وجداني كه درد نخواهد گرفت

در چند روز اخير موضوع رها شدن 2 فرد بيمار در كشتزارهاي اطراف تهران، با واكنش جدي رسانه‌ها روبه‌رو شده است.

با توجه به تحليل‌‌هايي كه در اين ارتباط ارائه مي‌شود، گاه با اظهارنظرهاي غيرمنطقي برخي مسوولان براي توجيه اين رفتار زشت مسوولان يك بيمارستان مواجهيم. متاسفانه برخي مسوولان به جاي آن‌كه در حيطه مسووليت خود پاسخگوي ضعف‌ها و كاستي‌ها باشند، با اظهارات نسنجيده خويش به شعور مردم توهين مي‌كنند.

براي نمونه معاون محترم وزارت بهداشت در واكنش به رها شدن 2 بيمار بي‌بضاعت در بيابان، در نشست خبري عنوان مي‌كند كه 4 نفر از عاملان اين اقدام كه از كارمندان رده پايين بيمارستان هستند، شناسايي شده‌اند كه وزارت بهداشت از آنها به دستگاه قضايي شكايت مي‌كند. وقتي مديران ما با بروز اولين مشكل سعي مي‌كنند افراد پايين‌دستي را قرباني اهمال يا ضعف مديريتي خود كنند، از نظر وزارت بهداشت اين مقصران عبارتند از: راننده آمبولانس و 3 كارگر خدماتي كه 2بيمار بي‌بضاعت را در بيابان رها كرده‌اند.

حال بايد پرسيد آيا يك راننده و كارگر خدماتي مي‌تواند بدون اجازه مدير و سرپرست مربوط، خودسرانه بيماران را به‌خاطر بي‌پولي از بيمارستان خارج و در بيابان رها كند؟

براساس آموزه‌هاي ديني كه گفته مي‌شود «النجات في الصدق» (نجات در صداقت است)‌، اين مديران بايد در مقابل اين حركت ناجوانمردانه و غيرانساني آن هم در جامعه اسلامي، حداقل به خود زحمت عذرخواهي از مردمي كه با شنيدن اين خبر احساساتشان جريحه‌دار شده است، مي‌دادند و سعي در جبران اشتباه مي‌كردند. آقايان بايد بدانند كه با پاك كردن صورت مساله مشكلي حل نمي‌شود و نمي‌توان با مقصر معرفي كردن افراد زيردست آن هم از نيروهاي خدماتي، پشت ميز مديريت نفس راحت كشيد.

در اين كه هزينه درمان در كشور ما بالاست، ترديدي نيست؛ اما پرسش اين است فردي كه براي هزينه درمانش پولي ندارد، بايد در بيابان رها شود تا به مرگ تدريجي بميرد؟ بسياري از مديران وقتي در جايگاه مصاحبه با رسانه‌ها قرار مي‌گيرند، ادعا مي‌كنند نوكر مردم هستند و آرزويشان خدمت به مردم است. شعاري كه امروز حداقل در اين بخش از بدنه وزارت بهداشت رنگ باخته است؛ زيرا كسي بيمار خود را به خاطر بي‌پولي؛ در بيابان رها نمي‌كند.