شادترین مردم جهان در کجا زندگی می‌کنند؟

هفت کشور از ده کشور جهان که شاد‌ترین و خوشبین‌ترین مردم را دارند، در آمریکای لاتین هستند؛ این را نظرسنجی مؤسسه گالوپ نشان می‌دهد که در آن، از مردم ۱۴۸ کشور پرسیده‌اند که آیا در روز گذشته، به خوبی استراحت کرده‌اند؟ آیا با آن‌ها با احترام رفتار شده؟ آیا زیاد لبخند زده‌ و خندیده‌اند؟ آیا چیز جدیدی یاد گرفته‌اند یا کاری جالب انجام داده‌اند؟ و آیا این که در روز گذشته، احساس شادمانی کرده‌اند؟ پاناما در این نظرسنجی در جایگاه نخست قرار گرفته است!

به گزارش «تابناک» به نقل از کریستین ساینس مونیتور، شاد‌ترین مردم جهان در قطر زندگی نمی‌کنند؛ جایی که بر پایه بسیاری از شاخص‌ها، ثروتمند‌ترین کشور جهان است. در ژاپن هم زندگی نمی‌کنند؛ جایی که بالا‌ترین امید به زندگی را دارد. در کانادا هم زندگی نمی‌کنند؛ جایی که بالا‌ترین میزان تحصیلات دانشگاهی را دارد. این کشور‌ها حتی در ده رتبه نخست هم نیستند.

بنا بر این گزارش، نظرسنجی که نتیجه آن چهارشنبه گذشته منتشر شد و ۱۵۰هزار نفر از همه جهان در آن شرکت داشته‌اند، نشان می‌دهد که هفت کشور از ده کشور با شاد‌ترین مردم، در آمریکای لاتین قرار دارند.

بیشتر این هفت کشور، کشورهایی هستند که از حیث شاخص‌های متداول مناسب بودن زندگی در آن‌ها، وضعیت خوبی ندارند؛ برای نمونه، یکی از این کشور‌ها، گواتمالاست از دهه‌ها جنگ داخلی و پس از آن از میزان بالای جنایات سازمان یافته رنج برده و یکی از بالا‌ترین آمار قتل در جهان را دارد. گواتمالا از نظر شاخص پیشرفت انسانی سازمان ملل ـ که ترکیبی از سه شاخص امید به زندگی، آموزش و درآمد سرانه است ـ وضعیتی شبیه به عراق دارد، ولی از نظر شاد بودن مردم در رده هفتم نظرسنجی گالوپ است.

«لوس کاستیو»، مربی سی ساله موج‌سواری در این باره می‌گوید: «در فرهنگ گواتمالا، مردم با یکدیگر دوستانه رفتار می‌کنند و همیشه لبخند می‌زنند. به ‌رغم همه مشکلاتی که داریم، طبیعتی زیبا ما را در میان گرفته که به ما اجازه می‌دهد از همه مشکلات دور شویم».

گالوپ در هر کشور تقریبا از هزار نفر، پنج پرسش بالا را پرسیده است. در پاناما و پاراگوئه، ۸۵ درصد شرکت‌کنندگان به هر پنج پرسش، پاسخ مثبت داده‌اند. پس از این دو کشور، السالوادور، ونزوئلا، ترینیداد و توباگو، تایلند، گواتمالا، فیلیپین، اکوادور و کاستاریکا در رده‌های سوم تا دهم هستند.

اما این گزارش همچنین آورده است، غمگین‌ترین و ناراحت‌ترین مردم دنیا در سنگاپور زندگی می‌کنند؛ یکی از مرفه و منظم‌ترین کشورهای دنیا که از پیشرفته‌ترین کشورهای دنیاست. برخی از دیگر کشورهای ثروتمند نیز در پایان جدول شادمانی قرار گرفته‌اند. آلمان و فرانسه با کشور آفریقایی سومالی در رتبه چهل و هفتم شریک هستند؛ شاید کشورهای مرفه عمیقا غمگین باشند و کشورهای فقرزده غرق در شادی و یا نزدیک به آن هستند!

این مسأله در تناقض با مفهوم جدیدی به نام «اقتصاد شادمانی» است که بر پایه آن، تلاش می‌شود کارکرد دولت‌ها با افزودن شاخص میزان درک مردم از رضایت از زندگی خود به شاخص‌های متداول‌تری چون امید به زندگی، درآمد سرانه و میزان تحصیلات بهبود یابد.

