نگاه شما: نخستين شهيد روحاني كيست؟!

در خبرها به نقل از خبرگزاري فارس، در دهم ارديبهشت 1391 خواندم كه زندگي اولين شهيد روحاني دفاع مقدس به صورت فيلم مي‌خواهد ساخته شود.

خبر خبرگزاری فارس در تاریخ 1391/2/10: «به گزارش خبرگزاری فارس، «علی‌ اصغر جعفری» مشاور رئیس سازمان و رئیس بسیج صداوسیما به همراه جمعی از مدیران این مرکز با حضور در لوکیشن تله‌ فیلم «شیخ شریف» واقع در شهرک سینمایی دفاع مقدس از پشت صحنه این فیلم بازدید کردند».

حيفم آمد تا در رابطه به اين موضوع مطلبي ننويسم.

ابتدا درود بيكران خود را نثار تمام شهداي به خون خفته ايران عزيز مي نمايم كه با بذل جان خويش موجب سربلندي و عزت ايران عزيز شده و هر آنچه داريم از خون پاك اين عزيزان است. براي روح عرشي آن عزيزان علو درجات را از خداوند سبحان مسألت دارم و اميد شفاعت خود را از سوي آن ياران به خون خفته دارم.
هدف از نوشتن این مطلب کمرنگ کردن جایگاه رفیع شهید والا مقام شهید حجت الاسلام «محمد حسن شریف قنوتی» که در تاریخ جنگ از او به عنوان نخستین شهید روحانی دفاع مقدس نام می‌برند نیست که در عصر روز ۲۴ مهر ماه ۱۳۵۹ در خرمشهر به فیض عظمای شهادت نایل آمد و با خدای خویش به بهای جان عزیزش معامله نمود.

اما نخستین شهید روحانی دفاع مقدس شهید شاهد، جاوید الاثر حجت الاسلام «شهید ولی الله سلیمانی فرد» است که در تاریخ ۲۲ مهر ماه ۱۳۵۹ در سر پل ذهاب به سوی معبودش پر کشید و عرشی بودن را بر خاکی ماندن ترجیح داد.

شهید حجت الاسلام ولی الله سلیمانی فرد کیست؟

شهید والامقام حجت الاسلام ولی الله سلیمانی فرد در پاییز سال ۱۳۳۷ در روستای ازنی از بخش چهاردانگه شهرستان ساری استان مازندران در خانواده‌ای کشاورز و در دامان مادری از سلالهٔ زهرا ـ سلام الله علیها ـ دیده به جهان گشود. پدرش فیض الله و مادرش سیده بی‌بی موسوی نام دارد. ایشان دوره ابتدایی را در دبستان روستای ازنی طی نمود و به دلیل علاقه وافری که به مسائل مذهبی داشت، در جلسات سخنرانی وعاظ حضور می‌یافت و عینا مطالب را در سینه ضبط نموده و برای همسالان خود بیان می‌کرد، به طوری که تحسین عموم را برمی‌انگیخت. همین عامل جرقه‌ای شد که وی پس از گذراندن دوران ابتدایی جهت فرگیری دروس حوزوی به شهرستان ساری عزیمت نمود و در مدرسه علمیه مصطفی خان و تحت اشراف مرحوم آیت‌الله شفیعی به تحصیل حوزوی پرداخت.

مادر شهید می‌گوید: «در ایام ماه مبارک رمضان، شهید سلیمانی در حسینه روستای ازنی به سخنرانی و نوحه خوانی می‌پرداخت که مورد توجه بیش از پیش مرحوم حجه الاسلام و المسلمین مهدوی (امام جمعه فقید کیاسر، جویبار) قرار گرفت و ایشان شهید را برای مهاجرت به قم و توشه گیری از علما و مراجع بزرگ ترغیب نمود و در نتیجه عازم شهر مقدس قم شد.»

ایشان در سال ۱۳۵۷ با بانویی از خانواده‌ای کشاورز و شیفته و علاقه‌مند به اسلام و روحانیت، ازدواج نمود که حاصل این ازدواج پر برکت دو فرزند، یک دختر به نام زهره و یک پسربه نام روح الله می‌باشد که پسر ایشان بعد از شهادت ایشان متولد شد.

