سلام منم همین مشکلو دارم زنم پولداره و قیافشم خوبه ولی هرکار میکنم نمیتونم دوسش داشته باشم میدونم الان همه بهم توهین میکنن ولی ب خدا دست خودم نیست وقتی کنارشم حس بدی بهم دست میده منم ن معتادم ن دزدم ن بد دهن و فحاش ولی نمیدونم چرا
امیدوارم برا هیچکس پیش نیاد مدام تظاهر باید بکنم خسته شدم

سلام به همگی
منم همچین مشکلی دارم.۵ سال پیش با عشقو هزار امید با کسی که دوستش داشتم و عاشقش شدم ازدواج کردم.هر چند که خانوادم از همون اول مخالف بودند بدلیل تفاوت فرهنگی ولی من قید خیلی چیزا رو زدم وبی هیچ توقعی وارد زندگی شدم چون معتقد بود عشق کافیه
راسته که آدم عاشق کور و کر میشه.
دقیقا بعد ازدواج و زیر یه سقف تفاوت هافرهنگی نمود پیدا کرد.دخالت های خانواده همسرم،بی احترامی هاشون به من و اینکه من رو نمیتونستن شبیه خودشون کنند و دست به هر کار ناجوانمردانه ایی زدن مثل تهمت و ... تا باعث شدن شوهرم پشتمو خالی کنه و تو زندگی تنها بنونم .
الان یه زن جوانی هستم که علی رغم موقعیت خوب تحصیلی و شغلی و اجتماعی ، تو زندگی شخصی شکست خورده ام .
جدایی توافقی تنها راهکار من بعد از ۵ سال سختی و صورت و با سیلی سرخ کردنه.
در آخر از آقایون درخواست میکنم بعد ازدواج هم حرمت خانواده خودتون رو داشته باشید هم احترام زن و زندگیتون رو .این دو تا رو باهم قاطی نکنید .حد و مرز رو نگه دارید.تحت تاثیر قرار نگرید و دهن بین نباشید. خودتون تصمیم بگیرید اجازه ندید کسی اختیار زندگیتون بدست بگیره. پدر و مادر خواهر و برادر احترام داره ولی همسرتون هم احترام میخواد هواشو داشته باشید اگر نمیتونید و هنوز آموزش لازم رو ندید ازدواج نکنید.

خانم من بعد از چند سال خیلی راحت میگه من حسی نسبت بهت ندارم دیگه نمیخوام باشی برو بسلامت... چقد پستن اینایی که هر لحظه یه فکری میکنن ... من تو این مدت خیلی زندگی سختی رو پشت سر گذاشتم ،به امید اینکه یه زندگی خوب باهم بسازیم... اگه نمیخواین زندگی کنین از همون اول وارد زندگی کسی نشید، اجازه ندید همه کس وکارش بشین بعد بزارین برین، بخدا بدترین شرایط و اخلاق ها هم میشد درستش کرد... اینقدر راحت همه چی رو تموم نکنید آدما اسباب بازی نیستن

عشق و حتی حس عاشقی اگه نباشه تو زندگیت ب هیچ دردی نمیخوری چ مرد باشی چ زن زندگیت میشه جهنم جهنمی ک هر روز هر لحظه با فکر کردن ب مرداو زنای دیگه بهشت میشه برات پس طلاق بگیر عزیزم

من۱۶ ساله ازدواح کردم یک بچه هم دارم من عاشقش بودم بعد از بچه دار شدنم شاهد نگاه های عاشقانه اش به یکنفر شدم بعد از اون ۷ سال دارم باهاش زندگی میکنم ولی دیگه دوستش ندارم که ندادم هزار بارم بهش گفتم طلاقم رو بده مهریه ام نمیخوام برو دنبال عشقت

