ژان لوک گدار: سينما تمام شده است
ژان لوك گدار كه با آخرين ساخته‌اش با نام «سوسياليسم» سال گذشته در جشنواره فيلم كن حضور يافت، اعلام كرد: «من ديگر يك كارگردان مولف نيستم. نه تنها من، هيچ فيلم‌ساز ديگري نمي‌تواند مولف باشد.»
«ژان لوک گدار» ـ كارگردان نام‌دار سينماي جهان و از پيشگامان «موج نو» سينماي فرانسه ـ اعلام كرد: با وجود فن‌آوري‌هاي جديد امروزي، وي ديگر خود را يك كارگران مولف نمي‌داند.
به گزارش ايسنا ژان لوك گدار كه با آخرين ساخته‌اش با نام «سوسياليسم» سال گذشته در جشنواره فيلم كن حضور يافت، اعلام كرد: «من ديگر يك كارگردان مولف نيستم. نه تنها من، هيچ فيلم‌ساز ديگري نمي‌تواند مولف باشد.»
به گزارش خبرگزاري رويترز، خالق فيلم «ازنفس افتاده» افزود: «ما زماني باور داشتيم كه كارگردان مولف بوديم، اما اشتباه بود. چون به واقع هيچ ايده‌اي نداشتيم. سينما ديگر تمام شده و متاسفانه هيچكس به دنبال كشف آن نيست. باوجود تلفن‌هاي همراه و فن‌آوري‌هاي ديگر، همه مردم امروزه يك كارگردان مولف شده‌اند.»
«ژان لوك گدار» روز سوم دسامبر سال 1930 از يك خانواده ثروتمند سوييسي در پاريس متولد شد. پدرش پزشکي فرانسوي بود که شهروندي سوييس را پذيرفته بود و مادرش دختر يک بانک‌د‌ار بسيار متمول بود.
گدار در پايان دهه 40 از دانشگاه سوربن در رشته نژادشناسي فارغ‌التحصيل شد؛ اما علاقه‌اش به سينما موجب شد تا به‌همراه گروهي از دوستان جوان‌اش چون «کلود شابرول»، «فرانسوا تروفو» و «اريک رومر» به جست‌وجو درباره قابليت‌هاي نهفته سينما بپردازند. آنها ماهنامه سينمايي به‌نام «لاگازت دو سينما» راه‌اندازي كردند كه البته فقط براي پنج ماه منتشر شد.
در دهه 50 گدار چند فيلم کوتاه داستاني با كمك دوستان منتقدش در نشريه معتبر «كايه دو سينما» ساخت. وي در سال 1958 با فيلم سياه و سفيد «شارلوت و دوست‌اش» نشان داد که براي ساخت فيلم بلند آماده است.
اولين فيلم بلند داستاني گدار «از نفس افتاده» بود كه در سال 1959 براساس داستاني از فرانسوا تروفو ساخت. اين فيلم با بودجه‌اي اندك و با كمك کلود شابرول ساخته شد كه از بنيان‌هاي «موج نو» سينماي فرانسه شناخته مي‌شود.
دهه 60 پربارترين دوره زندگي گدار بود و او در اين دهه هرسال به‌طور ميانگين دو فيلم ساخت، فيلم‌هايي كه بسياري از آنها با گذشت زمان ارزش بيش‌تري يافتند.
«سرباز کوچک» دومين فيلم گدار بود که در آوريل 1960 ساخته شد، اما مقامات دولت فرانسه مانع نمايش آن شدند و سه سال بعد پروانه نمايش آن را صادر كردند. داستان فيلم درباره جنگ‌هاي آزادي‌بخش الجزاير است و در سوييس اتفاق مي‌افتد. اين فيلم اولين همکاري ميان گدار و «آنا کارينا» بود که به زناشويي آنها انجاميد.
گدار پس از آن فيلم «زن، زن است» را در سال 1961 ساخت و يك سال بعد فيلم تحسين‌شده «زيستن زندگي‌اش» را ساخت كه از پيچيده‌ترين و موفق‌ترين فيلم‌هاي اوليه گدار محسوب مي‌شود.
با فيلم «تفنگ‌داران» در سال 1963 گدار بارديگر مخالف خود را با پديده جنگ ابراز كرد. «بيزار» محصول 1963 اولين فيلم پرهزينه گدار بود که بازيگراني چون «ميشل پيکولي» و «جک پالانس» در آن نقش‌آفريني داشتند.