پس از هجرت به شهر قم از محضر اساتید بزرگی همچون استاد شهید مرتضی مطهری و آیت الله العظمی مکارم شیرازی، آیت الله نوری همدانی و... کسب فیض نمود.

در عرصه تبلیغ دین با سفر به نقاط مختلف کشور از جمله شیراز، کرمان، خمین، زاهدان، اراک، ساری، گرگان و... به افشاگری و مبارزه علیه رژیم پهلوی می‌پرداخت و با سخنرانی‌های کوبنده و آتشین که هنوز در اذهان مردم نقش ماندگارش باقی است، خشم عمال رژیم طاغوت را بر انگیخت تا جایی که همین افشاگری‌ها سبب شد که ساواک ایشان را دستگیر کرد و مورد شکنجه قرار داد، زمانی که آزاد شد، از ایشان سوال کردند: «خیلی به شما سخت گذشت». ایشان در پاسخ گفتند: «کاری که برای اسلام باشد مشکل نیست».

عضویت فعال شهید و همسرش در جمعیت مؤتلفه اسلامی از جمله فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی ایشان بود.

شهید سلیمانی فرد علاوه بر مبارزات سیاسی، برای رفع فقر فرهنگی و تبعیض در جامعه آن روز اقدامات موثری از برگزاری کلاس قران و احکام برای جوانان در روستای ازنی اقدام به تاسیس کتابخانه در جوار مسجد زادگاهش انجام داد. این کتابخانه به ظاهر کوچک ملجا و پناهگاه جویندگان علم و حقیقت به ویژه جوانان شد.

به علاوه ایشان با تهیه جزوات مذهبی و تنظیم و تکثیر نوارهایی با صدای دلنشین، که مشتمل بر زندگی ائمه بود به ارشاد و هدایت جوانان می‌پرداخت.

شهید سلیمانی با پیروزی انقلاب، سنگر مبارزه علیه طاغوت را به سنگر سازندگی مناطق محروم تبدیل کرد. پیگیری مستمر ایشان در زمینه عمران روستایی منجر به تاسیس حمام عمومی توسط جهاد سازندگی در روستای ازنی شد. رایزنی شهید برای تأسیس و بهسازی مدرسه نمونه‌ای دیگر از خدمات وی بود.

با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق برگ زرین دیگری از کتاب عشق و حماسه این روحانی فداکار ورق خورد و مبارزاتش رنگ خون گرفت. علاقه وافر این روحانی به اعتلای پرچم اسلام و وطن به اندازه‌ای بود که با داشتن طفلی چند ماهه و فرزندی که چشم انتظار به دنیا آمدنش بود و علاقه به همسر فداکارش مانع از رفتن به جهاد در راه خدا نشد و به خاطر خدا از تمامی علایق دنیوی دست شست.

در‌‌ همان روز‌های ابتدایی جنگ به عنوان نخستین گروه رزمی تبلیغی روحانیون در معیت حضرت آیت‌الله العظمی نوری همدانی عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و مدال پر افتخار شهادت زینت بخش وجودش شد.

شهید سلیمانی فرد در مدت حضورش در منطقه عملیاتی سر پل ذهاب در جبهه‌های غرب کشور به انجام رسالت تبلیغی و جهادی خود پرداخت.

سرانجام این روحانی وارسته و مبارز خستگی ناپذیر در بیست و دوم مهر ۱۳۵۹ در سر پل ذهاب به خیل شهدای اسلام پیوست و خاکیان را‌‌ رها کرده و با جسم و روحش به افلاک پر کشید و همانند مادرش زهرا ـ سلام الله علیها ـ مدفنش مخفی ماند و عزیزانش را چشم به راه گذاشت.

