عزیزان فاصله ای به اندازه ابدیت بین ما وشما افتاد.امید دارم که با خوب بودن وخوب ماندن وخدمت به هر ذی شعور ومخلوق خدا زمان را سپری کنم ودرمقدر الهی به شما ملحق شوم. این تنها قولی است که میتوانم به خودم وشما بدهم.روحتان شاد.
به شماها غبطه میخورم، بهشت برین جایگاه ابدیتان خواهد بود. در این زمانه بی رحم مردنی چون شما آرزویم است. برایم دعا کنید که جانم را در راه تلاش برای آسایش انسانها از دست بدهم. در تبریز به ما اجازه شمع روشن کردن به شماها داده نشد تا اشک چشمهایمان سیلاب بیشتری راه اندازد. بدرود قهرمانان وطن
خداوند ایشان را غرق دریای رحمت بی پایان کند و انشاءالله مشمول شفاعت و لطف ویژه معصومین واقع شوند. احساسات به جای خود نیکوست، ولی مسوولیت خون این عزیزان بر گردن افراد زیر است:
1. سازمان هایی که می دانستند این ساختمان ناایمن است اما اقدام به تعطیلی آن نکردند،
2. کسبه ای که پس از تخلیه ساختمان برای برداشتن مال و اموال به ساختمان برگشتند،
3. همه ما که حس مسوولیت پذیری را به دست باد سپرده ایم.
شما که رفتید و از برخی از شماها هیچی پیدا نکردند، اما روز قیامتی هم هست برای آنان که حقوق مدیریتی گرفتند و زندگی انچنان . برای تمام آنچه که کرده اند باید پاسخگو باشند.
با گریه و شیون مشکلات حل نمیشود کاش کمی از خرد هم استفاده کنیم مثل تمام دنیا