اگر آمریکا یک کشور جهان سوم بود!
هادی شریفی
سرانجام پس از کش و قوس ها، مناظره ها و رجز خوانی های فراوان، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به پایان رسید و باراک اوباما با اختلاف کمی از میت رامنی جلو افتاد و صندلی کاخ سفید را برای چهار سال دیگر از آن خود کرد.
نکات جالب این قضیه یکی این بود که میت رامنی در محل تولد خود یعنی میشیگان از اوباما عقب افتاد و رای نیاورد. همچنین وی در ایالت تگزاس که فرماندار آن بود نیز حائز اکثریت آرا نشد؛ و دیگری و مهمتر اینکه میت رامنی شکست خود را قبول کرد و پس از آن تلفنی به اوباما تبریک گفت و در سخنرانی خود به سادگی از آن گذشت و عنوان کرد: آمریکا فرد دیگری را برای رهبری برگزید! همچنین وی در ادامه گفت: من به شما ملحق می شوم و برای آمریکا تلاش می کنم.
اما اگر این اتفاق در یک کشور جهان سومی افتاده بود به احتمال بسیار زیاد، رامنی یا اوباما و یا طرفدارانشان قبل از اعلام نتایج نهایی، پیروزی خود را اعلام کرده بودند و بعد از اعلام نتایج رامنی از قبول آن طفره می رفت و داد می زد: تقلب شده، تسلیم نمی شوم و...
خلاصه دائم بیانیه می داد و از همه ی طرفدارانش تقاضای کمک می کرد که به خیابانها بریزند و حق خود را پس بگیرند!
شهرهای بزرگ محل آشوبهای مردمی می شد، خلاصه آبروی چندین و چند ساله مملکت متزلزل می شد و اعتبار و حیثیت و اقتدار آن مخدوش و فرصتی بسیار مناسب پیش می آمد تا همه دشمنان کشور به انواع هجمه های روانی علیه آن بپردازند و خلاصه دشمن شاد می شد.
تا مدتها اینگونه پیش می رفت تا بالاخره دولت مرکزی بتواند کمی اوضا را آرام کند و چند سال طول می کشید تا طبعات اقتصادی آن را بهبود بخشد و چند ده سال طول می شکید تا طبعات حیثیتی آن را جبران کند. و ابنکه چه لطمات دیگری به اعصاب و روان و افکار عمومی و جوانان و مردم آن مملکت داشت خدا می داند و بس.
اما نکته مهم این است که متاسفانه افراد در برخی کشورهای جهان سوم و در حال توسعه فرهنگ و ظرفیت پذیرش شکست را ندارند و پس از آن به شدت جامعه را دچار شرایط بحرانی می کنند.
نمونه دیگر این نوع رفتار را می توان در رقابتهای ورزشی دید. از دعواهای پس از شکست در مسابقات فوتبال دوران کودکی گرفته تا در شهرآوردهای ورزشی انواع و اقسام ناسزاها بین دو تیم رد و بدل می شود و پس از شکست نیز تیم بازنده فضا را به آشوب می کشاند.
در رقابتهای سیاسی نیز رقیب شکست خورده به جای اینکه به فکر ضرورت حفظ وحدت و پیشرفت مملکت باشد فضا را بحرانی می کند و اگر برای تحریک افکار عمومی و آشوب نا کارآمد باشد مدام به رقیب پیروز شده انتقاد مخرب می کند و تمام سعی خود را می کند تا هرچه بتواند رقیب را تخریب کند.
اما آنچه که راهکار نهایی و عمقی آن است تقویت روحیه و فرهنگ پذیرش شکست در نخبگان جامعه و همچنین آموزشهای لازم روانشناسانه از دوران کودکی به افراد است.