مادر شهید می‌گوید: «پس از شهادت فرزندم ولی الله و مفقودالاثر (جاوید اثر) شدن او، خیلی گریه و بی‌تابی نمودم تا اینکه شبی در عالم خواب فرزندم را دیدم که پرچمی به دست داشت و بربالای بلندی ایستاده بود. رو به من کرد و گفت: مادر چرا ناراحتی؟ من طلبه امام زمان بودم و در راه یاری امام زمان به شهادت رسیدم، دیگر گریه و زاری جایی ندارد».

وصیتنامه شهید ولی الله سلیمانی فرد

خدایا به ما توفیق ده تا در راه تو خون ناقابل خود را نثار کنیم. اگر مردم برایم گریه نکنید، زیرا دشمن از این کار شما خوشحال خواهد شد. بدی‌های مرا عفو نمایید.

خدایا! جمهوری اسلامی ایران را به پیروزی نهایی برسان.

پروردگارا! رهبر کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی را از جمیع بلیات محفوظ و مصون بدار.

دخترم زهره جان! تو همواره بعد از من باید همانند حضرت زینب پیام رسان خون شهدا باشی. در این راه مجدانه بکوش و لحظه‌ای از پای ننشین.

همسرم! درس شهامت و شجاعت را از فاطمه زهرا بیاموز و در این راه گام بر دار و از مسیر الله هرگز منحرف مشو. اگر اسلام و جمهوری اسلامی ایران پایدار نمی‌ماند مگر با کشته شدن ما، پس‌ای گلوله‌ها بیایید و بدن ما را سوراخ سوراخ نمایی، اما اسلام عزیز و جمهوری اسلامی ایران باقی بماند. انشاءالله.

از همه شما التماس دعا دارم. از همه شما پدر و مادرم و برادران و خواهرانم و همسر و دخترم و سایر دوستان و فامیلان خدا حافظی می‌نمایم. خدا حافظ...

اما ما چه کرده‌ایم؟!! و چه باید بکنیم؟

هر شهر و استانی افتخار داشتن چنین شهیدی را داشت آیا مثل ما، مازندرانی‌ها عمل می‌کرد؟ آیا نباید از این افتخار بزرگ دفاع می‌نمودیم.

آیا نباید در شهر ساری برای شناساندن این عزیز خیابان و یا می‌دانی را به نامش می‌کردیم؟

آیا نباید در سالگرد این شهید با نصب پارچه و بنر در سطح شهر یاد آن عزیز را گرامی و زنده نگه می‌داشتیم؟

آیا نباید برای شناساندن این روحانی آگاه و عاشق شهادت سمینار برگزار می‌کردیم:

آیا نباید صدا و سیمای مرکز مازندران تا کنون چندین برنامه به زندگی ایشان اختصاص می‌داد؟

تا این افتخار بزرگ مانند افتخارات دیگر به راحتی از دستمان خارخ نشود.

گرچه ایشان برای داشتن مقام اول این راه عاشقانه و عارفانه را انتخاب نکردند و او معاملعه خود را با حضرت حق انجام دادند. اما اینجانب که افتخار آشنایی از نزدیک با ایشان را داشتم و با توجه به افتخار هم محلی بودن با این شهید والا مقام بر خود فرض دانستم تا این مطالب را به نگارش در آورم.

از مسئولین بلند مرتبه استان، از نمایند ی محترم ولی فقیه در استان از استاندار فهیم و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، رییس محترم بنیاد شهید استان و دیگر عزیزان عاجزانه در خواست می‌شود تا با پیگیری‌های خود نام شهید ولی الله سلیمانی فرد از استان علوی مازندران به عنوان نخستین روحانی شهید در دفاع مقدس ثبت نمایند و کارهایی که برای شناسایی آن شهید را انجام ندادیم انجام دهیم.

در پایان برای روح ملکوتی شهید ولی الله سلیمانی فرد و تمام شهدای ایران سرفراز درود می‌فرستیم و به آن شاهد به قول فردوسی عرض می‌نماییم:

چــــو ایران نبــاشد تن من مبــاد
بدین بوم و بر، زنده یک تن مباد

دریغا است ایران که ویران شود
کنـــام پلنــگان و شیـــران شود

---