چند دلیل وجود دارد:
- جذب نخبگان در رشته های پزشکی
- تحت نظارت بودن
- دامنه کاری مشخص و در نتیجه تمرکز بهتر بر کار
- نیاز به سرمایه گذاری سنگین در سایر رشته ها
- وجود دلالان بسیار در سایر اقلام و عدم پیگیری و حمایت از تولید داخل

این در حالی است که ذوق و سلیقه و دقت ایرانی بسیار بالاست و در صورت فرصت داشتن بهترین ایده ها را می توانند داشته باشند.

در پاسخ به نظر دوستمون مبني بر بي انصافي بنده در مورد پيشرفتهاي اخير ، بايد عرض كنم كه ميشه بفرماييد كشور ما در طي سال چند مقاله در ژورنالهاي با ضريب تاثير بالاي 10به چاپ ميرسونيم؟ آيا در ژورنالهاي نيچر، ساينس و سل ميتونيم چاپ كنيم؟ متاسفانه جواب منفي هست چون اصلا در اين حد نرسيديه ايم.
با اين حال نبايد از گامهاي موثر و مفيد در اين چند سال غافل بود. تحقيقات بويژه در زمينه پزشكي بسيار نوپا بوده و دقيقا شبيه به يك طفلي ميماند كه در مرحله فراگيري است. زمان لازم است تا انشالله به مرزهاي دانش برسيم. بهتره واقعيتها را بپذيريم.
درضمن كسي نگفته كه به غربي ها تكيه كنيم، ميشه در كشور خودمون هم كار كنيم و به درجات بالا برسيم. منتهي صحبت اينه كه نبايد اغراق آميز به قضيه نگاه كرد.
با تشكر

مديريت غلط منابع و نيروي انساني تنها دليل است.

خیلی مسئله را بعضی دوستان پیچیده میکنند هر زمان علم با عمل همرا شده نتیجه خوبی داشته در بقیه زمینه رشته ها دانشگاه ودانشجو فقط تئوری می آموزند در نتیجه وقتی میان پیش صاحب کارشان تازه باید آموزش ببینند هرجه قبلا خوندند کششششششک

به نظر من ایران در پزشکی هم پیشرفت نداشته است

بنام خدا
شش فاکتور اصلی موفقیت بهداشت و درمان (در مقایسه با سایر بخشهای علمی) کشور:
1- متولی تربیت نیروی انسانی مورد نیاز این بخش در کشورخود وزارت بهداشت و درمان است، نه وزارت علوم. به یاد داشته باشیم که تحول اساسی و موثر در امر تربیت نیروی انسانی در بخش بهداشت و درمان کشور ،از زمانی حاصل شد که تربیت و آموزش نیروی انسانی مورد نیاز این بخش به وزارت بهداشت واگذار گردید.
2- نظام انتخاب و گزینش دانشجو برای رشته های پزشکی و پیراپزشکی(یعنی کنکور سراسری و کنکورهای مختلف دستیاری و حتی آزمونهای در خلال دوره های تحصیلی) بسیار سخت گیرانه ، عادلانه و بر مبنای شناسایی و انتخاب بهترین افراد بوده است. یعنی همیشه سعی شده است بهترینها جذب این رشته ها شوند.
3- دانشمندان علوم پژشکی حقیقتا انسانهای بزرگ و بخشنده ای هستند که علم خود را بدون کمترین چشمداشت در قالب همایشها، کنگره ها و سمینارهای مختلف داخلی و خارجی به راحتی در اختیار دانشجویان و سایر همکارانشان قرار می دهند. شاید در هیچ شاخه علمی دیگری نتوان تا این حد شاهد برگزاری گردهماییهای علمی و کارگاه های آموزشی بود.(بخصوص اینکه پزشکان نیز به دلیل توانایی نسبتا مناسب مالی می توانند به راحتی در این کنگره ها ثبت نام و حتی برای شرکت در آنها به خارج از کشور سفر کنند و علوم وفناوریهای روز دنیا را در کارگاه های حاشیه ای آن کنگره ها بیاموزند و به کشور منتقل کنند).
4- فعالیتهای پزشکی و پیراپزشکی در هردو بخش خصوصی و دولتی دارای توان و بنیه مالی بالاتری برای تجهیز شدن به آخرین دستاوردهای علمی و تکنولوژیکی در دنیا نسبت به سایر بخشهاست.کم نیستند پزشکانی که در مطب شخصی خود پیشرفته ترین تجهیزات درمانی(مشابه آنچه که در کشورهای بسیار پیشرو دنیا یافت می شود) را دارند.
5- عصر حاضر ، عصر کاربرد مهندسی در علوم مختلف است. علوم پزشکی و پیراپزشکی به خوبی توانسته اند از مهندسی بهره مند شوند به تجربه ثابت شده است که در هر دانشی که مهندسی وارد شود ، پیشرفت و کارایی چندین برابر خواهد شد. امروزه مهندسی پزشکی نقش بسیار فعالی در رشد علوم پزشکی و پیراپزشکی درکشور ایفا می کند.
6- و بالاخره مدیریت و سیاستگذاری درست، که هرکجا وجود داشته پیشرفت حاصل شده و اگر نبوده رکود و پسرفت. حامد از کرج

