خب حالا که چی ؟ اینایی که گفتی همه میدونن . کشف مهمی نکردید . همیشه همینطور بوده .

ملت افعانستان اتومبیل های به مزاتب بهتری از ایرانیها سوار میشند.
ملت نا ناچار است و هیچ راه گریزی ندارد و باید به دولت ها باج بدهد تا اتومبیل مثلا ۳۰هزار دلای را ۲۵۰ ملیون تومن خریداری کند. این تازه مال طبقه ای از جامعه هست که متوسط هستتد. طبقه سوم یا بقول اقایون دهک های پایین جامعه که بیشتر کارمتدان دولت و فرهنگیان و دانشگاهیان هستتد مجبورتد همان تولید لگن بنام پراید را آنهم بصورت قسطی سوار شوند.
دولتها هروقت کفگیرشان به ته دیگ میخورد که هنیشه میخورد میروتد سراع ملت مطلوم . یعنی مطلوم تر از ملت ایران در دنیا وجود ندارد. هرطور اراده کنند میچلونندشون!!
یک نفر نیست حتی یکنفر وجود نداره در دولت و تصمیم گیران بگه اگر ما مثلا همین لگن که قاال مردم است را گران کنیم امکان داره یک معلم چندسال با بدبختی چهارشاهی پس انداز کرده باشه و حالا میتونه یک پراید خریداری کنه. زن و بچش خوشحال که امسال عید ماهم با ماشین خودمون میریم مسافرت یا عید دیدنی!! تو همین رویاها هستند که یکمرتبه میبینند همون ماشین یک ملیون تومن گرون شده!! دنیا سرشون خراب میشه که حالا یک ملیون را از کجا تهیه کنند؟!!
آقا چرا تو خاور میانه نه اونطرفتر. چرا ما با این وضع روبرو هستیم. چرا روی گنج نشسته ایم و با بدبختی و فلاکت زندکی میکنیم؟!

خوب معلومه آقازاده ها بیشترین سود را خواهند برد

اعداد هیچوقت دروغ نمی گویند!!!
هزینه ی تمام شده برای یک خودرو تولید انبوه همانند سمند، پژو و امثالهم با شرط فقط ۱۰درصد سود برای خودروساز!، به رقمی معادل ۷۲۰۰دلار خواهد بود. حال هزینه ی تمام شده برای همین خط تولید در یک کشور صنعتی و توسعه یافته به رقمی بالغ بر ۳۴۰۰دلار کاهش می یابد. مابه التفاوت این‌دو رقم در حدود ۳۸۰۰دلار میباشد، این رقم همان هزینه ای است که مردم عزیز کشورمان برای سرپا نگهداشتن این شرکت های خودروسازی می پردازند تا جوانان به کار گرفته شده در آنجا بیکار نشوند!
حال می دانیم که شرکت های خودروسازی وطنی، از خودروهای تولید انبوه هرساله بطور متوسط حداقل ۶۰۰هزاردستگاه را ساخته اند. با ضرب ۶۰۰هزار در ۳۸۰۰دلار به رقم خیره کننده ۲.۳ میلیارد دلار میرسیم!!
جالب ترین قسمت قضیه در این است که کل کارکنان شرکت های بزرگ خودروسازی داخلی به رقم ۱۰۰هزار نفر نمیرسد و حتی با فرض ۱۰۰هزار نفر که بطور مستقیم یا غیرمستقیم در تولید خودرو درگیر باشند، هزینه ای معادل ۲.۳ میلیارد دلار از جیب مردم برای این ۱۰۰هزار نفر انجام میشود. حال با یک مصاحبه میدانی ساده از کارکنان این شرکت ها متوجه میشویم که حقوق بیشینه برایشان در حدود ۵میلیون است. حال با یک حساب سرانگشتی می توان متوجه شد که حقوق این تعداد کارکنان در سال به رقم ۱.۴ میلیارد دلار میرسد! یعنی اگر هر کارکنی از این خودروسازی ها ماهانه حقوق ۵میلیونی داشته باشد، بازهم مردم چیزی حدود ۹۰۰میلیون دلار خرج اضافه برای زنده ماندن این سیستم می کنند!!!!

دولت ، نهادهاي ثروت و پول ، آقازاده ها ، نمايشگاهيا در كل پولدارها ، هم به مالشون اضافه ميشه هم به جونشون

عمه من سود خواهد کرد

سلام
بد نیست آقایون نماینده های مجلس به مصوبات چندین سال پیش خود رجوع کنند. در اوایل انقلاب مجلس تصویب کرد حمایت از صنایع داخلی برای یک دوره پنجساله باشد. سه بار دیگر تمدید شد. مجددا تعرفه ها افزایش یافت و قرار شد هر سال پنج درصد کاهش یابد بازهم نشد. باز هم دور باطل و سوء استفاده لابی های خودرو ساز های داخلی از ناتوانی مدیران و مسئولین و در مقابل ظلم به یک نسل و نسل های بعدی که مجبور هستند با این تصمیمات منفعت طلبانه وزرا و نماینده ها بسازند. بخدا حق این ملت نیست این لگنها را سوار شوند.

بکشید رو قیمتها خریدار ثروتمند هم می کشه رو قیمتهاش .
مصرف کنندۀ فقیر هم می کشه بلند .... آه

ظاهرا هیچ چیز این مملکت درست بشو نیست. من به عنوان یک شهروند با هر هزینه ای که داشته باشد و به هر طریق ممکن از ایران می روم و مشغول انجام امور مربوط به گرفتن اقامت هستم . زندگی در یک کشور با ثبات و آرام
ایران = ظلم تصمیم گیران اقتصادی به ملت . ایران = تهدید جنگ از بیرون . ایران = بی آبی ، ایران = نا امیدی و تحقیر
خدا حافظ ایران

خدا نگذره... تنها چیزی که میتونیم بگییم