هادی شریفی / وبلاگ دلنوشته‌ها
نکات جالب این قضیه یکی این بود که میت رامنی در محل تولد خود یعنی میشیگان از اوباما عقب افتاد و رای نیاورد. همچنین وی در ایالت تگزاس که فرماندار آن بود نیز حائز اکثریت آرا نشد؛ و دیگری و مهمتر اینکه میت رامنی شکست خود را قبول کرد و پس از آن تلفنی به اوباما تبریک گفت و در سخنرانی خود به سادگی از آن گذشت و عنوان کرد: آمریکا فرد دیگری را برای رهبری برگزید! همچنین وی در ادامه گفت: من به شما ملحق می شوم و برای آمریکا تلاش می کنم.
اما اگر این اتفاق در یک کشور جهان سومی افتاده بود به احتمال بسیار زیاد، رامنی یا اوباما و یا طرفدارانشان قبل از اعلام نتایج نهایی، پیروزی خود را اعلام کرده بودند و بعد از اعلام نتایج رامنی از قبول آن طفره می رفت و داد می زد: تقلب شده، تسلیم نمی شوم و...
خلاصه دائم بیانیه می داد و از همه ی طرفدارانش تقاضای کمک می کرد که به خیابانها بریزند و حق خود را پس بگیرند!
شهرهای بزرگ محل آشوبهای مردمی می شد، خلاصه آبروی چندین و چند ساله مملکت متزلزل می شد و اعتبار و حیثیت و اقتدار آن مخدوش و فرصتی بسیار مناسب پیش می آمد تا همه دشمنان کشور به انواع هجمه های روانی علیه آن بپردازند و خلاصه دشمن شاد می شد.
تا مدتها اینگونه پیش می رفت تا بالاخره دولت مرکزی بتواند کمی اوضا را آرام کند و چند سال طول می کشید تا طبعات اقتصادی آن را بهبود بخشد و چند ده سال طول می شکید تا طبعات حیثیتی آن را جبران کند. و ابنکه چه لطمات دیگری به اعصاب و روان و افکار عمومی و جوانان و مردم آن مملکت داشت خدا می داند و بس.
اما نکته مهم این است که متاسفانه افراد در برخی کشورهای جهان سوم و در حال توسعه فرهنگ و ظرفیت پذیرش شکست را ندارند و پس از آن به شدت جامعه را دچار شرایط بحرانی می کنند.
نمونه دیگر این نوع رفتار را می توان در رقابتهای ورزشی دید. از دعواهای پس از شکست در مسابقات فوتبال دوران کودکی گرفته تا در شهرآوردهای ورزشی انواع و اقسام ناسزاها بین دو تیم رد و بدل می شود و پس از شکست نیز تیم بازنده فضا را به آشوب می کشاند.
در رقابتهای سیاسی نیز رقیب شکست خورده به جای اینکه به فکر ضرورت حفظ وحدت و پیشرفت مملکت باشد فضا را بحرانی می کند و اگر برای تحریک افکار عمومی و آشوب نا کارآمد باشد مدام به رقیب پیروز شده انتقاد مخرب می کند و تمام سعی خود را می کند تا هرچه بتواند رقیب را تخریب کند.
اما آنچه که راهکار نهایی و عمقی آن است تقویت روحیه و فرهنگ پذیرش شکست در نخبگان جامعه و همچنین آموزشهای لازم روانشناسانه از دوران کودکی به افراد است.
