تو عكس شماره 10 داره نشون ميده كه زنان ايراني از قرن پنجم و ششم هجري ساپورت پوش بودن ، پس ميشه گفت كه ابداي پوشش ساپورتي به ايرانيان باستان بر ميگرده ، اينقدر نگيد تهاجم فرهنگيه اتفاقا به استناد اين عكس ما خودمون صادرات فرهنگي كرديم .... :-(
سلام
همه گفتن قشنگه ، زیباس اما یکی نگفن جه چشمهایی که سو و دیدشون را گذاشتن پایه این فرشا
چه هنرمندای نقاشی که ارتروز گردن گرفتن واسه خلق این اثر ها و مانند پدر و مادر من که جوونی و عمرشون را گذاشتن برای این هنر اما الان حتی یه روز بیمه هم ندارن که تو پیری به این همه دردهای بجا مونده ازش استفاده کنن. بله نقشه های نفیس را اقازاده ها بردن افغانستان و پاکستان و چین و هند . تا برادران ما بتونن اونا را کپی کنن یا دایی من که نقاش فرش بود و به دلیل از رونق افتادن این هنر الان تو یه کارخونه داره دود قیر میخوره . یه روستا هست تو شهرستان تیران و کرون استان اصفهان . اسمش ورپشت هستش روزگاری مشتریهای خارجی مستقیما از اینجا فرش میخریدن و سفارش میدیدن . یه جوان بیکار و معتاد نداشت . ما مدرسه میرفتیم درسمونو که میخوندیم . پا دار قالی همراه پدر مادرمون بودیم. صبح ساعت 5و6 پا میشدن رو درا قالی تا 5 بعد از ظهر روزگاری بود خوب و خوش .یارانه نداشتیم . گاز نداشتیم. اینترنت پرسرعت نداشتیم! اما دلامون خوش بود تو کنکور رتبه تک رقمی داشتیم . ورزشکار و جوانهای با ایمان داشتیم. اما الان من که بندر عباس کار میکنم برادرام یکی اصفهان یکی شهرضا و یکی نجف آباد . اونجا گاز دازه اینتر نت پرسرعت داره همه چی داره اما کار و درامد دیگه نیست و دار های قالی تو انباریها خاک میخورند. به برکت تصمیمات غلط مسئولین. بی اهمیتی به حرفهه ای هنری خانگی بی تفاوتی به فرهنگ اصیل ایرانی . حالا بیاین جمع کنین معتادای دو کوچه باغها رو . طرح بدین وام بدین شغل های خونگی راه بندازین . ای بابا یه دار قالی 2در3 3 نفر رو تو یکسال مشغول کار میکنه اما سرمایش 3 میلیون میشه 5 میلیون دلالها میخرن . حالا دو دوتا چهارتاس حساب کنید بقیه اوضاع رو .