من ۲۵سالمه،۱۸سالگی بایه اقایی ازدواج کردم ۶ماه عقدوخیلی باهم‌خوب بودیم امابعدازشش ماه من شروع کردم به مقایسه کردن همسرم بادیگران،ومنفی بینی وکلابهانه گیری های بی خودوبی جهت اونقدراینکارارو ادامه دادم تاکه رابطمون روزبه روزسردترمیسدوماهم ازهم دیگه دورتر...نمیدونم اونموقه ها چی فکرمیکردم باخودم خلاصه دعواهامون علنی شدواومدم به خانوادم گفتم دوسش ندارم ک هیچ ازش متنفرم بدم میاد،یاطلاق یاخودکشی...
بیچاره مامان بابامم هرچی صحبت کردن باهدم دیدن فایده نداره ،راضی شدن...خلاصه جداشدیم بعدطلاق مثلامن خلاص شده بودم،جشن میگرفتموالکی خوش بودم،تااینکه یه روز همسایمون ک یک خانوم پیربوداومدوگفتش شوهرت اومده واسه نوه ما خاستگاری ،شماچراجداسدی؟منم یه جوابی سرهم کردمو گفتم...باورم نمیشدتااینکه شماره شوهرموبعدازیک هفته سیوکردموپروفایلشودیدم ک عکس ماشبن عروس گذاشته وحلقه،اونجاتازه بخودم اومدم که ای وای چه اشتباهی کردم...تازه به اشتباهاتم پی بردم،کلادیگه کارم شده بودچک کردن پروفایلهاش،بعدازاون پروفایل حاملگی زنش،بعدهم بچش،بعدهم‌خودش وزنش که خودش بی نهایت بشاش شده بود وخوش تیپ،،کارخانوادم شدسرکوفت وکارخودمم پشیمونی وحسرت!!!دیدم اینجوری نمیشه گفتم بایدازدواج کنم خلاصه یه پسرخاله داشتم ک خیلی پیگیرم بودبهش جواب مثبت دادم امایه هفته هم نتونستم باهاش دووم بیارم تازه بازاونموقه هم متوجه شدم شوهراولم چ جواهری بود ازدستش دادم،خداچ نعمتهایی بهم داده بود،شوهرم چقدرویژگیهای مثبتش زیادبوده ولی من کلیک کرده بودم به چنتاجزئیات منفی،،خلاصه باپیرخالم توافقی جداشدیم،،سه ساله ازطلاق اولم میگذره ومن همچنان دارم عکسهای دوران عقدوعروسیمونو نگاه میکنم،بدحوری پشیمونم اماخیلی دیرشده،من خودم روفدای حرف مردم ومقایسه کردن زندگیم بازندگی بقیه کردم!!غروربیجاداشتم چون من وخانوادم یکم ازاونابالاتربودیم،،فقط منفی میدبدم وبه داشته هام بی توجه بودم،ازخدادورشدم،غ ق گناه شدم،یادم رفت کی هستم...ناشگری کردم...
شدیدا دلم واسش تنگ شده موقه ای ک شوهرم بوداصلادلم واسش تنگ نشده بود الان ک ازدست دادمش فهمیدم من عاشقش بودم ولی خبرنداشتم،غرورم اجازه نمیدادبهش محبت کنم....
ایناروگفتم تاشمااشتباه منوتکرارنکنید،عمرکوتاه ما ارزش این دعواها وجداشدنارونداره،قدردان داشته هاتون باشید،به خدانزدیک بشید،کمی جلوتر رونگاکنیدوقتی ک ازدستش بدیدبایدشبهای طولانی اشک بریزینوبفکراون باشید ک الان داره بازنش وبچش چ روزایی رومیگذرونه....
این بی حسی ها وبی علاقگی هاازاینه ک جنبه مثبت هیچیزی رونمیبینیم...بیایم کمی محبت کنیم کمی مهربون باسیم بخدا طرف مقابل هم تغییرمیکنه،
واسم دعاکنید،بایدزندگیموبسازم،دیگه خسته شدم از ای کاش هایی ک هیچ فایده ای نداره

باور کنید اگر کسی همسرشو دوس نداشته باشه ، تمامی دنیا جمع شن درست نمیشه که نمیشه مگر پروردگار دو عالم بخواد ... ازدواج کار دله ... دل ... بعدها هیچی درست نخواهد شد ... خیالتون راحت راحت .. اگر کسیو دوس داشتی داشتی والا همش کشکه ک ش ک .....

