برای شاد بودن جامعه لازم است مسوولان ارشد مملکت برنامه ریزی کنند. مسوولان فرهنگی هم سهم بزرگی دارند. چنین ارداه ای ازمسولان دیده نمیشود. برخی به فکر آخرت مردمند تا شادی انها.جوی که حالا در جامعه ایجاد شده ترویج عزا است. اگر در مدرسه ای نوحه پخش شود مشکلی ندارد اما اگر یک آهنگ شاد پخش شود بیم استیضاح و توبیخ دارد. لذا اراده واقعی مسوولان تاپیر دارد.

ایرانیها ژنتیکی با غم بشتر حال میکنند غم صدای نی از هیجان جاز وگیتار برای من نوعی لذت بشتره.

منم همیشه خدارو شکر میکنم،به خاط این که سالم هستم، در حال حاظر دانشجو دکتری هستم، و بیکار، قبال خیلی انگیزه برای درس خوندن داشتم، ولی الان نه..

خانواده ی من از نظر مالی درحد متوسط هستیم . خدا را شکر نگران روزمره و حریص درامد بالاتر نیستیم. ما وقتی شاد هستیم که دور هم باشیم . صحبت کنیم و بتوانیم برای همدیگر گوش شنوا باشیم. هر زمان هر کداممان روی دندنه ی لج بیافتیم و نتوانیم خشممان را کنترل کنیم و هروقت مشکلات مردم و خانواده و فامیل را ببینیم غصه میخوریم و شاد نیستیم.

مهمترين دلايل شادى و رضايت در يك جامعه عبارت است از:
- اميد به اينده و احساس مثبت بودن
- كار و تلاش و سازندكى در يك جامعه بوبا
- تامين مالى و عدم نكرانى از اينده خانواده و فرزندان
- احترام به حقوق شهروندى و برابرى أفراد در مقابل قانون
- كسب موقعيت جهانى يك كشور مخصوصا از نظر اقتصادى وسياسى و احترام ساير كشورها به اتباع ان
- اب و هواى سالم و حفظ محيط ريست
- و........

حالا بفرماييد كداميك از موارد فوق شامل حال ما ايرانى ها ميشود؟؟!!

وقتی که دولت ومجلس از بین حذف تعطیلی شهادت(وفات) و ولادت اماما، تعطیلی ولادت رو حذف میکنه انتظار دارین جامعه رو به شادی بره؟ 

تو مملکتی که همه چی داغونه چه جوری میشه شاد بود؟؟؟؟؟؟

دلت خوشه ها، یعنی شما نمیدونین...

من هفته پیش کتاب شادی ثروت بیکران روان شناختی را خوندم تازه فهمیدم شادی یعنی چی؟و تازه معنی تحقیق آمریکایی ها رو فهمیدم

اگر ملتی شاد باشد که سه میلیون آواره در دنیا ندارد. ما ممکن است در امریکا یا اروپا زندگی کنیم اما ناشاد بودن خود را به همراه آورده ایم.