هادی شریفی / وبلاگ دلنوشته‌ها
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۶
در انتظار بررسی: ۱
انتشار یافته: ۶۳
بی ربط بود اما دلیلش رو اگه بگم تابناک نظرم رو نمیذاره!! پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۲۲:۳۱ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۰
نمیخواد دلیلش رو بگی ناشناس
| | ۲۲:۳۴ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۰
یک مثال بزن کافیه. مثلا در آمریکا هزاران شبکه تلویزیونی خصوصی وجود داره. ولی در ایران حتی 1 دونه هم نداریم. حتی روزنامه ها هم زیر نظارت شدید وزارت ارشاد هستند ناشناس
| | ۲۲:۳۶ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۰
بله قیاس بی مورد هست، زیرا همین آمریکا در زمان انتخابات درهای کشور را به روی ناظران بین المللی باز میکنه ولی در ایران حتی زیر بار یک شورای نظارت تمام ایرانی نرفتند. چرا؟! نویسنده بی انصافی کرده و نفرموده که در آمریکا اقای رامنی بعنوان رقیب شکست خورده همانند رقیب پیروز پس از انتخابات میتینگ انتخاباتی برگزار کرد و کسی از حق ویژه برای توهین مخالفان برخوردار نیست و مجالس سنا و کنگره در اختیار حزب رقیب است و اصولا آنجا فعالیت احزاب دائمی است و هزار چیز دیگر ....شرط انصاف نیست که نظر یکی در سایت در دید همه قرار گیرد و نظرات منتقد آن منتشر نشود پاسخ ها
بینش
| | ۲۲:۰۲ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۰
شما هم بی انصافی کرده و نفرموده اید که فرق این آمریکایی هایی که شما از آنها به عنوان مخالفینی که مجلس در اختیارشان است با افراد مثلا مخالف ایرانی در چه بوده است! (؟) اگر کسی ذره ای عقل داشته باشد و رقابت و رجز های انتخاباتی آقایان غیر هم سو و مثلا مخالف را دنبال کرده باشد می بیند که کسانی هستند که هر دو کاملا با هم متفقند و اختلاف خاصی وجود ندارد آیا دعوا بر سر نوکری بیشتر برای اسرائیل یا تحریم و تهدید بیشتر ایران اختلاف است؟! آیا در این شرایط کسانی که اینطور به آمریکا و مردمش و ارزش های آن مثل همجنس بازی و ازدواج آن ها متعهدند اختلافی وجود دارد؟ آیا احزابی که عالم و آدم می دانند در سیاست خارجی و اصول بنیادین داخلی هیچ فرقی ندارند می توانند مخالف هم باشند؟ این اختلاف کجاست که ما نمی بینیم؟ اما به قول شما مخالفان در ایران، آیا اینکه در زمین بازی انتخابات مجلس و شوراهای شهر و غیره و غیره نتوانسته واجد اعتماد مردم شوند و کرسی به دست بیاورند مجوز اعلام زود هنگام پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری است؟ آیا اینکه متفکرین یک حرکت یا جنبش سیاسی از اساس با ابهام بخواهند مردم را فریب دهند و اساسا برای خودشان انقلاب کنند! با اختلافات دو حزب آمریکایی قابل قیاس است؟ آیا اینکه متفکرین اصلی یک جریان (که با توجه به سخنان شما خیلی مظلوم است!) بسیاری از اصول دینی و اعتقادی ما مثل وحیانی بودن قرآن و وجود امام زمان و غیره را نفی می کنند و وقتی مهره های اصلی یک جریان دمشان به دم سرویس های جاسوسی کشورهای متخاصم ما وصل است وقتی مشاور جناب آقای ک... پس ناکامی در انتخابات و اغتشاشات از آنطرف آب و در آغوش دشمان ایران سر در می آورد و وقتی که نماینده "پارلمانی" این جریان اینجا چادر به سر می کند و آنجا در برنامه زنده کشف حجاب می کند وقتی تمام کسانی با ارزش های این انقلاب و اصول اساسی فقه شیعه مخالفند با این جریان همراهند این ها کجای این مملکت می توانند جا داشته باشند؟ اینها کی با آن حزب هایی که هیچ فرقی با هم ندارند قابل مقایسه اند جناب با انصاف؟ وقتی اصلا کار به فردای انتخابات نمی رسد و قبل از اتمام رای گیری فردی خودش را از غیب! پیروز معرفی می کند دیگر اصلا کار به پایان انتخابات رسیده است که آن آقا میتینگ داشته باشد یا نداشته باشد؟ یا اینکه قبل از هر چیزی مثل یک امر برنامه ریزی شده می گوید که:« تسلیم این صحنه آرایی خطرناک نخواهم شد»!!؟ و یار دیگر او بدوا و بدون هیچ چون و چرایی خواستار ابطال انتخابات می شود؟حالا شما از «حق ویژه برای توهین به مخالف» سخن بگویید! مخاف! چه واژه گیج و مبهمی ! جناب با انصاف کجای دنیا به موارد بالا مخالف می گویند؟ اصلا در کل غرب با آن همه دولت و جمعیت تا به حال مخالف مانند مورد بالا توانسته سر بلند کند!؟(چه رسد به اینکه دو سه سال بیانیه هم بدهد و نفسکش بطلبد!)