سلام دوستان دوازده سال بود که ازدواج کرده بودم همسرم مرد خوبی بود ولی بهش احساس علاقه نداشتم با خودم می گفتم ازدواجم سنتی بوده و اصلا دوسش نداشتم تا اینکه دو سال اصرار کردم طلا قم بده راضی شد مردانگی هم کرد بهم یه چیزایی داد و توافقی جدا شدیم یک ماه ازش جدا شدم و انقدر دلتنگش بودم که داشتم دیوونه میشدم هیچکسم نگفتیم نه اون به خانوادش گفت نه من یه روز اومد دیدنم باعشق بغلش کردم بعد از طلاق و دونستم دیوانگی کردم همسر من مرد خوبی بود دو دستی خاک گذاشتم سرم چ زنایی تو مملکت ما با مردای بی نزاکت بی کار معتاد دارن سر میکنن و لی من یه زندگی آروم داشتم احتمالا برگردیم چون اونم عاشقم می خام بگم به این سادگیا زندگیتونو به هم نریزین زنایی که حس میکنن شوهرشونو بی دلیل دوس ندارن حتما مشاوره بگیرن ونکته های مثبت همسرشونو ببین ومن یه ماه گریه میکنم اشک میریزم طلاق وقتی درسته که نشه درست کرد مشکلات رو عشق و عاطفه رو میشه ایجاد کرد منم الان باهاش چت میکن حرف میزنم با شوهرم باورم نمیشه که همون زوج قبلی هستیم یار کسی که تو سختی ها خرجتو میده باز زندگی رو به دوس میکشه دوست دارم های کلامی حتما خوبه اگه شوهرتان نمیگه خودتون و اذیت نکنین بدونی دوستتون داره که باهاتون همیشه تصمیم درستو بگیرین طلاق تموم

سلام
خواستم بگم اگه تجربه دارین جواب بدین
وقتی همه همه همه میگن خوبه ازدواج کن باهاش عالیه فوق العاده است شاید این بره بهتر از این گیرت نیاد و تو نتونی یه چیزی از تو این فرد پیدا کنی که جواب منفی بدی و با خودت بگی خب ازش بدم که نمیاد احتمالا عاشقش میشم و باهم ازدواج میکنین اما نمیشه که نمیشه هرکار میکنم نمیشه به خدا عاشق کس دیگه ای هم نیستم و دارم تمام تلاشم رو میکنم برای عاشق شدن اما جواب نمیده نمیدونم شاید از روی دلسوزی هم بله رو داده باشم ولی بازم میگم ازش بدم نمیومد مرد خوبیه اما این دل لعنتی عاشق نمیشه وقتی بهش میگم دوستت دارم به دروغ وقتی میگم میمیرم برات دروغه اینها رو بهش گفتم چون فک میکردم عاشق میشم و اون هم بالاخره میخواست از طرف من هم حرکتی باشه اما الان به جایی رسیدم که نمیتونم حتی نمیدونم عشق واقعی هستش یا نه طعم عشق چجوریه ؟ فقط میدونم با اینکار دارم هم به خودم ظلم میکنم هم به اون بالاخره باید تمومش کنم اما مشکلم اینه دلم براش میسوزه و وقتی میسوزه یل چیزی جلوی منو میگیره ولی دیگه نمیتونم بازیش بدم اون هم باید عشق واقعی دو طرفه رو بچشه مگه نه؟

اینایی ک میگن قبل ازدواج میخواستی فکر کنی خودشون مجردن خبر ندارن ازدواج مث هندونه در بستس یکی نمیشناسی وارد زندگیت میشه ب امید ساختن اینده دو نفره زندگیو شدوع میکنن ب هر دلیلی وسط راه متو جه میشن ک اشتباه کردنو این ادم اونی نیس ک میخواستن جرمو جنایت ک نکرده مگه ادم قراره چن سال زندگی کنه زندگی ای ک توش عشق نباشه مفتش گرونه