ای کاش مصداق موفقیت ها را می آوردید. شرکتهای داروسازی چند قلم دارو را عرضه می کنند که با مشارکت غیر پزشکان هست و یک گروه متشکل از زیست شناسان و شیمدانها و به همان نسبت داروسازان و در دیگر سو شاید فعالیت های رویان باشد که به طور یقین رد پای متخصصین پزشکی در آن کمتر است و بیشتر رشته های ژنتیک و رشته های که در بیرون و در مطب نمی توانند تجارت کنند دیده می شود و گرنه عزیزان متخصص گرایشهای پزشکی در مطب ها یشان فرصت فکر کردن به غیر در آمد میلیاردی ندارند البته یک نیم نگاهی به بازار ابوه سازی و.... هم دارند باز هم البته پزشکان بیکارشان

وقتی کلاس سوم راهنمایی تموم میشه برای ورود به دبیرستان
میگن معدل 17 تا 20 میتونن رشته علوم تجربی یا ریاضی فیزیک برن
و معدلهای 14 تا 17علوم انسانی و
زیر 14 فنی حرفه ای!
خوب معلومه الان حدود 35 سال یا بیشتره که این رسم غلط در نظام آموزش و پرورش جاریه و متاسفانه بسیار افراد نخبه بودن که میخواستن علوم انسانی یا فنی حرفه ای بخونن ولی با سرزنش والدین یا اطرافیان روبرو میشدند
و تا این رسم غلط هست همین آش وکاسه هم هست خودم عاشق رشته حقوق بودم ولی چون معدل راهنمایی 19 بود با اصرار والدین و مدیر مدرسه علوم تجربی خوندم ودر کنکور پزشکی هم قبول شدم و بعد از دو سال انصراف دادم !!
و هنوز نه بصورت کلاسیک بلکه جسته گریخته مطالب علوم انسانی را دنبال میکنم
و تاسف میخورم برای مدیران نظام آموزش و پرورش در قدیم که این بنای کج را پایه ریزی
کردند و مدیران فعلی که راه آنها را ادامه دادند

چنانچه به آمار رشد علمی کشور و میزان مشارکت هر رشته نگاه کنیم مشاهده می شود که دانشمندان رشته شیمی جایگاه نخست را دارند و بیش از 70 درصد از رشد علمی کشور مدیون این رشته است که نشان دهنده پتانسیل بالای این رشته نسبت به رشته پزشکی می باشد اما متاسفانه بدلیل دولتی بودن و وارداتی بودن بیشتر مواد شیمیایی در کشور سرمایه گذاری مناسب روی این رشته انجام نمی شود. همچنین برای رشد سایر رشته ها در کشور بودجه محدود این رشته نیز روز به روز کاهش می یابد تا سایر رشته ها به آن برسند!!!! جا دارد از تمام دانشمندانی که تمام وقت و زندگی خود را برای پیشرفت و اعتلای کشور عزیزمان ایران گذاشته اند و علی رغم دریافت حقوق بسیار ناچیز در برابر کار بزرگی که انجام می دهند تشکر نمایم.

با مجید موافقم. علوم انسانی مغفول مانده ، علم که فقط پزشکی نیست.

با سلام

به نظر بنده علت اصلی این روند مدیریت متمرکزتر در حوزه تحقیقات علوم پزشکی است.
امروز معاونت تحقیقات و فن آوری وزارت بهداشت به خوبی با بدنه پژوهشی دانشگاهها ارتباط برقرار کرده و به خوبی با رصد نیازهای اصلی کشور و اولویت بندی متناسب با امکانات موجود، به خوبی از عهده وظایف محوله برمی آیند. البته معاونت علمی ریاست جمهوری هم در این زمینه نقش دارد اما با توجه به اشراف و برنامه ریزی دقیق معاونت تحقیقات وزارت بهداشت، معاونت علمی ریاست جمهوری هم بر اساس آن روال حرکت می کند.البته در این میان مدیریت دکتر قانعی هم بسیار برجسته است.
نکته بعدی این است که در دانشگاههای علوم پزشکی به خوبی روند انجام فرآیندهای تحقیقاتی به دانشجویان در قالب های مختلف امتقال داده می شود و دانشجویان در پایان دوره به خوبی با فرآیندهای تحقیقات علمی آشنا هستند.
نکته بعدی تسلط بسیار بالای این دانشجویان به زبان انگلیسی است که باعث می شود همواره در جریان جدیدترین تحقیقات و پیشرفت ها در عرصه علوم پزشکی باشند و به اصطلاح به روز باشند.
امروز علوم پزشکی با حدود 5 درصد بودجه تحقیقاتی حدود 40 درصد علم کشور را تولید می کند که به نظر می رسد دانشگاههای علوم پزشکی در این عرصه به بهره وری در فرآیند تحقیقات هم دست یافته اند.
البته نکات دیگری هم هست که در حوصله این مجال نیست.
با تشکر

