رقابت
بر سر جذب متقاضیان کارشناسی و کارشناسی ارشد، در حالی در این فصل شدت
میگیرد که شیوههای عجیبی برای جذب دانشجویان در پیش گرفته میشود و در
این زمینه، مالکان برخی مؤسسات آموزشی ـ که به رنگهای گرم علاقه ویژهای
دارند ـ به غیراخلاقیترین راه ممکن دست یافتهاند و ظاهراً تنها با دید سودآوری اقتصادی ـ به هر بهایی ـ به این حوزه مینگرند.
به گزارش «تابناک»، اما چه عاملی میتواند بیش از هر چیز ترغیبتان کند تا یک مؤسسه آموزش عالی را برای حضور در آمادهسازیِ آزمون کارشناسی یا کارشناسی ارشد برگزینید؛ یک تبلیغ شیک با چه پیغامی؟ ضرورتی به تأمل آنچنانی نیست، چون مدیران مؤسسهها به خوبی سنجش افکار کرده و دریافتهاند کارآمدترین راه برای واریز میلیونها تومان به حسابشان، معرفی برترینهای کنکور به عنوان دانشآموختگان این آموزشگاههاست؛ بنابراین، طبیعی است که بر سر این عنصر ارزشمند تبلیغاتی رقابتی سخت درگیرد.
در این باره باید گفت، هر آموزشگاهی در پی آن است تا از این فرصت بهره گرفته و نشان دهد که نقشی در به دست آوردن رتبه تک، دو و سه رقمی شاگردانش داشته است؛ اما این کار هنگامی از دایره اخلاق بیرون میرود که برخی مؤسسات از این ظرفیت تبلیغاتی سوءاستفاده کرده و به یکباره تبلیغاتی در رسانههای گوناگون پخش میکنند که تقریباً همه برگزیدههای شهرستانی و تهرانی آموزش عالی ایران را در همه سطوح در خود دارد!
با این اوصاف، هر عقل سلیمی، دچار این چالش ذهنی میشود که شاهکلیدهای گشایش قفل کنکور کارشناسی و کارشناسی ارشد در دستان مدرسان و نهفته در شیوه تدریس و آزمونهای آن مؤسسه است و اگر جز این بود، طبیعتاً این حجم منتخبین خروجی یک سال آن آموزشگاه نبودند؛ غافل از این که به یکباره نام یک منتخب از تبلیغ چند آموزشگاه سر درمیآورد و آموزشگاههای دیگر معترض میشوند که برخی از این شاگردان، متعلق به آموزشگاه آنها هستند و یا دستکم در آموزشگاه مدعی تحصیل نکردهاند!
ماجرا اما به چه شکل است؟ وقتی یک دانشجوی شهرستانی که با سختی و با تکیه بر هوش ذاتی و نیز مطالعه سنگین، رتبه تکرقمی یا دو رقمی کارشناسی ارشد را به دست آورده، نیازمند چند میلیون تومان برای تأمین حداقلهایش در تهران میشود، این آموزشگاه است که نقش مسئولان امر را بازی میکند و سراغشان را میگیرد و پیشنهادی «به از هیچ» به آنان میدهد؛ یعنی یک لپتاپ و اندک حقوقی بابت مشاوره به دانشآموختگان آموزشگاه. به این ترتیب و با همین پیشنهاد کوچک، برخی از بهترینهای آموزش عالی کشور، جذب شده و مورد بهرهبرداری آموزشگاهها قرار میگیرند.
خلاصه آن که نفرات برتر کنکور، جلوی دوربین نشانده و از آنها خواسته میشود با معرفی خود، اندکی درباره فعالیتهایشان در آن مؤسسه بگویند و ... . سپس تنها بخشی که خودشان و رتبه کنکورشان را بیان کردهاند، دیزالو میشود و در پایان آنچه پخش میشود با این محتوا همراه است: «... هستم، رتبه... رشته...،... هستم، رتبه... رشته... و... آموزشگاه... با ما رتبه تک رقمی و دورقمی کنکور کارشناسی (یا کارشناسی ارشد) شوید» تا این پرسش پیش آید که مگر از یک آموزشگاه چند تن میتوانند در یک گروه تکرقمی و دو رقمی شوند؛ بیش از ۹ و ۹۹ نفر؟!
با این حال، شاید به یکباره آموزشگاهها اعتراضی داشته باشند و طبیعی است که پس از یکی از همین اعتراضها به همین فیلم نیز بسنده نشود و برخی از این مؤسسات در ادامه همان روال غیراخلاقی، فرمی به امضای این دانشجویان نخبه میرسانند که دانشجویان تأکید کردهاند در دوران مطالعهشان برای شرکت در کنکور، از دانشآموختگان این مؤسسات بودهاند!
این رویه به همین گونه ادامه مییابد و این آموزشگاهها از این که مثلاً جامعه آماری کنکورهای آزمایشیشان را ـ که چندصد تا هزار نفره است ـ جامعهای در اندازه کنکور واقعی معرفی کنند نیز ابایی ندارند و این وضعیت تا آنجا ادامه مییابد که برترینهای کنکور سال بعد به شیوه همان کنکور سال پیش جذب و سپس گروه نخبه سال گذشته بدون پرداخت مطالباتشان کنار گذاشته میشوند و یا درخواستهای عجیبی از آنها میشود که طرح برخی از آنها شدنی نیست.
نکته جالب این که برخی از مالکان برخی از این مؤسسات آموزشی در حوزههای دیگر نیز مشغول شده و در کنار فعالیت شریفی که در حوزه آموزش عالی پی میگیرند، شغل دلالی فوتبال را نیز به سوابقشان افزودهاند که در نوع خود جالب است و به خوبی نشان میدهد این اشخاص سرمایهسالار، تنها ارزش بااهمیت برایشان پول است.
بیگمان بسیاری از کنکوریها که به این آموزشگاهها میآیند و هزینههای بالایی میکنند و سرانجام رتبه هزار کنکور نیز نمیشوند، به مراتب بیش از نخبگان اغوا شده ضربه میبینند و شاید مسیر زندگیشان دستخوش تغییر شود و از این حیث، طبیعی است به همان اندازه که مسئولان باید دستکم به رتبههای زیر صد کنکور توجه ویژه داشته باشند و حداقلها برایشان در دوران تحصیل تأمین شود، دانشجویان نیز ـ حتی در صورت به دست نیاوردن این حداقلها ـ باید تن به چنین بازیهایی ندهند و مدیون صدها و هزاران تن نشوند.