بله اینها از جمله مهارت های زندگی سالم است.
بعنوان کسی که در آمریکا بچه هایش درس می خونند و خودم هم تدریس میکنم باید عرض کنم که سیستم هابی آموزشی نکات قوت و ضعف دارند که نقاط قوت سیستم اینجا این است که بچه ها با هنر و ورزش و تاریخ و احترام به حقوق دیگران و دموکراسی و آزادی های شهروندی و قانون و فرهنگ بزرگ میشوند و بسیار وطن پرست هستند و از سیاهنمایی نسبت به کشورشان پرهیز میکنند. علاوه بر این در مدارس نحوه توجه به تغذیه و اخلاق عمومی و کمک های اولیه، محیط زیست، کمپ های بوی اسکوت و ... هم هست. نکته منفی این است که متاسفانه سطح معلومات علمی و ریاضی و فیزیک و امثال آن افت شدید داره که حتی یک دیپلمه نمیتونه خیلی وقت ها مساحت مربع رو حساب کنه! بنابراین باید همه چیز ها رو با هم دید و سعی کرد خوبی های سیستم ایران حفظ بشه ولی نقاط ضعف اون برطرف بشه تا کودکان ایرانی با استانداردهای روز و بلکه بالاتر از سطح جهان پرورش بیابند.
درمورد پیشرفت هاشون هم بگم که الان در اکثر دانشگاه ها 80 تا 90 درصد دانشجویان فوق لیسانس دکترا خارجی ها هستند و استادها تمایلی برای گرفتن آمریکایی ها ندارند به همان علت پیش گفته. البته دولت اوباما سعی داره بخصوص در زمینه علوم رفرم هایی داشته باشه که کلی بودجه و معلم و ریسرچ ... اختصاص دادند به این مساله.
نکته دیگر این است که امیدوارم در ایران مثل آمریکا فست فود و هله هوله و نوشابه ها و مواد مضر در مدارس رایج نشده باشد و همان غذاهای سالم سنتی خودمان را یاد بدهیم بچه ها بخورند. اینجا سی درصد بچه ها اوبیس هستند و اعتیاد به الکل و سیکار و ماریوانا و ... بسیار بالاست.

سيستم آموزشي ما فقط بر پايه حفظ طوطي وار است و اصلا جنبه كاربردي ندارد از رياضي فقط ضرب و تقسيم و جمع و منها از فارسي هم فقط املا ء اينا تنها چيزاي مفيدي كه تو دوازده سال ياد ميگيريم بقيه مطالب فقط جنبه حفظي و پاس كردن دارن

موضوع خوبی را مطرح کردید متاسفانه فقط در مدارس غیرانتفاعی آموزش داده می شود .

بله اين شده اهتمام حضرات به علوم إنساني حتى ما در ابتداءي ترين مسايل نيز مانده اىديم بجه ها ديبلم مى كيرد بلد نيست از جراغ راهنما رد شؤد

وقتیکه حفظ شعر طولانی ایوان مداین حکیم نظامی برایمان در کلاس دوم دبیرستان خیلی سخت بود این جمله معلم برایمان درس بود که حفظ اشعار برای تقویت حافظه است نه دلسوزی برای نظامی و این جمله من را علاقه مند کرد/ معلم عزیز کلید کار دست شماست

اشتباه شما اینجاست که این آموزش ها را که باید در درجه اول در خانواده ها و بدون ایجاد هزینه برای جامعه انجام بشه را می خواهید در سیستم آموزشی مدرسه و با ایجاد هزینه برای جامعه جا بدهید و این آغاز مقاومت در برابر این آموزش های ضروری است. مساله اینجاست که والدین بسیاری از دانش آموزان چنین آموزش هایی ندیده اند و حتی اگر فرزندشان بخواهد مواردی را رعایت کند به نظرشان مسخره و کار اضافه است. به نظر می رسد نهادهای عمومی تر ابتدا باید نگرش درست را در والدین ایجاد کنند. آن وقت میبینید که نه تنها بچه ها درست می شوند که به دلیل مطالبه والدین آموزش و پرورش هم خیلی سریع تر از آنچه تصور می کنید اصلاح خواهد شد.

مطالب اخلاقی در کتب تخصصی از انگشتان دست هم تجاوز نمی کند.دانش آموزان تربیت نمی شوند. برای آینده خطرناکه.

مطلب بسیار جالبی بود ممنون که ریشه ای به این مسئله نگاه کردید

متاسفانه در جامعه ما عادت ناپسندی رایج شده و ان عادت این است که اکثر ما حاضر به پذیرش مسئولیت خود نیستیم و همیشه توپ را به زمین طرف مقابل می اندازیم.در حالیکه آموزه های دینی هم به ما آموخته اند که((کلکم راع وکلکم مسئول عن الرعیه)..بیاید این باور را بپذیریم در جامعه ای هستیم که: در حالی مسئولیت پدر ومادری را به عهده می گیریم که حداقل ها را هم نیاموخته ایم..در حالی معلم گزینش می کنیم که زمینه انتخاب برترین ها را فراهم نساخته ایم..و هرچه به جلو رفتیم این پذیرش ها سوال برانگیزتر شد..در جامعه ای زیست می کنیم که چرخه های اجتماعی راباور نداریم و نمی پذیریم اگر ما کوتاهی کردیم حتما نتیجه اش در این چرخه به خودمان یا نسلمان بر خواهد گشت وخلاصه آنکه برای یاد گیری فقط یک دست صدا ندارد مگر در استثنائات...من بعنوان معلم سعی کرده ام انچه مسئولیتم است ایفا کنم اما حتی سیستم آموزشی هم رفتار مرا برنمی تابد و هدفش به سمت روزمرِّ گی رفته تا اهداف عالی اموزش وپرورش...اما در نهایت قبول دارم که ما بعنوان معلم مسئولیم.

آنقدر وضع آموزشی بد هست که اگر چاره داشتم فرزندم را به مدرسه نمیفرستادم!