سلام . همه می دانیم انسانهای شجاع ،توانمند و باسواد و با هوش کمتر خصلت چاپلوسی دارند ،همانطور که در زمان جنگ دیدیم این افراد با فروتنی در صحنه حساس جنگ حاضر می شدند وخطر می کردند ،که اگر به فوز شهادت نایل نمی شدند منتی بر کسی نداشتند و اگر ماموریت انها تمام می شد تظاهر نمی کردند ، اما چه بسیار ادمهایی که پشت جبهه را نمی دیدند کلی تظاهر و منت داشتند ،متاسفانه اغلب کسانی که در در موضع ممیزی و انتخاب بودند
افراد متظاهر و متملق را بیشتر گزینش می کردند .این شاهد را اوردم تا ببینیم ما ایرانیها یک مشکل دیرینه داریم که مختص جامعه خودمان است و نخبه سوزی همیشه بوده است که این یعنی تلف کردن بیش از 80 درصد سرمایه های ملی .شاید دلیل اصلی عدم پیشرفت لایق کشور ما با وجود داشتن تاریخ طولانی همین بوده است . ما بیش از هزار سال است برای امام حسین عزاداری می کنیم اما هنوز نوانسته ایم یک الگو و برداشت اجتماعی از ان واقعه عظیم در ساختار جامعه مان داشته باشیم .در مطالعه جوامع پیشرفته می بینیم که یک شبه به این توانمندی نرسیده اند بلکه سالها ساختار سازی کرده اند . ما سریعتر می توانیم اگر بپذیریم که به ساختار سازی اجتماعی نیاز داریم .

عجب زمونه ی شده...بعد از مدتها بیکاری تصمیم گرفتم با مختصر پس اندازی که جمع کرده بودم مغازه برنج فروشی بزنم میگن که تو نمیتونی تو این کارها باشی و...دهها بهانه دیگر!
مثل اینکه کسی به توانایی های من ایمان نداره.
بچاپ رفیق

شايسته سالاري موجب مي شود افراد در جاي خود قرار گيرند. شايسته سالاري يعني تعيين انتطارات و بررسي نتايج عملكرد و پاسخگو بودن در قبال آن. تا اين اصل مهم درنطر گرفته نشود ، كسي در جاي خود نيست.

به من پیشنهاد پست معاونت دادند ولی رد کردم همون موقع پایان قراردادم رو زدند چون در اصل پیشنهاد ورود به باند دزدیشون بود حالا هم با کلی تجربه و تخصص بیکارم.

در جواب دوستی که گفتند با گرفتن مشاور فرد غیر متخصص ولی متعهد مشکلش حل می شود. می خواستم بگویم که خود مشاور هم یک مسئولیت است و اگر دوباره مشاور هم غیر متخصص بود چه می کنید؟ تا چندمین نفر می خواید تلسل را ادامه دهید؟

هرگاه بند(پ) حذف شدجایگاه هامشخص می شود

بسمه تعالی
من نمی گم همه تو ایران جای خودشان نیستند. میگم یکسری جای خود نیستند و آنهایی که هم جای خود هستند به قدری طمعکار هستند که اجازه نمی دند کسی دیگر بیاد همکار یا همراهشون بشند. فکر می کنند اگر یکی بیاد یا حقوق آنها کم می شود یا موقعیتشان به خطر می افتد. بنده الان با مدرک دکترای تخصصی الان بیکارم. هی به این دانشگاه درخواست می دم هی به اون دانشگاه. حتی راضی نیستند بیام تو یه دانشگاهی حق التدریس درس بدم. آخه یکی نیست بگه جناب خودت که تو قحطی رجال اومدی مفتی شدی هیئت علمی. ما که پدرم در اومد و تخصص تموم کردیم. باید الان بیکار بمونیم. اینها زمانی که هیئت علمی شدند نه ازشون مقاله خواستند نه گفتند سابقه تدریس داری نه ازشون پرسیدند کتاب نوشتی. الان که به ما رسید ازمون می پرسند چندسال سابقه تدریس داری چندتا کتاب نوشتی چند مقاله ISI داری آخر کار هم می پرسند کفن میت چند تیکه است. تازه اگر سراغ مدرک آقا را بگیری شاید مربی باشه. اگر تو جامعه ما بحث حسادت و طمع حل بشه برای همه کار است.

موضوع عدم بودن در جایگاه واقعی درد آشنایی است برای ما . اما چرا؟
بنده سالها به عنوان کارشناس در یک سازمان دولتی مشغول کار بودم و در آن دوران به اکثر مدیران و مدیریت هایشان انتقاد داشتم. تا این که پستی به اینجانب پیشنهاد گردید . ماه ها با عدم پذیرش ان با ارائه دلایل موجه سر و کله زدم تا این که با اجبار به دلیل عدم وجود گزینه دیگر حکم سرپرستی آن پست را به اینجانب دادند. حالا در مقامی هستم که سال ها از عملکرد دارندگان آن انتقاد داشتم. اولین اصل کاری خود را شایسته سالاری قرارداده ام . ولی عزیزان واقعا با فرهنگ و ساختار اداری و روش های مدیریتی کلانتر اعمال شایسته سالاری کار بسیار سختی است . اما تا به حال موفق بودم و هر نوع پارتی بازی - سفارش و... را در نتفه خفه کرده ام. امید وارم که این شیوه در کشور مان فرا گیر شود.

من هم سر جای خودم نیستم. لیسانس و فوق لیسانس و دکتری رو تو رشته پرورش گیاهان زینتی به صورت متوالی تو دانشگاه تهران خوندم.خیلی با علاقه درس خوندم و تو رشته خودم هم اطلاعات نسبتا جامعی دارم.با بهترین نمرات و مقالات و چند سال سابقه تدریس.ولی به خاطر سوالات یه عده آدم عقده ای چند سال پیاپی تو مصاحبه های عمومی یکی از دانشگاههای بزرگ شمال شرق کشور برای جذب هیئت علمی رد شدم. الان هم دارم برای پیمانکارای شهرداری و دکه های گلفروشی دلالی میکنم.سرمایه هم ندارم تا کار تولیدی راه بندازم.
.... و تمام روزام برام زجره.

بله هستم
اسکندر قبل از حمله به ایران درمانده و مستأصل بود. از خود میپرسید که چگونه باید بر مردمی که از مردم من بیشتر میفهمند حکومت کنم؟ یکی از مشاوران پیشنهاد داد:
« کتابهایشان را بسوزان، بزرگان و خردمندانشان را بکش و دستور بده به زنان و کودکانشان تجاوز کنند »
اما یکی دیگر از مشاوران پاسخ میدهد: نیازی به چنین کاری نیست.
از میان مردم آن سرزمین آنها را که نمیفهمند و کم سوادند، به کارهای بزرگ بگمار و آنها را که میفهمند و باسوادند، به کارهای کوچک و پست بگمار.بی سوادها و نفهم ها همیشه شکرگزار تو خواهند بود و هیچگاه توانایی طغیان نخواهند داشت.فهمیده ها و با سوادها هم یا به سرزمینهای دیگر کوچ میکنند یا خسته و سرخورده،عمر خود را تا لحظه مرگ، در گوشه ای از آن سرزمین در انزوا سپری خواهند کرد...» و الان هم چیزی جز این نیست دوستان دهه 60 و هفتاد من دنبال جایگاه نگردید چون نیست تا زمانی یک نفر بیست پست و مقام را یدک می کشد و ادعای مدیریتتان نشود تا به سرنوشت وزیران و فرمانهان استانداری ها و روئیسان گردشگری ها و ... دچار نشوید.