مايلي كهن:توهم را از تیم ملی دور کنید

« تنها راه نجات تیم ملی دور کردن توهم از این تیم است.» محمد مایلی کهن دشمن شماره یک علی دایی لقب گرفته است . او حالا کاندیدای دولتی برای جانشینی دایی است.

 

به گزارش خبرآنلاین، سرمربی سایپا به سختی حاضر شد درباره بازی تیم ملی حرف بزند اما وقتی رضایت داد ، نکات زیادی برای گفتن داشت. نکاتی که انگشت اتهام همه آنها به سوی افکار غلط علی دایی و نه شخص اوست.

تیم ملی باخت و همه رویاهای مان از بین رفت؟
اگر این حرف را بزنم می گویند مایلی کهن با دایی مشکل شخصی دارد اما در همه این روزها هشدار می دادم ولی کسی توجه نکرد. مشخص بود که با روندی که داشتیم بازی را می بازیم.

چرا؟ ما  حتی از حریف پیش بودیم؟
نه منظورم چیزی نیست که شما می گویید. ببین قبل از شروع بازی همه حرف از یار دوازدهم می زدند و این یعنی سکوت مطلق . یعنی هر صدای مخالفی خفه شود. اگر نقد می کردی متهم به به خیانت می شدی درحالی که دیدن مشکلات و سکوت ، عین خیانت است. اشتباهات پنهان می ماند و کارشناسان ناچار به سکوت هستند.
در دو ماه گذشته ما به خاطر تیم ملی ، لیگ مان را فدا کردیم. مثلا خود من حالا به خاطر فشار مسابقات 6 بازیکن مصدوم دارم در کمتر از یک ماه ما 6 بازی کردیم . این یعنی هر سه روز ، یک بازی . اتفاقی که باعث شد که تیم مان فرصت ریکاوری را از دست بدهد. فرصت تمرین موثر از تیم ها گرفته شد و بازیکنان به اوج خستگی رسیدند تا بدن های شان خالی کند.

ما اولویت را به تیم ملی دادیم اما مگر تیم ملی آماده از دل لیگی خوب تامین نمی شود؟
مگر این تیم ها دولتی و ملی نیستند؟

به هرحال اگر شما هم سرمربی تیم ملی بودید همین پیش شرط ها را می گذاشتید؟
مگر تیم های رقیب ما لیگ های شان را تعطیل کردند؟ مگر همین هفته و قبل از سفر به تهران لیگ عربستان برگزار نشد؟ آنها لیگ شان را منظم انجام دادند و در عوض در این شرایط حساس ، تیم ما به جایی که بیاید و تمرین های منطم داشته باشد دو بازی دوستانه بی اثر را برگزار کرد که اثر عکس گذاشت و نتیجه اش این شد که بازیکنان در زمین راه بروند. ما دو بازی برگزار کردیم و برای هرکدام از این بازی ها 3 روز را از دست دادیم ، یعنی 6 روز . روزهای قبل و بعد از بازی که نمی توانستیم تمرین کنیم ، روزهای بازی هم که فقط برای تیم مان خستگی خریدیم. همین خستگی بود که باعث شد در تهران و پیش چشم 100 هزار نفر تیم ملی وقتی از رقیب عقب افتاد نای حمله نداشت. شما اصلا بروید بازی های دوستانه تیمی مثل انگلیس را ببینید و با تیم ما مقایسه کنید. هیچ تیمی این قدر بازی دوستانه انجام نمی دهد که ما بازی کردیم. حالا در این مدت مثلا یک بازی هم لغو شده چون دوستان کارهای شخصی داشتند و به سفر خارج از کشور رفته اند این که دیگر گناهش به گردن کسی نیست!

اما تیم ملی در آن دقایق پاشیده بود و به این دلیل نمی توانست روی پا بایستد! تیم ملی بد زمانی گل های بدی خورده بود!
الان یکسال است که کادرفنی را در دست گرفته است. بیایید سیکل بازی های این کادر را آنالیز کنیم. بازی ها را از باخت به بحرین شروع کردیم. جلوی کویت روی خلاقیت فردی توانستیم از شکست فرار کنیم. مقابل امارات و سوریه تیم خوبی نبودیم و با اما و اگر از گروه مان بالا رفتیم تا به مرحله دوم برسیم. در دور برگشت و در برابر امارات که ضعیف ترین تیم گروه بود و همه این تیم را برده اند ، ستاره ما گلرمان بود و مهدی در پایان مسابقه سجده شکر به جا آورد. آیا برابر کره شمالی ، کره و عربستان بازی های خوبی داشتیم؟ تازه در هیچ دوره ای این همه بخت همراهی از سوی داوران با ما یار نبوده است. در ریاض پنالتی یرار ما روی بازیکن عرب را داور ندید . در بازی دیروز یک گل سالم آنها و یک خطای مشکوک به پنالتی شان را داور ندید. آن وقت کادرفنی ما مدام از بازی خو تیم ملی سخن می گوید.

به هر حال سرمربی تیم باید از عملکرد تیمش دفاع کند. هر کسی بود همین کار را می کرد!
این چه توجیهی است. آقایان گفته اند ما نباختیم و ایران باخت. واقعا این حرف دردناک که از ایران مایه می گذارند. ایران بزرگتر از آن است که بازنده شود. ما 8 سال با همه دنیا جنگیدیم اما یک وجب از خاک مان را به دشمن ندادیم. اگر دیروز باختیم به اشتباهات کادرفنی باختیم. کادرفنی ما باخت نه تیم ملی ایران. واقعا عصابم خرد می شد وقتی بل از بازی پیشکسوت 70 ساله ما در رسانه ملی می گفت تیم ملی هیچ ضعفی ندارد. اگر تیم مشکلی نداشت چرا باخت. آقایانی که این حرف ها را می زدند حالا مرهمی روی دل زخم خورده مردم بگذارند.

