ناشناس
| 
۲۱:۵۸ - ۱۳۹۲/۰۶/۲۴
پاسخ
تو چقد آرومی من چه قد بدبختم شادی کجا بود بابا برو بشین حال نداری مشکل از درون خانواده هاست . خانواده های ما خانواده نیستند بیشتر به یک منزل مشترک شیبه است تا خانواده آخه تابناک جان با این وضع تورم بالا 40 درصد فقط تو مرداد، قیمت های سرسام آور خونه و اپارتمان، درآمدهای خیلی پایین تازه اگه کار داشته باشی، نداشتن تفریح و سرگرمی...دل خوش به چی...اگه دل الکی خوش میخواین و آدم خجسته مانداریم و نیستیم...
چرا باید شاد باشم وقتی که از همون اول که میخواهیم مثلا وارد جامعه بشیم یه آموزش و پرورش مضخرف بعدش باید بری سربازی ( خداییش 8 ماه رفتم افسردگی گرفتم) بعدش باید دنبال کار بود اینجوری که 30 سال اول هیچی ..میرسیم به دهه 30 که باید بری زن بگیری تازه اول بدبختیاته وام و بدهکاری و .... الا به نظرتون من باید شاد باشم؟
من هم. از ابتداي نوجواني. با انقلاب و. مشكلاتش بزرگ شدم بدون اين امكانات امروزي. اما. پر نشاط. و پر اميد. فقط. با احساس. وجود عدالت. اين بي عدالتيها. همه را. نااميد كرده. فقط با اجراي عدالت اميد به اينده.تحقق پيدا ميكنه. بي عدالتي. رانت خواري. فاميل بازي. عدم برخورد. با دزدان. بيتالمال. نابود كننده. اميد. و شادابي نسلها است 
زشتم و پیر شدم هر جا میرم خواستگاری رد میشمگور بابای این عدالت که اصول دینمون هم هست
در ایران منابع درامدی بر اساس مراسم غم است تا براساس مراسم شادی...حتی مشاغل مربوط به شادی جز مشاغل زیرزمینی
به حساب می آید
1. نداشتن آینده کاری2. وضعیت نامناسب کاری
3. دیدن رنج افراد فقیر در جامعه و نبود نظم و فرهنگ مناسب در آن
خب دلایل زیادی برای شادی نیستمثلا خدمت طولانی سربازی
منی که دارم ارشد دانشگاه صنعتی میخونم باید بعد 2 سال وقتی 26-27 سالم شد برم سربازی
بعدش تازه کار
و...
تصمیم دارم بلافاصله برای دکترا برم خارج از کشور . میخوام دکترا بگیرم و تو یکی از مراکز تحقیقاتی اروپا کار کنم
دوست ندارم توی برجک یا چهار راه روزی 10 ساعت پست بدم
متوجهید؟ فکر نکنم متوجه باشید
بدرود