بسیاری از دلایلی که دوستان ذکر کردند موثر است به علاوه اینکه رشته های پزشکی در ایران خوشبختانه در سطح دکترا تدریس میشود که الزاما باید با پایان نامه تحقیقاتی خاتمه یابد .پایان نامه های تحقیقاتی روشی موثری برای تولید مقاله و چاپ آن در جورنال های خارجی میباشد. برای من که در خارج از کشور مشغول به کار هستم توان بسیار بالای علمی و عملی پزشکان ایرانی بسیار ملموس است

با سلام
به نظر ميرسد كه پرسش شما از اصل و پايه درست نيست، چرا كه شما پيشرفت هاي يك رشته ديگر به نام داروسازي (دانش و صنعت داروسازي) را خواسته يا ناخواست به رشته اي ديگر نسبت ميدهيد و به باور غلط جامعه كمك مي كنيد، كه هر آنچه با بهداشت، سلامت و درمان مربوط است ساخته و پرداخته پزشكان است. داروسازي در همه جاي دنيا رشته اي مستقل است و در ايران نيز هنگام ساخت مدرسه دارالفنون در زمان اميركبير ويا دانشگاه تهران، داروسازي و پزشكي دو رشته جدا از هم بودند (دندانپزشكي در آن زمان وجود نداشت و سالها بعد از رشته پزشكي جدا شد). چنانچه پرسش شما اين بود كه با توجه به زمينه هاي بزرگ پيشرفت داروسازي در ايران، دلايل عدم اين پيشرفت چيست؟ پاسخ هاي فراواني ميتوان براي آن داشت.
با تشكر

سلام
متاسفانه هم سوال اشتباه است و هم اینکه بسیاری از مخاطبان متوجه سوال نشده اند و پاسخ های غیر مرتبطی داده اند.
شما می بایست شاخص های پیشرفت پزشکی را تعریف نمایید و بگویید که در کدام شاخص ها موفقیت کسب شده است.
درضمن ، ساخت چند دارو را نباید به حساب پیشرفت پزشکی گذاشت. این داروها اگر از اثربخشی لازم برخوردار هستند از پزشکان ایرانی بخواهید آنها را تجویز نمایند.
چرا پزشکان ایرانی همیشه داروی های خارجی را تجویز می کنند علی رغم اینکه داروی مشابه آن وجود دارد؟

از دیدگاه یک متخصص :
از آنجا که رشته پزشکی محدودیت در تکنولوژِی و ابزار پیشرفته ندارد و تنها مبتنی بر مهارت ، تخصص و دانش تیم پزشکی است. لذا پیشرفت ایرانیان در ان سریع خواهد بود. اما در رشته هایی مانند صنایع خودرو، مهندسی پزشکی، متالوژی، مکانیک ... بدلیل وابستگی بالای اینگونه رشته ها به ابزار پیشرفته علمی و تکنولوژیکی که در انحصار شرکتهای خاص است، امکان پیشرفت ما ایرانیان در آن بسیار ضعیف خواهد بود. از نظر اینجانب تنها در مهندسی کامپیوتر- نرم افزار و تاحدودی مهندسی الکترونیک، مخابرات و کنترل ما ایرانیان میتوانیم پیشرفتی در سطح پزشکی داشته باشیم

گردش مالی خوب در رشته های پزشکی و درامد خوب متخصصان این بخش موجب رونق آن شده است که اگر این درامد در بخش های دیگر نیز باشد رونق آن را بدنبال دارد.