در پایان آقای با انصاف! جرات داشته باشید و حول و حوش همان ادعای دروغین اصلی یعنی "تقلب" سخن بگویید! چرا که پیراهن عثمان اصلی آن است وقتی این مشخص شود باقی دروغ های آن جریان برانداز یا به قول شما مخالف هم روشن می شود...
ناشناس
| | ۰۹:۳۱ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۲
پاسخ جناب آقای بینش :احزاب آمريکا از نظر مردم آنجا اختلاف اساسی دارند زیرا در بحث های مالیاتی و تامین اجتماعی تفاوتهای عملکردی بسیاری دارند که روی زندگی اقشار مختلف اثر می گذارد.
فقط در یک کشور جهان سوم میشه 3 نظر تایید نشده رو بعد از 20 دقیقه انتشار خبر دید .میگن ادم دروغ گو هر کاری کنه رسوا تر میشه . درسته؟
پاسخ ها
ناشناس
| | ۲۱:۳۵ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۰
شاید حق با تو باشه اما چجوری سه تا تایید نشده دیدی در حالی که دو تاست؟! ماهم می توانیم جهان اول باشیم ولی ماخیلی تنبل هستیم.بایدهمه چی برامون واردباشه.مگه اون گوشی اپل روغیرانسان ساخته یااون بنزاخرین سیستم رویااون هابل رو یا...............................تمام کتابهای رشته الکترونیک(رشته خودم)برای امریکاوانگلستان است.ماکی بایدبه خودمون بیام؟مگه200سال پیش امریکا واروپااینطورکه الان هست بود؟؟؟مگه هزاران هزارانسان دراروپاکشته نشدندتارسیدن به علم وصنعت پیشرفته؟درقران ایه ای هست بدین معنی "برای انسان چیزی نیست مگرباتلاش"....... پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۸:۴۸ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۱
ما هیچی نمیشیم خیالت راحت به هر حال این نویسنده مردم ایران را جهان سومی بی فرهنگ و عقب افتاده نشان داده و مردم امریکا را انسانهای درجه یک خطاب کرده مرگ بر امریکا که هر چه بر سر ملت ایران می اید از سیاستهای امریکا است که منطقه خاورمیانه را میخواهند ضعیف و عقب افتاده نگه دارند و به بهانه بهار عرب حکومتهای دست نشانده ارتجاعی سر کار اورند امام فرمودند هر چه فریاد دارید سر امریکا بزنید دیگر خبر نداشتند امروز کسی ملت و دولت امریکا را ملت و دولت برتر میداند و اینچنین مینوسد پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۰:۰۴ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۱
ملت و دولت برتر به توپ و تانك و هواپيما نيست , به تمدن و فرهنگه . نمونه اش كاري كه تماشگران كره‌اي در استاديوم آزادي انجام دادند يا همين راي گيري در آمريكا و هزاران چيز ديگه . آمريكا كار عجيبي نميكنه بلكه به دنبال منافع ملي خودشه . ما هستيم كه هرگز به فكر منافع مليمون نيستيم و امثال خاوري و جمشيد بسم الله رو آمريكا به ايران صادر نكرده . اونا از مردم همين مملكت هستند . نظرسنجی
مهم‌ترین اولویت دولت چه باید باشد؟