کشور پادشاهی بوتان که در کوه‌های هیمالیاست، میزان کارآمدی سیاست‌های دولت را بر پایه تأثیر آن‌ها بر مفهوم «شادمانی ناخالص ملی» می‌سنجد. در سال ۲۰۱۰، دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلیس، قول اجرای برنامه‌ای را برای بهبود زندگی انگلیسی‌ها داد که در بخشی از آن، در نظرسنجی در خانه‌های مردم از دویست هزار نفر از آن‌ها پرسیده شد که به چه میزان از زندگی روزمره خود رضایت دارند؟

سازمان همکاری و توسعه اقتصادی که ۳۴ کشور از مرفه‌ترین کشورهای دنیا را در بر می‌گیرد، به تازگی «شاخص زندگی بهتر» را تعریف کرده تا زندگی مردم کشورهای گوناگون، نه تنها بر پایه شاخص‌های مادی بلکه بنا بر کیفیت زندگی آن‌ها نیز قابل مقایسه باشد.

البته برخی از کار‌شناسان هشدار می‌دهند که شاید دولت‌ها با سوءاستفاده از چنین شاخص‌هایی و رضایت مردم از زندگی خود، مشکلات کشور را نادیده بگیرند؛ برای نمونه، برخی می‌گویند نتیجه نظرسنجی گالوپ برگرفته از این واقعیت است که مردم آمریکای لاتین حتی اگر احساس منفی نسبت به زندگی داشته باشند، تمایل دارند آن را نشان ندهند.

لورا یکی از اهالی کلمبیا که کشورش در رده یازدهم جدول شاد‌ترین کشور‌هاست، می‌گوید: «مردم در برخی فرهنگ‌ها تمایل دارند به هر پرسشی با نگاه مثبت پاسخ دهند».

در میان کشورهای با کمترین میزان شادمانی و نگاه مثبت، قرار داشتن نام چند کشور مانند عراق، یمن، افغانستان و هائیتی جای شگفتی ندارد؛ اما غمگین بودن مردم گرجستان، لیتوانی و ارمنستان کمتر طبیعی است. ارمنستان از پایان جدول در رده دوم قرار دارد. آگارون آدیبکیان یک جامعه‌شناس اهل ایروان پایتخت ارمنستان می‌گوید: «ارمنی‌ها غمگین بودن را دوست دارند؛ تلخی‌های فراوانی در تاریخ ارمنی‌ها وجود دارد. ارمنی‌ها کمتر لبخند می‌زنند و مشکلاتشان را با دیگران در میان نمی‌گذارند و از موفق بودن خجالت می‌کشند!».

این در حالی است که برخی اهالی آمریکای لاتین می‌گویند، این نظرسنجی به یک مسأله مهم در زندگی مردم آن مناطق اشاره دارد: «مردم آمریکای لاتین عادت دارند به ‌رغم زندگی روزمره خود که شاید به نحو خردکننده‌ای سخت باشد، بر چیزهای مثبتی مثل دوستان، خانواده و مذهب تمرکز کنند».

«کارلوس مارتینز» که با یازده همکار خود در حال صبحانه خوردن است، از افزایش جرم و جنایت در شهر خود ناراحت است، ولی «به خاطر داشتن خانواده خود خوشحال است».

وی می‌گوید: «به طور کلی من خوشحالم، زیرا اینجا کشوری با منابع طبیعی فراوان است و نقش مهمی در جهان بازی می‌کند».

وی ادامه می‌دهد: «ما اهالی کارائیب، مردمی هستیم که دوست داریم جشن بگیریم، غذای خوب بخوریم و تا جایی که می‌توانیم خوب زندگی کنیم».

اما سنگاپور کشور بسیار مرفه و پیشرفته‌ای است که در پایان جدول شادمانی است. در این باره، «ریچارد لاو»، یکی از اهالی این ابرشهر می‌گوید: «ما مثل سگ کار می‌کنیم و چندرغاز حقوق می‌گیریم!. به سختی فرصت می‌شود که به تعطیلات برویم یا حتی استراحت کنیم چون ما همیشه باید به فکر فردا باشیم، به مهلتی که تمام می‌شود و یا قرار ملاقاتی که داریم. اینجا به سختی بین زندگی و کار تعادل برقرار می‌شود».

پاراگوئه از شاد‌ترین کشورهای دنیاست؛ «ماریا سولیس» یک فروشنده دوره‌گرد که در حال فروش گیاهان مورد استفاده برای درست کردن چای است، می‌گوید، شرایط سخت اقتصادی دلیلی برای ناراحتی نیست. «زندگی کوتاه است و دلیلی وجود ندارد که ناراحت بود، زیرا اگر ثروتمند هم باشی باز هم مشکلاتی هست، ما باید به خودمان بخندیم!».

دو جدول زیر شادترین و غمگین‌ترین کشورهای دنیا را بر پایه نظرسنجی مؤسسه گالوپ نشان می‌دهد.