دومین نشست"کمپین نه به تحریم‌ها"برگزار شد
دومین نشست «بررسی تحریم‌های بین‌المللی» از سوی «کمپین نه به تحریم» با حضور دکتر هرمیداش باوند و دکتر سعید لیلاز برگزار شد.
در ابتدای این نشست دکتر هرمیداس باوند، استاد روابط بین الملل اظهار داشت: جامعه مدنی ایران و کمپین‌هایی مثل کمپین "نه به تحریم" می‌توانند جنبه‌های ضدحقوق بشری تحریم‌ها را در مجامع مختلف بین‌المللی مطرح کنند.
به گزارش ایسنا، داود هرمیداس باوند با اشاره به تاریخچه‌ای از تحریم‌ها، در خصوص دلایل تحریم ایران از سوی غرب گفت: وظیفه همه ماست برای حل مشکلاتی که ایران در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی به واسطه تحریم‌ها با آن رو به رو است، به دولت یازدهم یاری رسانیم.
وی با بیان این‌که تحریم‌ها در دنیا مسئله تازه‌ای نیست و بسیاری از کشورها با این معضل دست و پنجه نرم کرده‌اند، افزود: اگرچه از سال‌های دور تا کنون کشورها تحریم را برای رسیدن به اهداف و منافع سیاسی منع می‌کردند، اما تجربه نشان داده است هرجا پای منافع خوشان در میان بوده است از ابزار تحریم برای رسیدن به مقاصد خود استفاده کرده‌اند.
باوند گفت: تاریخ اولین تحریم‌ها در ایران به سال‌های بعد جنگ جهانی اول توسط اتحادیه جماهیر شوروی بازمی‌گردد.
وی در پاسخ به این سوال که مردم از طریق انتخابات پیامی صادر کردند، به نظر شما دنیا چه عکس‌العملی به این پیام باید نشان بدهد، گفت: بحث این است که ما باید اول مشخص کنیم خطاب ما به چه کسی است؟ آیا به ایالت متحده است، یا این‌که ما مشکلات‌مان را می‌دانیم و منشاء آن را هم می‌دانیم و راه حل آن را هم می‌دانیم.
این استاد دانشگاه با بیان این که ساختار نظام بین‌المللی بر دو پایه استوار است، یکی برابری حقوق کشورها، که کشورها بزرگ یا کوچک یک حق رای دارند و دیگری بر اساس سلسله مراتب قدرت‌ها، اظهار کرد: نظام بین‌المللی، بد یا خوب متاثر از این سلسله مراتب است و بر اساس منافع ملی کشورها استوار است. هرچند ممکن است در آینده نظام چندقطبی پایدار شود، اما ما در مورد نظام فعلی جهانی صحبت می‌کنیم. محور 1+5 آمریکا است. برای حل این معضل باید وارد دیالوگ سازنده بشویم. این واقعیت است و دیگران نیز این واقعیت را درک کرده‌اند و سعی کرده‌اند با پذیرش این واقعیت وارد معادلات جهانی شوند.
باوند خاطرنشان کرد: متاسفانه از ایران توسط روسیه و چین استفاده ابزاری می‌شود. خرد سیاسی این است که در این واقعیت جهانی بتوانید یک خط مشی‌هایی را تنظیم کنید که بدون از دست دادن فرصت‌ها، تا جایی که خطر قرمزها اجازه می‌دهند بتوانید منافع ملی خود را پیگیری کنید. در عین حال باید حواس ما باشد که این فرصت‌ها از دست نروند. باید برآن شویم که وارد مذاکرات سازنده بشویم و سیاست تنش‌زدایی را پیش بگیریم. آنها نیز به ما و به یک ایران مدرن نیاز دارند.
وی در پاسخ به پرسشی گفت: گروهی که برای مذاکره می‌خواهد برود برای این‌که با دست باز و پشتوانه وارد مذاکرات شود نیاز به یک اعتماد به نفس، فضای نوین جدید و سرافرازی دارد. برای مثال آزادی زندانیان سیاسی و حمایت جامعه مدنی. دادگاه عدالت اتحادیه اروپا کاملا مستقل از تصمیم‌های اتحادیه اروپا است. شورای حقوق بشر همین‌طور، جامعه مدنی می‌تواند جنبه‌های ضدحقوق بشری تحریم‌ها را در این مجامع مطرح کند. شما می‌توانید با دعوت از شخصیت‌های خارجی با یک تجمع صدای‌تان را برسانید. اگر این دادگاه عدالت اتحادیه اروپا را مخاطب قرار دهید.
وی تاکید کرد که دیپلماسی، شناخت واقعیتی است که در آن می‌توان با خط مشی کمترین هزینه و با در نظر گرفتن بیشترین منافع، به هدف نزدیک شد.
در ادامه این نشست دکتر سعید لیلاز، اقتصاد دان اظهار داشت: "نه" به تحریم یعنی نه به همه کسانی که قائل به تحریم بودند، یا به اعمال آن کمک کردند و باید در مقابل اینها بایستیم.
