بعضی وقتها پاسخ یک سوال همیشگی (کجایند مردان بی ادعا؟) پیدا می شود. مثل این روزها که جواب سوال را همه زمزمه می کنند. آتش نشانهای عزیز و قهرمان و دلاور و ..... که چند نفرشان هم گلچین شده و شهادت را با جانفشانی در آغوش گرفتند. گوارای وجودتان ای دلاوران عرصه شور و آتش شیدایی
مرگ ما را فرا گرفته نه شما، شما جاوانه اید
مرده مائیم که نفهمیدیم یک کشتی گیر،یک وزنه بردار،یک تکواندو کار جاش تو شورا نیست ،بلکه در میدان ورزش است ،
ما همه در فرو ریختن پلاسکو مقصریم،که با چشمان بسته و مغزی تهی انتخاب کردیم ،لعنت بر ما که با اشتباهمان شما را به آتش انداخیم،
هر چه میکشیم از دست این بازاری جماعت و کاسب
آخه چرا جان عزیز فداکارترین و مسئولیت پذیر ترین بچه های این مملکت باید فدای طمع چهار تا آدم طماع بشه که واسه برداشتن دو تا چک و پولهایشان اینطور آتش به زندگی این بچه ها زدن؟
چرا مالک دلش نیومده دوزار خرج کنه سیستم اطفا حریق خودکار و سایر موارد ایمنی رو درست کنه که حالا این جوونا اینجوری پرپر نشن و خونواده هاشون یک عمر داغدار؟
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۹:۲۴ - ۱۳۹۵/۱۱/۰۸
این قضاوت منصفانه نیست
در اون وانفسا تقلای آدها برای نجات سرمایه شان حتی به قیمت جان ودشان کار چندان غیر عادییی نبوده است
تاخیر در هزینه کردن برای ایمنی ساختمان هم احتمالا حاصل کشمکش بین بنیاد مستضعفان و صاحبان سر قفلی بوده که خود احیانا مولود خلا قانونی و آیین نامه ای و انظباط مدنی است