌یی را تقسیم بندی کنند. هم‌چنین مذاکره‌کنندگان ایرانی مشخص کرده‌اند که نمی‌خواهند مسائل منطقه‌یی و فرامرزی شامل سوریه و عراق را در مذاکرات‌شان وارد کنند و ترجیح می‌دهند که مذاکرات هسته‌ای را از هر چیز دیگری مجزا نگه دارند. منطق این کار این است که جدا کردن مسائل از هم می‌تواند احتمال دستیابی به توافق را در شرایطی که مذاکرات خود به اندازه کافی پیچیدگی دارد افزایش دهد.
اگرچه این تفکیک در عمل تقریبا غیرممکن است چون مساله‌ای همانند غزه روی محاسبات تمام طرف‌های مذاکره‌کننده تأثیرگذار است. به ویژه این که موضع اسراییل در این زمینه اگرچه خروجی از این مذاکرات محسوب نمی‌شود، بر خروجی آن مؤثر خواهد بود.
در حقیقت، نگرانی کشورهای عربی و اسراییل در مورد ایران همیشه نسبت به برنامه هسته‌ای این کشور بوده است. از نظر برخی دولت‌ها روابط ایران با گروه‌های شیعه در منطقه و کشورهای همسایه نگران کننده است. حتی اسراییل از این نگران نیست که ایران از سلاح‌هایش علیه او استفاده خواهد کرد بلکه به دلیل حمایت‌هایش از حزب‌الله که در شمال اراضی اشغالی قرار دارد و هم‌چنین حمایت‌های مالی و نظامی‌اش از حماس و گروه‌های فلسطینی در غزه نگران است. بنابراین جنگی همانند غزه موضع رهبران اسراییل در قبال برنامه هسته‌ای ایران را سخت‌تر خواهد کرد.
از طرف دیگر کنگره آمریکا به دلیل داشتن نگرانی‌های مشابه مایل نیست تحریم‌ها علیه ایران را لغو کند چون معتقد است که ایران با حمایت از حماس آن را قادر کرده تا به هم‌پیمان اصلی آمریکا در خاورمیانه حمله کند.
اسراییل حتی چندی پیش با توقیف یک کشتی حامل سلاح در دریای سرخ مدعی شد که این سلاح‌ها متعلق به ایران بوده و قرار است به دست فلسطینیان برسد.
فارین افرز در ادامه آورده است: با این حال ایران و آمریکا دلایل قانع‌کننده‌ای برای دستیابی به یک توافق هسته‌ای موفق دارند که آن‌ها را با وجود گسترش جنگ در غزه برای ادامه مذاکرات و تلاش‌های‌شان ترغیب می‌کند. پاسخگویی به مساله برنامه هسته‌ای ایران از طریق دیپلماسی برای دولت باراک اوباما یک دستاورد در حوزه سیاست خارجی محسوب می‌شود که موجب حل یکی از اختلافات در منطقه‌ای می‌شود که هم‌اکنون خود به اندازه کافی درگیر جنگ است.
هم‌چنین ایران از توافقی که لغو ضروری تحریم‌ها را در پی داشته باشد حمایت می‌کند. اگرچه این توافق باید به گونه‌ای باشد که ایران بتواند نیازهای صلح‌آمیز هسته‌ای‌اش را برطرف کند و به اندازه‌ای محدود باشد که موجب رضایت خاطر آمریکا و شرکایش باشد. اما با ادامه جنگ غزه جدا کردن مذاکرات هسته‌ای از مسائل منطقه‌یی سخت‌تر خواهد بود و برای یک خروجی موفقیت آمیز در این تلاش‌های دیپلماسی مفید است.
