در حالي كه در هفته گذشته، افكار عمومي ايرانيان، تحت تأثير رها كردن دو بيمار از سوی عوامل يكي از بيمارستان های تهران در گوشه اي از شهر قرار گرفت و همگان را اندوهگین کرد، پس از گذشت نزديك به يك هفته، دکتر مرضيه وحيد دستجردي، وزير بهداشت، به طور كل وقوع چنين رویدادی را در تهران انكار کرده و اعلام نمود که حتي به دنبال شكايت هم هست!
به گزارش «تابناك»، اظهارنظر خانم وزير، در حالي است كه پيش از اين، معاون وزير بهداشت اين موضوع را تأييد كرده و حتي از بركناري رئيس بيمارستان امام خمینی(ره) به دلیل چنين رفتاری، خبر داده بود.
بنا بر اين گزارش، هفته گذشته، خبرگزاري ها گفته بودند، پس از مقصر شناخته شدن شش کارمند رده پایین بیمارستان امام خمینی، دکتر حسن ابوالقاسم گرجی، مدیر مجتمع بیمارستانی امام خمینی شده است.
همچنین دكتر حسن امامی رضوی، معاون درمان وزیر بهداشت با تأييد اين خبر گفته بود که قرار بوده تغییراتی در مدیریت بیمارستان امام داشته باشیم، ولی موضوع بیماران رها شده در بیابان، باعث تسریع در این تغییر شد.
از سویی، هرچند پس از آن بركناري دكتر فتحي، تكذيب شد، به دنبال آن، بركناري مدير داخلي بيمارستان به دلیل رها شدن دو بيمار اين بيمارستان تأييد شد.
بنابراین، هم اينك بايد از وزير بهداشت پرسيد، چه شده است كه ايشان پس از گذشت يك هفته و پس از تأييد مقامات وزارت بهداشت و منابع بيمارستاني و همچنين انتشار فيلم و مصاحبه هايي از رها شدن بيماران، به فكر انكار اصل اين قضيه افتاده است؟!
آيا معاونان وي به اشتباه و با شتاب آن خبر را تأييد كرده و حتي تغييراتي را به دلیل چنين رفتاری در بيمارستام امام انجام داده اند؟!
اگر چنين است كه اين خود گناهي نابخشودني تر است كه معاونان يك وزارتخانه، خبري را تأييد مي كنند كه وجود نداشته يا تغييراتي را در بيمارستان ها به خاطر گناه نكرده انجام مي دهند و يا با انجام مصاحبه هايي درباره اتفاقي كه نيفتاده، حيثيت دستگاه سلامت كشور را زير سوال مي برند؛ اين كه صد البته اگر كوتاهي بيشتري از رها كردن بيماران نباشد، قصور كم تري نيست!
گفتنی است، انكار اين ماجرا از سوي وزير بهداشت، آنقدر شگفت انگیز است كه جاي پرسش هاي بي شماري را در میان افكار عمومي ايجاد كند، به ویژه که شناخت مردم و اصحاب رسانه از شخصیت متین، دلسوز، کارآمد و متخصص خانم وحید دستجردی، امری است که کمتر کسی منکر آن است و به همین دلیل، چنین واکنشی به هیچ وجه درخور ایشان نبوده و معلوم نیست، این ادبیات ـ برخی درصدد زیر سوال بردن مسئولین حوزه سلامت هستند و ما شکایت می کنیم که البته رفتار عادی برخی دولتی هاست ـ چگونه از سوی ایشان تکرار شده است؟
افزون بر این که با اين انكار، نه تنها اصل قضيه از بين نمي رود، بلكه نقایص مديريتي خانم وزير بيش از پيش نمايان مي شود، در حالی که حتی یک عذرخواهی خشک و خالی هم در این وانفسا می توانست تا اندازه ای افکار عمومی را آرام و امیدوار به رفع معضل کند.
به هر روی، در اوضاع کنونی باید به این نکته توجه داشت که رفتار صادقانه با مردم از اصول اولیه مدیریت است. امروز ديگر آن زمان نيست كه يك رخداد، نه در تهران بلکه در هر جای دیگری دفن شود و به گوش هيچ كس نرسد. امروز، روزي است كه عملكردها به شدت زیر نظر است و مقامات بيش از آنكه مقام باشند، بايد مسئول ـ محل سوال ـ باشند.
در پايان بايد از وزير محترم پرسيد؛ خانم وزير، با انكار اين مسأله از سوي شما، آيا افكار عمومي قانع شدند؟ آيا چنين رخدادهایی ديگر تكرار نمي شود؟ آيا بيماران كم بضاعت خاطرشان جمع تر و خيالشان راحت تر شد؟ آيا مسئولاني كه كوتاهي كردند، متنبه شدند؟ خانم وزير، انكار اين قضيه چه كمكي به شما و مردم مي كند؛ هيچ انديشيده ايد...؟!