این مشکل فقط با آموزش و ترویج فرهنگ صحیح ترافیک ورانندگی قابل حل است که آنهم زمانبر است وباید مسئولین ورسانه هابیشترتلاش کنند.

اول از همه بی فرهنگی بعد ماشین های غیر استاندارد و بعد هم جاده ها از عوامل اصلی هستند...

هر کاری، آموزش و فرهنگ ایجاد شده می طلبد، چرا توقع دارید وقتی جو کاشته ایم بتوانیم گندم درو کنیم؟
روزهایی که از آموزش غافل بودیم، نباید فکر امروز را می کردیم؟

من اروپا دانشجو هستم باور کنید اینجا هم جاده تک بانده و خطر ناک هست اما همه احتیاط میکنند. مسلما فرهنگ رانندگی ما خیلی پایین هست و در بروز تصادفات مرگبار بسیار موثر هست.

بنام خدا بخاطر میارم روزی رو که با پژو آردی مدل هشتاد و چهارم خسته از کار بر می گشتم . من حساسم تا قوانین راهنمایی و رانندگی را تا حد امکان رعایت کنم . بالاخره بعنوان شهروند کشوری که رؤسایش می گویند قرار است الهام بخش در جهان باشد ، رعایت قوانین را نه فقط بخاطر امنیت خودم ، بلکه برای اثبات ایرانی و فرهیخته بودنم دوست دارم . نا سلامتی من یک فرهنگی بودم و در مدرسه کار می کردم و می بایست سرمشق دیگران قرار می گرفتم. خلاصه نزدیکی های خانه ، یک سانتافه از خیابانی که یکطرفه بود آنهم از سمت چپ خیابان یکطرفه ، جلویم پدیدار شد . به سختی ایستادم . فکر می کنید اتفاقی که افتاد چه بود ؟خیابان یکطرفه بود و او داشت خلاف می آمد آنهم تازه از سمت چپ خیابان می آمد . با همه ی اینها ، خانم راننده ای که پشت فرمان داشت اصطلاحا رانندگی می کرد با چهره ای حاکمانه به من چراغ زد و سپس اشاره کرد که به عقب بروم و راه را برای او باز کنم. من هم بدون مکث همین کار را کردم و راه را برای او باز کردم اصلا هم بحثی نکردم . در شان ایرانی نمی دانستم که با آن خانم محترم ! که محترم بودنش فقط از گرانی ماشینش معلوم می شد بگو مگو کنم. الان نزدیک 6 ماه است که از آن واقعه می گذرد و من هنوز هر از چند گاهی یاد آن واقعه ی بسیار کوچک و بسیار پر معنی می افتم . به فکر وطنم و آینده ی کشور عزیزم و نیز فرزندانی که قرار است آن خانم با سزارین بدنیا بیاورد می افتم و نمی دانم چه کنم . امروز هم دچار همان افکار شده بودم که این متن را در سایت تابناک دیدم و نوشتم . نوشتم با اینکه بعید می دانم "خوانده شوم " اما اقلا خالی که می شوم !

من در کبک کانادا سر کلاس رانندگی رفته‌ام و اینجا گواهینامه گرفته‌ام. در ایران هم کلاس رانندگی رفتم ولی فرصت نشد که امتحان بدم و گواهینامه بگیرم.
1- در کلاس ایران، تمرکز روی علائم راهنمایی و رانندگی بود. در کلاس اینجا، تمرکز فقط و فقط در طول 15 جلسه روی 1- احترام به دیگران و 2- احتیاط بود. علائم را باید خودمان در خانه میخواندیم و امتحان میدادیم.
2- در ایران، در آموزش داخل شهر، 90% قضیه این بود که بتونم نیم کلاچ رو درست بگیرم. اینجا از روز اول چون با ماشین دنده اتوماتیک آموزش میدادند، توی خیابونها راه میافتادیم و تمرکز روی احترام به قانون بود.
3- یک فرق مهمی که فرهنگ رانندگی که اینجا اموزش داده میشد با کلاس ایران میکرد این بود که اینجا در 15 جلسه توی ذهن طرف مدام تکرار میکنند که تو هیچ وفت و هیچ وقت "حق تقدم" نداری و برای گرفتن حقی که نداری نمیتونی خطر بکنی. میگن اگر راننده مقابل حق را به تو داد، تو میتونی ازش استفاده کنی. اصل رانندگی رو روی احترام و صبر میگذارند نه دعوا بر گرفتن حق تقدم.
4- اینجا احترام به قانون که تا حد زیادی ناشی از ترس از عدم اجرای قانون در همه جنبه ها در وجود مردم هست. کسی نمیتونه بره توی پاسگاه بین شهری و با التماس به افسر ماشینش رو آزاد کنه. همین بالاتر، دوستی نوشته که فکر میکنه یک سرباز فقط بخاطر اینکه نمره تهران بوده ماشینش رو متوقف کرده و با التماس به افسر ماشینش رو آزاد کرده. افسر نباید این آدم رو توی دفترش راه بده اصلاً. کسی (به اندازه اون چیزی که در ایران دیدم) نمیتونه با رشوه کم سربازی که سر چهارراه ایستاده رو راضی کنه که جریمه چراغ قرمز رو ننویسه. بیمه به اندازه ایران ارزون نیست. اگر خلاف کرده باشی، بیمه به شدت گرون میشه.

پیچ های خطرناکی که در جاده های اصلی هنوز اصلاح نشده اند یک از عوامل مهم تصادفات منجر به فوت می باشد برای نمونه پیچ خطرناک واقع در کیلومتر 40 جاده گناباد قائن در محدوده خراسان جنوبی یک از آنهاست که بطور متوسط هر ماه دو تا سه نفر قربانی می گیرد همین امروز در تصادفی در همین محل سه نفر از معلمین گنابادی که عازم قائن بودند در حادثه تصادف در دم جان سپردند این در حالی است که مدتهاست قرار است محل مزبور اصلاح شود

خیلی از افرادی که بد رانندگی می کنن یا معتاد هستند یا مست. بهترین کار این هست که پلیس تست اعتیاد والکل به صورت مداوم بگیره اگه این کار انجام بشه بیشتر از نصف تصادفات شهری وخارج شهری کم می شه.

خدمت شما عرض کنم چهار عامل مهم است یک جاده ها مخصو صا جادهای شمال که مربوط به 80سال پیشه دو ماشین ها تولیدی ایران ان هم مال بیست سال سه پلیس که به جا راهنمایی فقط بفکر جریمه کردن رانندگان هسنتدمن باسرعت 105لیلومتر رانندگی میکردم منو جریمه کردند وگفتند اینجا سرعت 80کیلومترانهم درجاده خارج ازر شهر درصورتی که هم محلی ها 120کیلومتر میرفنتد هیج واکنشی از طزف مامور ها دیده نشد چهارم هم رانندگان بی تجربه بعضا عجول خود خواه

به گفته بزرگان وعلما حکم خودکشی وتصادف در واقع یکی است چرا که انسان دارای عقل وشعور است .وانتخاب با خودش است.والبته علتهای بیشماردیگری در ایران هست که مردم ومسولان بایددر پی رفع آنها باشند نه فقط ایراد وگلایه آدم باید از خودش شروع کند وعیب خود را اصلاح بعد از دیگران.........