در سال 1964 گدار فيلم «يك زن شوهردار» را ساخت که به گفته خودش «پژوهشي در زندگي زن است که در زير فشارهاي زندگي ديگر نمي‌تواند خودش باشد.
اما يكي از معروف‌ترين ساخته‌هاي گدار در سال 1965 با نام «آلفاويل» به پرده سينماها آمد و متعاقب آن فيلم «پيروي ديوانه» ساخته شد.
از ديگر شاهكارهاي سينمايي وي مي‌توان به فيلم‌هاي «مذکر، مونث» (1966)، «شهوت» (1982) و «نام كوچك؛ کارمن» (1984) اشاره كرد.
آكادمي اسكار سال گذشته به پاس يك عمر دستاورد سينمايي قصد تقدير ويژه از گدار را داشت، اما اين كارگردان سرشناس از حضور در مراسم اعطاي جوايز خودداري كرد.
آكادمي اسكار در بيانيه خود درباره اين كارگردان سرشناس آورده است: «گدار پس از پنجاه سال همچنان در حال نگارش و كارگرداني است و گاها فيلم‌هاي جنجالي ساخته است كه شهرت او را به‌عنوان يكي از مدرن‌گراهاي تاريخ سينماي جهان به ثبت مي‌رساند.»
گدار درباره علت حضور نيافتن در اين مراسم گفت: «از خودم پرسيدم مقامات آكادمي اسكار كدام يك از فيلم‌هاي مرا ديده‌اند. آيا آنها اصلا سينماي مرا مي‌شناسند؟ اين جايزه هيچ معنايي براي من ندارد.»
گدار طي چهار دهه فعاليت سينمايي موفق به كسب جوايز معتبري شده است كه دو خرس نقره‌اي و يك خرس طلاي جشنواره برلين، شير طلا، جايزه هيات داوران و شير طلاي افتخاري جشنواره ونيز از مهم‌ترين آنها هستند.
وي كه پنج بار نامزد جايزه نخل طلاي كن بوده است، در سال 1978 جايزه افتخاري سزار فرانسه را دريافت كرد، در سال 2007 جايزه يك عمر دستاورد سينمايي آكادمي فيلم اروپا را گرفت و در سال 1995 يوزپلنگ افتخاري جشنواره لوكارنو به وي اعطا شد.
گدار در سال 1986 جايزه بهترين فيلم خلاقانه جشنواره روتردام را دريافت كرد و در سال 2004 جايزه بهترين فيلم سال را از جشنواره سن سباستين گرفت.
به گزارش ايسنا ژان لوك گدار كه با آخرين ساخته‌اش با نام «سوسياليسم» سال گذشته در جشنواره فيلم كن حضور يافت، اعلام كرد: «من ديگر يك كارگردان مولف نيستم. نه تنها من، هيچ فيلم‌ساز ديگري نمي‌تواند مولف باشد.»
به گزارش خبرگزاري رويترز، خالق فيلم «ازنفس افتاده» افزود: «ما زماني باور داشتيم كه كارگردان مولف بوديم، اما اشتباه بود. چون به واقع هيچ ايده‌اي نداشتيم. سينما ديگر تمام شده و متاسفانه هيچكس به دنبال كشف آن نيست. باوجود تلفن‌هاي همراه و فن‌آوري‌هاي ديگر، همه مردم امروزه يك كارگردان مولف شده‌اند.»
«ژان لوك گدار» روز سوم دسامبر سال 1930 از يك خانواده ثروتمند سوييسي در پاريس متولد شد. پدرش پزشکي فرانسوي بود که شهروندي سوييس را پذيرفته بود و مادرش دختر يک بانک‌د‌ار بسيار متمول بود.
گدار در پايان دهه 40 از دانشگاه سوربن در رشته نژادشناسي فارغ‌التحصيل شد؛ اما علاقه‌اش به سينما موجب شد تا به‌همراه گروهي از دوستان جوان‌اش چون «کلود شابرول»، «فرانسوا تروفو» و «اريک رومر» به جست‌وجو درباره قابليت‌هاي نهفته سينما بپردازند. آنها ماهنامه سينمايي به‌نام «لاگازت دو سينما» راه‌اندازي كردند كه البته فقط براي پنج ماه منتشر شد.
