پروفسور «شیرین هانتر» معتقد است عملیاتی شدن کریدور زنگزور (مسیر ترامپ) به انزوای ژئوپلیتیک بیشتر ایران و محاصره آن توسط همسایگان خصمانه منجر خواهد شد.

«محمود شوری» معتقد است روسیه در شرایط فعلی، نگاه درازمدت و آرمان‌گرایانه‌ای نسبت به نظم آتی جهانی و جایگاه جمهوری اسلامی ایران در آن ندارد.

«علی بمان اقبالی» معتقد است برخی مواقع انتظاراتی که از کشور‌های مختلف مثل روسیه وجود دارد، با واقعیت‌های حاکم بر آن کشور‌ها و مؤلفه‌های تنظیم‌کننده روابط دوجانبه مقداری فاصله دارد.

دکتر «عثمان فاروق لوگ اوغلو» معاون وزیر خارجه پیشین ترکیه معتقد است حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران در جنگ ۱۲ روزه باعث برجسته شدن موضوع «بازدارندگی هسته‌ای» در ایران شده است.

با گسترش سریع حضور چین در امتداد دریای سرخ، یک کشور کوچک آفریقایی به نقطه‌ای مهم در رقابت قدرت‌های بزرگ تبدیل شده است.

پروفسور نادر انتصار معتقد است همسویی ظاهری باکو و ایروان با نظم در حال ظهور تحت رهبری آمریکا در منطقه قفقاز جنوبی به معنای محاصره بیشتر ایران و افول تدریجی این کشور به عنوان یک بازیگر اقتصادی و سیاسی مرتبط در قفقاز است.

با گذشت یک ماه از جنگ ۱۲ روزه، میزان خسارات وارده به رژیم صهیونیستی از حملات ایران به علت سانسور اسرائیل همچنان نامشخص باقی مانده است.

باکو و ایروان، چارچوبی برای صلح امضا کردند که به آمریکا حق انحصاری توسعه کریدور زنگزور(پل ترامپ) را می‌دهد.

جهش به سمت آسیا به جمهوری اسلامی اجازه خواهد داد تا فشار‌های اقتصادی غرب را کاهش دهد و همچنین اثر بسته‌شدن احتمالی تنگه‌ی هرمز را به حداقل برساند.

بسیاری از مردم سوریه نسبت به احتمال تحمیل یک رژیم سخت‌گیر اسلام‌گرا ابراز نگرانی کرده‌اند—رژیمی که ممکن است تمرکز کشور را از بازسازی و حفظ حاکمیت، به‌سوی جلب رضایت غرب منحرف کند.

کشور‌های خلیج فارس موضع خود را نسبت به ایران نرم‌تر کرده‌اند، به گونه‌ای که اکنون بیشتر تمایل دارند توافقی را بپذیرند که برنامه هسته‌ای ایران را محدود کند، اما لزوماً توانایی غنی‌سازی اورانیوم برای تحقیقات پزشکی یا نیاز‌های انرژی کشور را نفی نکند.

مذاکرات ایران و آمریکا به صورت غیر مستقیم احتمالا طی روزهای آینده شروع خواهد شد.

«نعمت الله ایزدی» معتقد است روسیه، حتی برای حفظ حیثیت خود و برای اینکه جایگاهش را در نظم جهانی تثبیت کند، منطقی بود که برخورد فعال‌تری در حمایت از ایران در جنگ ۱۲ روزه از خود نشان دهد، اما چنین نکرد.

یک اندیشکده آمریکایی در مقاله‌ای می‌گوید برنامه هسته‌ای ایران مانند عراق و سوریه نیست که با حمله نظامی از بین برود.

سال‌ها تنش فزاینده بین ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از حملات اسرائیل و ایالات متحده به تأسیسات و کارکنان هسته‌ای ایران به اوج خود رسید.

اگرچه ایران اغلب در مباحث بین‌المللی به عنوان بخشی از «محور دولت‌های اقتدارگرا» همراه با چین و روسیه معرفی می‌شود، اهمیت آن در سیاست خاورمیانه‌ای چین طی مدت زمان طولانی کاهش یافته است.