تبریک و خسته نباشید می گو به همسر و فرزندان این شهید زنده و همه جانبازان عزیز . ما در این چند قطعه عکس تنها گوشه ای از زندگی این بزرگواران را دیدیم - دردها ، غریبی ها ، زخم بسترها ، نگاه ها و دلسوزی های افراد بی فرهنگ ، هزینه های سنگین درمان و ... مشکلات دیگر این فرشتگان زمینی هستند . واقعا اجر اینها از شهدا بیشتر است زیرا شهدا این همه درد و زجر را نداشتند .
رزمنده عزيز شما باجان فشاني امنيت كشور مان را تامين كردن وما با بي توجهي ناراحتي براي شما انشاالله با اربابت امير مومننن وسالار شهيدان امام حسين مهشور شوي. امين
حالا حق این جانباز نیست که بچش با سهمیه بره سره کار یا بره دانشگاه؟ فرزندی که فقط تو خونه پدری مریض رو دیده و رسیدگی کرده و همیشه غصه خورده؟ باز بیاید بگید فرزندان شهید و جانباز به ناحق میرن دانشگاه!
پاسخ ها
فرزند شهید
||
۰۹:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۴
منم تو جوابت بهت میگم که فقط 4 سال داشتم که پدرم شهید شد هیچ خاطره ای ازش ندارم و که الان بعد 25 سال یادم بیفته و لبخند رو لبم بشینه بخدا بی انصافیه اگه در مورد خونواده شهدا قصور بکنید...حتی واسه دخترای این زمونه غیر قابل تصوره که یک لحظه پدر نداشته باشن ولی ما.............همه جا احساس کمبود محبیت رو داشتیم
بخدا قسم با چشم گريان دارم تايپ ميكنم همرزم هاي قديم زيادي داريم كه افسرده شده انداحساس مكنيم كه ديگر لازممون ندارند خيلي دوست دارم مثل گذشته فقط يكبار كشده مثبل اون دوران لا قل دور هم جمع بشيم از حال همديگه خبر دار بشيم نميدونم چطور ممكنه 30 سال گذشته يكي از آرزوهامه كه دوستان وهم رزمماو ببينم خدا نگهدار
از جنگ و كشتار انسانها به دست همديگر نفرت دارم ولي دفاع از خاك و ناموس و اعتقادات هيچ حرف و حديثي را باقي نميگذارد . دو سال خدمت سربازي را با عشق در خط مقدم جبهه ها گذراندم حال بعد از 27 سال از آن دوران هرگاه جانبازي و يا آزاده اي ميبينم سر تعظيم فرو مي آورم و بر دستان پاك آنها بوسه ميزنم
بخدا شرمندهایم