به گزارش خبرنگار سیاسی خارجی ایسنا، سعید لیلاز تحلیلگر مسائل سیاسی در سخنانی در سلسله نشست‌های کمپین «نه به تحریم» با بیان این‌که بعد از جنگ جهانی دوم، قدرت آمریکا رو به افول گذاشت و در سایه فروپاشی شوروی سعی کرده است به قدرتی استراتژیک و اقتصادی در دنیا تبدیل شود، گفت: این‌که آمریکا دست به تحریم یکجانبه و فشار سیاسی به ایران گذاشت امری طبیعی و بر اساس منافع ملی او بود و امر غریبی نیست. ما نمی‌توانیم از یک گرگ انتظار داشته باشیم گرگ نباشد. تحریم‌ها ذات سیاست آمریکاست و عنصر تحریم، بخش جدایی‌ناپذیر دیپلماسی آمریکاست.
وی افزود: تحریم یک سلاح معمولی در تاریخ روابط بین‌الملل است که اکثر کشورها از آن استفاده کرده و می‌کنند و این‌که نسبت به کشوری اعمال می‌شود گله و شکایت ندارد.
لیلاز با بیان این‌که کمپین «نه به تحریم» در یک ماه اخیر تقویت شده است و دلیلش این است که بعد از انتخابات متوجه شدیم بخش اصلی حاکمیت طرفدار تحریم نیست، افزود: این رویکرد و تصور در شش ماه گذشته برای ما وجود نداشت، بلکه فکر می‌کردیم تحریم‌ها حمایت می‌شوند.
این تحلیلگر مسائل سیاسی با بی‌تاثیر خواندن تحریم‌ها در دنیا تصریح کرد: بی‌سابقه‌ترین تحریم در طول تاریخ علیه کوبا صورت گرفته است و بعد از آن از جمله نسبت به عراق صورت گرفت که حتی این کشور امکان واردات مداد سیاه را هم به خاطر گرافیت داخل مداد نداشت. اما این تحریم‌ها باعث نشد که صدام حسین از رفتن به سمت سلاح یا رفتارهای تهاجمی دست بردارد.
وی تاکید کرد: اما آن‌چه که تحریم‌ها را موثر می‌سازد سیاست‌ها و اقدامات کشورهای دنیا در حمایت از تحریم‌ها و نیز اقدامات کشور تحریم‌شونده است. سوالی که در این‌جا مطرح می‌شود این است که چرا اجماعی که علیه ایران در بحث هسته‌یی در دنیا به وجود آمد و باعث شد طی چهار سال چند قطعنامه علیه‌اش صادر شود درباره‌ی سوریه که هر روز 100 نفر در این کشور از زن و مرد بی‌گناه کشته می‌شوند صورت نمی‌گیرد و حتی یک قطعنامنه در شورای امنیت صادر نمی‌شود.
لیلاز اظهار کرد: من از دولت گذشته نمی‌گذرم که با اعمال سیاست‌هایش کشور و جامعه را به جایی رساند که بخشی از شریف‌ترین نخبگان کشور در ذهن‌شان موضوع تعلیق را مرور می‌کنند. متاسفانه باید بگوییم که مسائل امپریالیستی آمریکا نسبت به ایران در جایی اتفاق افتاد که منافعش با یک گروه اقلیت در ایران همسو شد.
وی گفت: در 60 الی 70 سال گذشته که آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم به صحنه‌ی بین‌الملل پا گذاشت تا کنون هرگز در ایران به دنبال دموکراسی و حقوق بشر نبوده است و فقط منافعش را دنبال کرده است و متاسفانه در سال‌های گذشته جامعه‌ی بین‌المللی که به قول مقام معظم رهبری اصلا وجود نداشت و ندارد درباره ایران شکل گرفت و اجماعی بی‌نظیرعلیه ایران در دنیا را شاهد بودیم.
این تحلیلگر مسائل سیاسی این مطلب را تایید کرد که مساله آمریکا با ایران موضوع هسته‌یی و یا حقوق بشر نیست و افزود: مساله آمریکا این است که پنج کشور نفتی در منطقه هستند که در سال‌های آینده به قدرت‌های موثر تبدیل خواهند شد که از این پنج کشور چهار کشور تحت اشغال و مدیریت آمریکا هستند و تنها یک کشور که ایران است در چارچوب سیاست‌های آمریکا عمل نمی‌کند یا تحت اشغال آمریکا نیست.
وی با اشاره به انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس‌جمهور گفت: ما می‌دانیم دولت روحانی می‌خواهد با حفظ عزت کشور و جامعه به تحریم‌ها «نه» بگوید و در این زمینه تشکیل کمپین‌ها و نهادهای مدنی و اطلاع‌رسانی و گسترش فعالیت‌های رسانه‌ای نسبت به این‌که مطالبات مردم بی‌جهت افزایش نیابد بسیار مهم است؛ چرا که افزایش مطالبات بدون پشتوانه باعث می‌شود دولت مجبور به کوتاه آمدن از اصول و مواضع هسته‌یی شود. در عین حال ما نباید اجازه دهیم سیاست‌های تندروانه علیه ما در دنیا اجماع ایجاد کند و باید این مسیر را متوقف کنیم.