در دهه 50 گدار چند فيلم کوتاه داستاني با كمك دوستان منتقدش در نشريه معتبر «كايه دو سينما» ساخت. وي در سال 1958 با فيلم سياه و سفيد «شارلوت و دوست‌اش» نشان داد که براي ساخت فيلم بلند آماده است.
اولين فيلم بلند داستاني گدار «از نفس افتاده» بود كه در سال 1959 براساس داستاني از فرانسوا تروفو ساخت. اين فيلم با بودجه‌اي اندك و با كمك کلود شابرول ساخته شد كه از بنيان‌هاي «موج نو» سينماي فرانسه شناخته مي‌شود.
دهه 60 پربارترين دوره زندگي گدار بود و او در اين دهه هرسال به‌طور ميانگين دو فيلم ساخت، فيلم‌هايي كه بسياري از آنها با گذشت زمان ارزش بيش‌تري يافتند.
«سرباز کوچک» دومين فيلم گدار بود که در آوريل 1960 ساخته شد، اما مقامات دولت فرانسه مانع نمايش آن شدند و سه سال بعد پروانه نمايش آن را صادر كردند. داستان فيلم درباره جنگ‌هاي آزادي‌بخش الجزاير است و در سوييس اتفاق مي‌افتد. اين فيلم اولين همکاري ميان گدار و «آنا کارينا» بود که به زناشويي آنها انجاميد.
گدار پس از آن فيلم «زن، زن است» را در سال 1961 ساخت و يك سال بعد فيلم تحسين‌شده «زيستن زندگي‌اش» را ساخت كه از پيچيده‌ترين و موفق‌ترين فيلم‌هاي اوليه گدار محسوب مي‌شود.
با فيلم «تفنگ‌داران» در سال 1963 گدار بارديگر مخالف خود را با پديده جنگ ابراز كرد. «بيزار» محصول 1963 اولين فيلم پرهزينه گدار بود که بازيگراني چون «ميشل پيکولي» و «جک پالانس» در آن نقش‌آفريني داشتند.
در سال 1964 گدار فيلم «يك زن شوهردار» را ساخت که به گفته خودش «پژوهشي در زندگي زن است که در زير فشارهاي زندگي ديگر نمي‌تواند خودش باشد.
اما يكي از معروف‌ترين ساخته‌هاي گدار در سال 1965 با نام «آلفاويل» به پرده سينماها آمد و متعاقب آن فيلم «پيروي ديوانه» ساخته شد.
از ديگر شاهكارهاي سينمايي وي مي‌توان به فيلم‌هاي «مذکر، مونث» (1966)، «شهوت» (1982) و «نام كوچك؛ کارمن» (1984) اشاره كرد.
آكادمي اسكار سال گذشته به پاس يك عمر دستاورد سينمايي قصد تقدير ويژه از گدار را داشت، اما اين كارگردان سرشناس از حضور در مراسم اعطاي جوايز خودداري كرد.
آكادمي اسكار در بيانيه خود درباره اين كارگردان سرشناس آورده است: «گدار پس از پنجاه سال همچنان در حال نگارش و كارگرداني است و گاها فيلم‌هاي جنجالي ساخته است كه شهرت او را به‌عنوان يكي از مدرن‌گراهاي تاريخ سينماي جهان به ثبت مي‌رساند.»
گدار درباره علت حضور نيافتن در اين مراسم گفت: «از خودم پرسيدم مقامات آكادمي اسكار كدام يك از فيلم‌هاي مرا ديده‌اند. آيا آنها اصلا سينماي مرا مي‌شناسند؟ اين جايزه هيچ معنايي براي من ندارد.»
گدار طي چهار دهه فعاليت سينمايي موفق به كسب جوايز معتبري شده است كه دو خرس نقره‌اي و يك خرس طلاي جشنواره برلين، شير طلا، جايزه هيات داوران و شير طلاي افتخاري جشنواره ونيز از مهم‌ترين آنها هستند.
وي كه پنج بار نامزد جايزه نخل طلاي كن بوده است، در سال 1978 جايزه افتخاري سزار فرانسه را دريافت كرد، در سال 2007 جايزه يك عمر دستاورد سينمايي آكادمي فيلم اروپا را گرفت و در سال 1995 يوزپلنگ افتخاري جشنواره لوكارنو به وي اعطا شد.
گدار در سال 1986 جايزه بهترين فيلم خلاقانه جشنواره روتردام را دريافت كرد و در سال 2004 جايزه بهترين فيلم سال را از جشنواره سن سباستين گرفت.
