نمادی که مورد پسند جامعه باشه .
نه این که چهارتا نهاد بشینن روز تعیین کنند بعد دور هم جشن بگیرن !
غیر این صورت ، برو بابا حوصله داری .

جریان 300 که توسط هرودوت تحریف شد که یادتونه...امروزه در محل کشته شدن "لئونیداس" در ترموپیل مجسمه ای برای یادبود و وطن پرستیش درست کردن.
دست روزگار باعث شد 70 سال بعد اتفاق مشابه بیفته و اسکندر تو کوهستانهای زاگرس به "آریوبرزن" برسه....پس از شهادت این سردار بزرگ ایرانی...اسکندر نمادی روی جسد آریو گذاشت و بالاش نوشت" به یاد لئونیداس"
امروزه در محل دفن این سردار رشید ایرانی.........
متأسفم ....چیزی وجود نداره...
همه دغدغه من همین بود تا تو برنامه "راز" از آقای "طالب زاده" دیدم ای دل غافل...آریوبرزرن رو بیخیال....تو خرمشهر حتی واسه شهدامون هم.....وا مصیبتا

درود بر تمام آزاد مردان ایران اسلامی که با جان و دل از میهن در تمام ادوار تاریخ دفاع کرده اند و هرکسی به نوبه خود از تمامیت ارضی کشور دفاع کرده و برای سربلندی کشور از جان خویش هم گذشتند . درود بر شهدای انقلاب اسلامی و شهدای دفاع مقدس . درود بر سردار مبارزه با استعمار پیر صولت الدوله قشقایی که نیروهای اشغالگر انگلیس را که تا شیراز هم پیش رفته بودند را از کشورمان با رشادتهای غیور مردان ایل بزرگ قشقایی بیرون کردند. بی شک نام جوانمردانی همچون صولت الدوله قشقایی و محمد بهمن بیگی و ... تا ابد همچون نگینی در آسمان ایران اسلامی عزیز می درخشند. این شخصیت ها باید برای جوانان امروز معرفی شوند تا برای انها الگو شوند . " الم قشقایی"

سلام
چند سالی است که 11 آذر سالروز شهادت میرزا کوچک جنگلی را از تقویم حذف کرده اند ! چه رسد به گرامیداشت ملی آن سردار سرافراز.

همه چی تو بهشته و ما فقط باید شهید بشیم!

باید اوضاع خیلی بد باشد .چون شما هر وقت کم می اورید یادتان به سرود ای ایران و جشن های مذهبی می افتد

ما ایرانیا خوب بلدیم ،ناراحت باشیم و عزاداری کنیم اما بلد نیستیم خوشحال باشیم و جشن بگیریم و برای چیزایی که اجدادمون تلاش کردن تا نگهش دارن،مراسم شادی بگیریم و برپا نگه داریم فقط چند تا رسم هست که هنوز مونده اما واقعیت اینه ایران اینقد بزرگ و پر از تاریخ افتخار آمیز هست که اینا توش گم هست. البته شایان ذکر هست که این روزا بنا به دلایل اقتصادی-معیشتی و سیاسی مردم نه وقتشو دارن و نه انگیزه

چون نوع گراميداشت ما با گريه زاري است و همين اقبال عمومي رو براي گراميداشت كم ميكنه. اون مراسمي هم كه شادي توشه كه بايت تنت بلرزه كه نيان به دلايل واهي اذيتت كنن. همينه كه گراميداشتها به صورت عمومي طرفدار نداره.

ما ایرانیا خوب بلدیم ،ناراحت باشیم و عزاداری کنیم اما بلد نیستیم خوشحال باشیم و جشن بگیریم و برای چیزایی که اجدادمون تلاش کردن تا نگهش دارن،مراسم شادی بگیریم و برپا نگه داریم فقط چند تا رسم هست که هنوز مونده اما واقعیت اینه ایران اینقد بزرگ و پر از تاریخ افتخار آمیز هست که اینا توش گم هست. البته شایان ذکر هست که این روزا بنا به دلایل اقتصادی-معیشتی و سیاسی مردم نه وقتشو دارن و نه انگیزه

چون حوصله دستگیر شدن نداریم