باید گفت کشور ما با توجه به عقب ماندگی ها نمی تواند در همه علوم در مرز علم حرکت کند بلکه باید در علوم استراتژیک و حساس و کاملا جدید سرمایه گذاری کند مثل پزشکی هسته اس سلول های بنیادی نانو تکنولوژی شیمی و ... بی شک انتخاب نقشه راه مناسب علمی کشور و اختصاص مناسب منابع از حیث درامد زایی و استراتژیک بودن می تواند اثرات شگرفی در ارتقای مملکت داشته باشد.
اگر می خواهیم در همه علوم پیشتاز باشیم دولت باید تولیدگران و کارافرینان بخش خصوصی را فعال کند و در عین ایجاد رقابت در آنها همبستگی را برای کاهش هزینه ها افزایش دهد چرا که بار رشد علمی کشور فقط بر دوش دولت نیست و باید بخش خصوصی کاملا فعال باشد.

با عرض سلام
بنده بع عنوان یک فارغ التحصیل مقظع phd حوزه سلامت که مطالعات زیادی در زمینه خطاهای پزشکی و عدالت در سلامت و کارآیی حوزه سلامت انجام داده ام با این مسطله که حوزه پزشکی در ایران پیشرفت کرده شدیدا مخالفم بنا بر این دلایل:
در بازار بخش سلامت پدیده ای به نام Asymmetric information یا عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد که اطلاعات بیمار نسبت به بیماری خود و خدمات دریافتی در مقایسه با ارائه کننده(پزشک) خیلی کم است. بنابراین پزشکان اگر خطا هم بکنند مریض متوجه نمی شود. مطالعه بنده نشون داده بین 60تا70 درصد تشخیصهای اولیه در ایران اشتباه است.
خدمات پزشکی ارائه شده بوسیله ابزارهای تشخیصی پیشرفته که از خارج وارد می شوند . یا از کیتهای آزمایشگاهی ساده که ما از خارج وارد میکنیم معلوم است که ما فقط رانندگی با ماشین را بلدیم نه تولید ماشین این همه مقاله چاپ میشه مواد اولیه شان از خارج وارد می شود بنابراین ما صنعت پزشکیمون ماتدر نیست بلکه دست سوم و یا چارم اسیت!

یه سری به بیمارستان ها بزنید بعد ادعای پیشرفت کنید ما که هنوز داروهای رایجی که تولید میکنیم از لحاظ کیفیت زمین تا اسمون با مشابه خارجیش اختلاف داره حالا فاکتور هشت خدا میدونه چی از اب در میاد

دوستان عزیز، حرفخ پزشکی را با تحقیقات پزشکی اشتباه نکنید. تحقیقلت پزشکی بدون پیشرفت رشته های دیگر مثل روییدن چند گل در شوره زار است. کدامیک از این داروها که میگیویید به تولید صنعتی می رسند! مشکل ما این است که ما رشته های دانشگاهیمان رشته های اژدها شناسی هستند که فقط به درد کار تدریس می خورند. بروید کشوری مثل مالری را نگاه کنید تا بفهمید تحقیق در مقطع دانشگاهی چه معنی دارد. بدون اغراق تقریبا همه پایان نامه های ارشد و دکتری در مالزی از یک مشکل عینی سرچشمه می گیرند.