من نویسنده هستم و برای نوشتن کتاب جدیدم نیاز به منابعی داشتک که با مراجعه ی مکرر به کتابخانه ی ملی و حتا ارایه ی نسخه هایی از مجله ای که در آن کار میکنم به من حق عضویت داده نشد ضمن اینکه به عنوان مهمان نیز یک بار و تنها یکبار در سال میتوانید از این کتابخانه ی .... استفاده کنید که جالب است در مراجعه ی من حتا از دادن کارت مهمان هم با بهانه ی تمام شدن کارت امتناع کردند. برای من هم جای تاسف و سوال بود که این... و .... فرهنگی از کجا آب میخورد. در تمام دنیا تلاش میکنند مردم را به سمت کتاب سوق دهند اما کتابخانه ی ضد ملی ما با شرایطی که گذاشته حتا از پذیرفتن افرادی مثل محمود دولت آبادی نیز معذور است....بدبختی اینکه هیچ مرجعی برای شکایت و پاسخ گویی نیز وجود ندارد

من کارمند کتابخانه ملی ام.همه حرفهای دوستان را خواندم. کتابخانه ملی سطح بندی برای دادن خدمات دارد .ما به برخی از پژوهشگران هم اجازه استفاده از شیفت شب را داده ایم و هم این که برای آنها اتاق اختصاصی پژوهش در نظر گرفته ایم. قبول دارم که کتابخانه ملی می تواند بهتر از این باشد بویژه صحبتهای دوستان در مورد نبود کتاب یا منابع غیر کتابی .اصلا این پذیرفته نیست که کتابی در کتابخانه ملی نباشد.اما منابع تامین کتابخانه ملی از طریق واسپاری است و و قتی ناشری نسخه های کتابخانه را نمی دهد تکلیف چیست .کتابخانه باید بخرد و کمبود منابع و.... در مورد مدیریت هم متاسفانه بدترین دوره مدیریت در دوره آقای صلاحی بود که باعث شد کتابخانه از اهداف خود دور شود. دوستان عزیز هفته گذشته علی رغم نامه نگاری های متعدد از ضعفهای رئیس قبلی تازه رئیس جدید منصوب شد. و این امر نشان می دهد که برای مسئولین هم شان کتابخانه ملی جا نیفتاده است. امیدواریم در دوره جدید نیازهای شما دوستان عزیز تامین گردد و کتابخانه در اختیار همگان قرار گیرد.

کتابخانه ملی این همه فضای باز و پرت دارد نمی دونم چرا از این همه فضا استفاده نکردند و چند تا سالن بیشتر ایجاد نکردند تا بتونند عضویت بیشتری بگیرند

اولا كه به نظر منم هر كسي و با هر شرايطي رو نبايد راه بدن اونجا . ثانيا شرايط عضويت كتابخانه ملي نه عجيب غريب و نه سخته!! فقط بايد يه حداقلي رو داشته باشي...اگه يه روز برين داخل و جو رو ببينين ميفهمين اتفاقا بايد شرايط ورودش رو سخت تر كنن!

در این کتابخانه گیت های الکترونیکی وجود دارد که بمنظور میزان کارکرد کلیه دوستان کارشناسی ارشد و دکتری بکار گرفته شده اند این امار روزانه و بطور دقیق گرفته می شود

سلام به همه دوستان عزیزم
اشاره من اول به خودمه بعد به همه دوستانم
مهم نیست چه مدرکی داریم مهم اینه که چه درکی داریم
اینکه این کار کتابخونه ملی برای عضویت دادن به اعضا دچار تردید شده و شرایط رو سخت تر کردرو میشه یه نظر سنجی کلی از اعضای محترم گذاشت و به نتیجه گیری رسید
سوال اینه که ریس جمهور محترم میاد و میگه مطالعات کاربردی اونوقت سازمان کتابخانه ملی میاد و مدرک گرایی میکنه (حالا امکانات ناقص کتابخونه ملی رو با فرهنگ بی فرهنگی خودمون جمع کنیم ببینیم به چه نتیجه ای میرسیم آیا حق به کتابخونه میدیم یا نه)
در اینکه این تصمیم اشتباه است هیچ شکی نیست سوال اینه که تصمیم درست چی بود؟
سوال اینجاست که آیا فقط فوق به بالاها محقق هستند؟با مدرک لیسانس نمیشود تحقیق کرد؟ با مدارک پایین تر چی؟چجور میشه ممیزی کرد؟
من خودم عضو ده ساله کتابخونه ملی هستم با دو مدرک لیسانس فنی و کارم صرفاً تحقیق و توسعه .در یک مرکز تحقیقاتی عالی هم مشغول به کار هستم...تنها می تونم توی این ده سال به جرات بگم بیشتر کسایی که می آمدند یا برای آزمون های آیلتس و آمادگی برای کنکور بود یا برای وقت گذرانی و میتینگ...البته محیط کتابخانه ملی از همون ابتدا باید تعریف و قانون و امکانات ملی (در حد نام ایران عزیز) خودشو داشته باشه که اینطور نیست و قوانین اجرا نمیشدند...
واقعیت تلخ اما حقیقتی که وجود داره کتابخانه ملی یک کشور وظایف بیشمار زیادی دارد عزیزان و متوسط فضای کم برای قشر مدرک گرای ایرانی و خدمات دوستان مسن! اما زحمت کش و نحوه عملکرد ما منجر به این تصمیم شده
در کل این تصمیم تصمیم درستی نبوده ونیست....