اما پروژه یار دوازدهم و حمایت همه جانبه از تیم ملی برای اولین بار از تیم ملی شما شروع شد در مقدماتی 98. یادتان که هست؟
چرا خودمان را گول می زنیم. ببین با تیم ملی چه کرده ایم که برای آوردن تماشاگر در مسابقه ای به این حساسی باید التماس کنیم. بازی را رایگان کنیم و...تیم ملی برای شخص خاصی نیست متعلق به همه است برای همین هم من حتی روز قبل مسابقه رفتم تمرین تیم ملی تا تیمم را تشویق کنم اما تمرین خلوت بود. هیچ وقت این اتفاق سابقه نداشت. روزی در تیم امید می خواستند بازی ما را رایگان کنند اما نگذاشتم چون تیم ملی قداست دارد اگر ایرانی برای تیم ملی کشورش پول نپردازد چه کار باید بکند؟
برای تماشای بازی تیم من با مالدیو 80 هزار نفرآمدند ورزشگاه و برای بازی مان با عربستان از ساعت 12 التماس می کردیم ورزشگاه پر شده و به استادیوم نیایید.
حالا ببین با تیم ملی چه کرده ایم که مردم به تیم ملی کشورشان رغبت ندارند.

چرا مردم رغبت ندارند؟
معلوم است چون همه امورات تیم به دست یک نفر افتاده است. این تفکر بر تیم حاکم شده که من از همه بهترم و هیچ کس حق ندارد خود را بالاتر از تیم ملی بداند اما این اتفاق در تیم ما افتاد و کار به جایی رسید که مردم از تیم ملی کشورشان دلسرد شدند. آقایان واقعا توهم زده اند. مدام می گویند ما خوب بازی کردیم. من 20 دقیقه اول بازی را ندیدم اما در ادامه موقعیت های حریف اگر بیشتر از ما نبود ، کمتر هم نبود تازه یک گل سالم و یک پنالتی آنها هم که گرفته نشد.

اگر بازی را دیدید می پذیرید که جمعیت نباید از دقیقه 30 کریمی را تشویق می کردند و تیم ملی را به چالش می کشیدند؟
من درباره کریمی بحث دارم. من هم معتقدم او از نظر جسمانی آمادگی بازی در تیم ملی را ندارد اما نمی توان ز ارزش های او بسادگی گذشت. ما زمان کافی داشتیم که او را برای بازی با عربستان آماده کنیم و از پتانسیل بالایش در اتحاد مردم برای کمک به تیم استفاده کنیم اما این کار را نکردیم. مدام می گویند که تیم را جوان کرده اند و همه بهترین های لیگ را دعوت کردند. اگر این زور است چرا ابراهیم صادقی به تیم ملی دعوت نمی شود؟ چون از مایلی کهن حمایت کرده؟ چرا حقی حتی به اردوها دعوت نمی شود؟
من بازیکنانی مثل کیا ، میناوند ، پاشازاده ، منصوریان ، مجیدی ، باقری ، عزیزی و حتی همین علی دایی را به فوتبال ایران هدیه کردم اما حالا این جوانگرایی کدام بازیکن شاخص را به تیم ملی هدیه داده است؟

با شرایط فعلی فکر می کنید شانس صعود از گروه مان داریم؟
بله زمان ما فقط یک تیم مستقیم بالا می رفت. ولی شرایط الان تفاوت کرده و فرصت هنوز هست اگر عربستان می تواند ما را در تهران ببرد ما هم باید بتوانیم ، کره شمالی را در پیونگ یانگ و امارات را در تهران ببریم و حتی از بازی با کره هم حداکثر امتیاز را بگیریم. البته نه با روندی که فعلا در تیم ملی حاکم است. ما باید شکل کارمان را عوض کنیم تا موفق شویم. تا وقتی آقایان شیفته خود هستند و فکر می کنند تیم ما خوب بازی می کند ، هیچ شانسی برای صعود به جام جهانی نداریم.

یعنی باید دایی را برکنار کنند؟
من هیچ حرفی در این باره نمی زنم. فقط می گویم این آقایان توهم و شیفتگی شان را دور بریزند. مردم می فهمند فوتبال را و نمی شود با خودکامگی و الفاظ متکبرانه سر آنها کلاه گذاشت.
در این فوتبال وصله های زیادی به من زدند چون باج ندادم و حرفهایم را رک گفته ام و هراسی ندارم که این حرفهایم از جنجالی شود ولی برای کمک به تیم ملی است که می گویم آقایان باید در رفتارشان تغییر ایجاد کنند.

و برای سئوال آخر نظرتان درباره حضور رئیس جمهور در ورزشگاه را می پرسم؟
من باید از او تشکر کنم. این یک سرمایه رای فوتبال است که رئیس جمهوری ورزشی داریم. او بودجه ورزش کشور را 10 برابر کرد اما هیچ کس قدر این افزایش بودجه را ندانست و از این تحول استفاده نکرد.
به نظرم او برای کمک به تیم ملی خودش را هزینه کرد. اگر هر کسی جای احمدی نژاد بود پس از اتفاقی که در مسابقه کشتی افتاد دیگر به ورزشگاه نمی آمد اما او وقتی حس کرد تیم ملی به حضور همه هوادارانش نیاز دارد به ورزشگاه آمد. از و از طرف اهالی ورزش تشکر می کنم.