من که نازک میشم خودمو یه جایی جا میدم
ولی میدونم اونایی که تعهد دارن باید جاشون رو با اونایی که تدبر دارن عوض کنند

من حدود 14 سال پیش در یک شرکت بزرگ در جنوب ایران به عنوان تکنسین استخدام شدم. کارم را خیلی دوست داشتم و فکر کردم اکر رتبه ام برود بالا بهتر می توانم بدرد سازمان و جامعه بخورم.
با این طرز فکر وارد دانشگاه شدم و در رشته مورد علاقه و مرتبط فارغ التحصیل شدم و با نگاه مثبت مسولان زود به عنوان کارشناس تغییر سمت دادم. در این سمت اوضاع خیلی اشفته تر از ان چیزی است که فکر می کردم. تصمیم گرفتم در رشته مدیریت با کارم ادامه تحصیل بدهم حالا که دوره ارشدم را طی نمودم تازه متوجه شدم که من سرجای خودم نیستم و می بایست به سرجای اولم که تکنسینی است برگردم و یا این کار را به لقایش ببخشم و به فکر کار ازاد باشم.

آن کس که خریدار بدو رایم نیست
انکس که بدو رای خریدارم نیست

من دکترا هستم. از نخبه های وزارت علوم هستم. در یک شرکت دولتی مشغول به فعالیت هستم و در جایگاهی که باید باشم نیستم.

اگه یه نفر تو این مملکت سر جای خودشه عادل فردوسی پوره

این سوال یه خورده مشکل داره. اکثرا کسانی که اینجا میان و نظر میدن در حد کارمند، معلم و یا رئیس یه بخش کوچیک هستن و البته اکثرا جوان. در ابتدا یه سخن از حضرت علی میارید و سردمداران و افراد رده بالای حکومتی رو مورد خطاب قرار میدید اما در آخر از یه سری مردم عادی نظر خواهی میکنید که جاتون نرمه یا سفته. شما در ابتدا باید بیان کنید که شایسته یعنی چی؟ شایسته باید کجا باشه؟ و بطور کلی یه شاخص واسش تعریف کنید. اینجور که شما نظر خواهی کردید همه میگن من لیاقتم این نیست. قرار نیست هر کی از صنعتی شریف با معدل بالا فارغ التحصیل شد سریع بذارنش مدیر عامل هوا و فضا با حقوق ده میلیونی.

بنظرم که من درجای خود نیستم خود را مقصر نمیدانم زیرا که دور وبرم را خوب نگاه کردم دیذم که خیلی ها در جای خودنیستند پس من هم سعی کردم که از بیراهه بروم . اینکه من جای خود یا دیگران را تعریف و اعلام دارم این هم فزستادن مردم به بی راهه است . بهتر است که حکومت جای افراد را تعریف و خود به ان مقید باشد . حال اگر جکومت بنا باشد جای افراد را تعریف و اعلام دارد باید خود را تعریف و جای خود را مشخص سازد ولی میبینیم که این کار خوش ایند دولت نیست و دولت در همه جا حضور پدر سالاری دارد . با قبول این روش قانون پدر سالاری دولت میتوان نیجه گرفت که همه چیز دز جای خود نیکو است و هیچ چیز غیر عادی وجود ندارد

جناب تابناک این چه سوالیه می فرمایید آخه
اگه هرکی سرجاش بود
مملکت این شکلی میشد؟؟؟؟؟؟؟

بایسته سالاری در این مملکت ریشه طولانی و تاریخی دارد و روز به روز بهتر می شود .
در کشور همه چیز از قانون ، اصل 44 ، بخشنامه و ... گرفته داریم اما اراده نیست ، رابطه جای ضابطه ، بایسته سالاری جای شایسته سالاری ، تفسیر به رای قانون ، پارتی بازی ، فامیل بازی ، وامدار کسی بودن و ... از سطح وزیر گرفته تا یک کارمند و کارگر ساده در همه جا دولتی و خصوصی مخصوصاً مراکز دولتی و شبه دولتی بالای 70 درصد افراد شرایط احراز آن شغل را ندارند و این پدیده هیچ وقت حل نخواهد تا ظهور آقا

سال هاست كه ملاك انتخاب افراد ميزان تعهدشان به منابع قدرت بوده است و نه تخصص و شايستگي شان و نتيجه را همه مي بينيم. بهتر نيست كه شهروند درجه بندي شده نداشته باشيم. همه ايراني هستيم. ولي همه نمي توانند يك عقيده داشته باشند. بهتر است ملاك اصلي رفتار و عملكرد و توانايي هاي افراد باشد.