من واقعا نمی دونم سرجای خودم هستم یا نه فقط چیزی که میدونم اینه که کسانی که روزی زیر دست من کار آموز بودند الان در شرکت معاونند ومدیر ولی من هنوز قرارداد کارم بعد از 17 سال دائم نشده است وسال به سال تمدید میشه دیگه اینکه من فکر میکنم برای تصدی یک پست تخصص وتجربه مهمتر از تعهد است نه اینکه تعهد چیز خوبی نیست ولی متاسفانه ملاک سنجش تعهد ضعیف است وبه راحتی میتوان با تغییر چهره وظاهر یک متعهد شد ولی تخصص با ضاهر سازی بدست نمی اید ونکته مهم هم همینه

90% استخدام ها در کشور با استفاده از بند (( پ )) است یعنی یا پارتی یا پول . مابقی هم باید خودشون رو بکوشن تا بتونن یه جای خوب گیر بیارن .

دردم اگر یکی بودی چه بودی؟؟؟؟؟؟

دوستان اگه مدیران ما همه لایق و کار بلد بودند الآن این وضع را نداشتیم وقتی اکثر مدیران ما بر اساس رابطه،پارتیو رفیق بازی سرکار می آیند دیگه انتظار اینکه هر کی سرجاش باشه بیهوده است.

تا همین 10 سال پیش همه نوجوان ها آرزو داشتند که دکترو مهندس و وکیل بشوند ولی
الان اکثرا آرزو دارند که از هر طریقی مثل دلالی رانت خواری پارتی یک شبه میلیاردر بشوند و طبیعتا طبقه اجتماعی خیلی از پولدار های تازه بدوران رسیده این روزها که با پورشه ها و مازراتی هایشان در خیابانها جولان میدهند را به وضوح میشود دید. آنچه که معلوم است این روزها کسی که تحصیلات بالا تخصص و حتی تجارت و صنعت مولد داشته باشد در جای خودش نیست و بجای آنها یک عده....آریستوکرات و طبقه اشراف جدید هستند و متنعم از همه امکانات و مصون از هر تعقیب.

اگر بدانی در کاری که به تو پبشنهاد می شود تخصص لازم را نداری ولی آنرا قبول کنی بدان که از تعهد لازم نیز برخوردار نیستی. آفت عمده جامعه ما دادن جایگاه ارزشی و مسئولیتی به کسانی است که در خد این جایگاه نیستند. خدمت به مردم جای خود را به اندیشه ارتقاء دسترسی بیشتر به منابع قدرت داده است و نزدیک است که جایگاه باندهای قدرت در کشور تثبیت شود. همه ایرانیان خواهان خدمت به ارتقاء فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور هستند به شرطی که به مسئولیت پذیری و احساس و توان خدمتی آنان احترام قائل شد. به امید آن روز. موفق باشید

با سلام در کشور ما تعهد بد تعریف شده هرکس ظاهر سازی کند و حرفهای کلیشه ای بزند متخصص هم قلمداد میشود وحق دخالت در تمام امور ومدیریتها را دارد از طرفی تخصص را هم معادل مدرک می دانیم و در هیچ موردی به عملکرد افراد بها نمی دهیم و ارزشیابیها و نظارت وامار علمی نیست وهمان مدیران با امارهای غیرواقعی مدیریت خود را توجیه و خود را موفق می دانند

امان ازدست ادمهای چاپلوس دراین زمانه بخواهی رشد بکنی باید بله قربان گو وزیر اب زن همکاران باشی وازحقیق گویی وراستی پرهیزکنی این را میگم که برای خودم تجربه شده والا ن درجایگاه من اینچنین ادمی که برشمردم نشسته .حالا اگرترکمن هم که باشی اصلا درجایگاهت قرارنمیگیری .هموطنان عزیز ایران راباید ازنوبسازیم ماها باید تن به رذایل اخلاقی نداده وبه پندارنیک گفتارنیک وکردارنیک نرسیم.ممنون ازحوصله تان ازترکمن صحر.گنبدکاووس.سلطان سنجر.

با سلام

من فوق لیسانس دارم و بیکارم

خیلی ها از دانشگاه های پولمانی فوق دیپلم گرفتند و با سهمیه، معلم شدن، خدا به داد بچه هایی برسه که زیر دست اینها میخان علم یاد بگیرن! معلم های ابتدایی رو میشناسم که اگه بهشون دیکته بگی از همون کتابی که درس میدن، بیشتر از نمره 15 نمیگیرن!

متاسفانه در کشور ما سهمیه های نامعقولی وجود داره که باید یک فکر اساسی به حالش کرد

در کشور ما عزیزانی وجود دارن که ما همه عمر بهشون مدیونیم اما

کسی باید ادامه تحصیل بده که استعداد داره نه سهمیه!

کسی باید کار کنه که تخصص و توانایی انجام کار رو داشته باشه، سهمیه چرخ مملکت رو نمیچرخونه!

سهمیه ها رو باید جای دیگه و جور دیگه جبران کرد، با پول جبران کنن و اجر معنوی رو بذارن به عهده خدا

جهان چون خال وخط و ابروست /که هر چیز به جای خود نیکوست/در صورت ما اگر جای اعضای ان را عوض کنیم هم زشت است وهم اعضا کارایی خود را از دست میدهد درکشور ما کمتر کسی سر جای واقعی خود است که اگر میبود این همه مشکل نداشتیم ما کار را برای رفع مشکل مردم نمیخواهیم ما کار را برای رفاه خود واقوام خود میخواهیم به شدت رابطه بر فضای مشاغل سایه افکنده ومانع تخصصی شدن کارهاست اگر مومن وباتقواباشی هرگز کاری را که دران تخصص نداری قبول نمیکنی امروزه مردم انقدر با دروغ وتقلب ما نوس شده اند که به راحتی برای رسیدن به منفعت هرکاری را قبول میکننداین شیوه اگر شکسته شود وهرکس در جای واقعی خود قرار گیرد ژاپن شدن اسان میشود