لیلاز اضافه کرد: همه‌ی نگرانی من این است که فکر کنیم مشکلات ما به‌ویژه مشکلات اقتصادی تحت تاثیر تحریم‌ها بوده است. در حالی که تحریم‌ها از سال 91 شروع شد؛ در حالی که کاهش رشد اقتصادی کشور یا افزایش تورم از اواخر دهه 80 یعنی سال‌های 87 آغاز شد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: اگر امروز واردات غیرضروری را به کشور کم کنیم قادر خواهیم بود همه‌ی مایحتاج خود را تامین کنیم. ما می‌دانیم که آمریکا از منویات و منافعش کوتاه نمی‌آید. بنابراین باید با اصلاح سیاست‌های مدیریتی، اشتباهات را برطرف کنیم.
وی خاطرنشان کرد: پروژه هسته‌یی شدن ایران متعلق به امروز یا یک دهه نیست بلکه به دهه 1330 بازمی‌گردد و متعلق به این دولت یا آن دولت نیست بلکه متعلق به سرزمین ایران است.
لیلاز گفت: جامعه بین‌الملل را ما با حرف‌های بی‌ربط خودمان ایجاد کردیم و امروز تنها با کمک مردم می‌توانیم این شکاف را کم کنیم و دنیا را نسبت به خودمان به فکر بیندازیم. من معتقدم دنیا به این یکپارچگی که در رابطه با تحریم ایران است، نیست. مساله سوریه نشان داد که دنیا چقدر سخت می‌تواند در یک موضوع اجماع ایجاد کند. ما می‌توانیم مشروعیت را از آمریکایی‌ها در قبال خود بگیریم و اگر این اتفاق بیفتد اجماع بین‌المللی علیه ایران شکسته می‌شود.
وی ادامه داد: تحریم‌های بین‌المللی که علیه ایران صورت گرفته مورد جدی نیستند بلکه تحریم‌های یکجانبه به ما صدمه زدند. با توجه به این‌که انتظار داریم دیگر صداها و حرف‌ها و شعارهای عجیب و غریب از ایران شنیده نشود و دیپلمات‌ها کارکشته باشند و وفاق در کشور بیشتر شود، می‌توان به آینده امیدوار بود.
به گزارش ایسنا، این تحلیلگر مسائل سیاسی تاکید کرد: بدون یک اقتصاد نیرومند و نیرومندسازی داخل هیچ حادثه خوشایندی به نفع ایران نخواهد افتاد. حل موضوع هسته‌یی ما با آمریکا قرص و آمپول و یا یک شبه صورت نمی‌گیرد. باید آرام آرام اجازه دهیم تا روندها در مسیر درست قرار گیرند و حداقل به دو سال زمان نیاز داریم تا نشانه‌های بهبود این روند را ببینیم.
لیلاز گفت: امتیازهایی که در این مسیر باید داده شود نباید ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک باشد و من صراحتا مخالف چنین امتیازدهی‌هایی هستم. ما باید از اصل غنی‌سازی طبق NPT و موافق با قواعد بین‌الملل حمایت کنیم و از این حق‌مان دفاع کنیم.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که کمپین «نه به تحریم» خطاب به چه کسی یا کسانی است، گفت: نه به تحریم یعنی نه به همه کسانی که قائل به تحریم بودند و یا به اعمال یا اجرای آن کمک کردند و یا در مقابل آن سکوت کردند. باید در مقابل همه‌ی کسانی که در داخل و خارج از ایران به تحریم‌ها کمک کردند بایستیم.
این تحلیلگر مسائل سیاسی در پاسخ به این پرسش که منتقدان سیاست خارجی آقایان هاشمی، خاتمی و روحانی معتقدند سیاست این افراد مبتنی برداروینیسم است، گفت: در مقابل اقتصاد جهان تنها زمانی که توانستیم حرفی برای گفتن داشته باشیم زمان خاتمی بود که توانستیم از رشد پیش‌بینی شده جلوتر برویم؛ در حالی که در سال‌های گذشته وابستگی اقتصادی‌مان به 4 درصد رسید و فقط شعار دادیم. در سال 1390 مجموع درآمدهایمان 120 میلیارد دلار بود و خبری از تحریم هم نبود، اما 100 میلیارد دلار آن صرفا برای خرید از خارج هزینه شد. ما باید دقت کنیم که اگر می‌گوییم انرژی هسته‌یی حق مسلم ماست، دیگر اجازه نداریم انگور فرانسوی بخوریم. داروینیسم تماما منطبق با نظم جهانی نیست بلکه بخشی از آن مربوط به آماده‌سازی کشور برای روبه‌رو شدن با نظم جهانی است.