من یکی از افرادی بودم که بیشتر وقتم رو تو کتاب خونه ملی گذروندم. شاید بیش از پنج سال رو. متاسفانه خیلی از مسائلی که میگید رو به چشم دیددم. اوایل کتابخونه یک جای آروم و ساکت بود. (در زمان خاتمی) و ورود به کتابخونه و عضویت زیاد سخت نبود و عضویت تمامی دانشجویان(حتی لیسانس) آزاد بود. هنوز کتابخونه معروف نشده بود. ولی بعد از دو سه سال همه چیز عوض شد. تعداد افراد کتابخونه به شدت رفت بالا و از همه قشری به کتابخونه می اومدن و مخصوصا زمان کنکور و یا امتحانات جای سوزن انداختن نبود و همچنین جایی برای نشستن نبود. متاسفانه بعضی ها صفحات رنگی بعضی کتابهای مرجع انگلیسی رو کندن و اون کتابها که قبلا در دسترس عموم بود رو از بین بردن و از اونجا همه چیز خراب شد. تا زمانی که سر کله افراد دردسر سازی که توی تلویزیون نشون دادن (اعدام شدن) به کتاب خونه باز شد و کم کم میز دختر و پسرها رو جدا کردن (حتی زن و شورهایی که حلقه دستشون بود) . عوضیت ها از 5 ساله تبدیل به 3 ماهه شد. و قوانین سخت تر و سخت تر. حتی دم در کتابخونه مثل ورودی گیت های هواپیمایی کیف ها رو بازدید می کردند. و این شد که که منم دیگه کم کم از کتابخونه ملی دور و دروتر شدم. چون دیگه راهم نمی دادن. این که کی این وسط درست میگه رو نمی دونم، ولی می دونم توی راهروی همون کتابخونه حدود 20 تا عکس به دیوار هست که رئیس های کتابخونه رو نشون می دن. مطمئن برای اینکه فضای کتابخونه از سیاسی به علمی تغییر پیداکنه یکی از اون سی نفر می تونه راه حلی پیدا کنه. قبول دارم برای پیدا کردن کتاب می شه به سایتهایی مثل لیب جن سر زد اما به نظر من هیچ چیز لذت خوندن کتاب توی یک محیط آروم و بی سرو صدا رو از بین نمی بره. در مورد کارکنان هم من به شخصه خیلی دوست دارم جزو کارمندای اونجا باشم. چون به منابعی دسترسی داری که هیچ وقت توی اینترنت ممکنه حتی چشمتم بهشون نیفته. ولی خوب خود اون کارکنان از کار زیاد و حقوق کم می نالند. ولی چه میشه کرد، به من دانشجو تا الان یاد دادن که اعتراضی نداشته باشم، و فقط مدیریت بحران کنم. ولی سوالی که همیشه داشتم بخش کودکان کتابخونه به چه دردی می خوره. وقتی بزرگترین کودکی که می تونه بیاد اونجا باید مدرک لیسانس داشته باشه.(جواب شاید این باشه، برای افرادی هست که برای کودکان کتاب می نویسند ولی این بخش اکثر اوقات بسته است) یا واقعا چرا دانشجویان دانشگاه های دولتی باید برای زمان فارغ التحصلی بیان از کتاب خونه امضا بگیرن وقتی حتی یکبار رنگ اونجا رو ندیدن. چون مطمئن از من دانشگاه آزادی دسترسی بیشتری به منابع داشتن.با حرفهای آقای/خانم كتابدار کاملا موافقم اما تکلیف منی که از کتاب خوندن لذت می برم ولی توی کنکور نتایج بدی می گیرم چیه؟
قبول دارم که کتابخونه محله ما هم پر از کتاب هست. ولی آیا صندلی هاش از همون نوع کتاب خانه ملی هست که بشه بدون کمر درد تا شب روش نشست. آیا به همون راحتی می شه کتابهای انگلیسی سال 2005 رو توش پیدا کرد که مربوط به موضوع مورد علاقه باشه. نمی دونم شاید من هم تعریف کتابخونه ملی رو نمی دونم . ولی تنها کتابخونه ای بود که اوایل (نه الان) از رفتن و خودن کتاب توش لذت می بردم(تو ایران). چطوری می تونم بدون اینکه برای هر جلد کتاب بالای 50 دلار(اونم آزاد چون دیگه یارانه نداره) پرداخت کنم کتاب های انگلیسی رو بخونم(حداقلش)؟ آقا من آرشیو کتاب نمی خوام تو خونم داشته باشم. می خوام کتاب رو بدون اینکه خراب کنم بخونم و بزارم سر جاش برای افراد بعد از خودم همین. نه دنبال انقلابم نه دنبال عکسهای کتابها، دوست دارم در مورد مطالب مورد علاقه ام بخونم. چند ساعتی از زندگیم بدون دقدقه و بدون سر و صدا و بدون نگرانی از اینکه الان میگن وقت کتابخونه تمومه برید بیرون.
جالبه خیلی وقتها یادم میاد برای دوستان تور تفریحی دور کتاب خونه میزاشتن. برای دانش آموزان یا ارگانهای دولتی. و اونها ما رو مثل ...نگاه می کردن. شاید این هم اشاعه فرهنگ باشه نمی دونم.
باشه بازم می گم چشم. ما هیچ ما نگاه

معصومه خانم شما سه ساله که به قول خودتون از کتابخونه ملی استفاده (نمی کنید )من پنجاه ساله که استفاده نمی کنم. شما که می خواهید از موضوعی طرفداری کنید لااقل سعی کنید دقت بیشتری به خرج دهید تا به جای استفاده کردن (استفاده نکردن) و به جای عضویت (عوضیت ) بکار نبرید.

بابا دکتر برق! بابا شریف! بابا کلااااااااس !!
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

کتابخانه ملی به شدت دچار سیاست زدگیست ! به جای اینکه فرهنگ زده باشد !