جو گیرمی شیم اساسی... 
احساساتی، سطحی نگری ،بی برنامگی ، غرور کاذب ،تملق گوئی و چاپلوسی و متقابلاً غیبت و بد گوئی از صفات بد و غالب فرهنگی لااقل امروزما ایرانیان است و البته زیرکی ، ذکاوت و مهربانی نیز از صفات مثبت جامعه ماست . در بیرون از مملکت : سرخورده .در درون مملکت : خودخواه ، خودبزرگ بین ، دروغگو (عوامفریب ) و حسود .
فقط کافیه که یه کمی چشمهایمان را باز کنیم و از خواب غفلت بیرون بیاییم ، آنوقت به تمام موارد فوق اقرار خواهیم کرد .
بسيار باهوش- بي نظم- احساساتي- از کار در رو- دروغ گو در حد بوندسليگا- حزب باد - دورو - مهمان نواز هم که قبلاً بوديم - خون گرم - فقط شاکي از همه کس و همه چيز بدون اقدام در جهت رفع مشکلات و ... وِزگی ما مردم: همیشه به دنبال یک قهرمان می گردیم تا ناجیمان شود.البته بعد از یافتن آن قهرمان، براش نسخه می پیچیم که این کار رو باید بکنی اون کار رو نه!!!
اگر هم نظرش مثل ما نبود شروع می کنیم به تخریب.
ویژگی مسئولان: اولش وِیژگی خاصی ندارند، ولی ویژگی قهرمان پروری ما مردم باعث میشه احساس خودقهرمان بینی بهشون دست بده یادشون بره که وظیفه شون چیه.
ویژگی تابناک: سانسور کردن نظرهای من!
احساساتي-غيرمنطقي-رفيق باز-و صفاتي مانند دزدي عدم رعايت قانون را زرنگي دانستن-تمايل به مخالفت با قانون-ملي گرايي احساساتي-خودخواهي. 
بيشتر بازاري مي زنيممنفعت طلب زرنگ حالا نمي گم حتما" اما تلكه كن جايي هم كه لازم باشه حتما" دروغگو
پاسخ ها
محمد
| 
| ۱۵:۱۲ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۸
شرایط ما را ظاهر ساز، متملق، قانون گریز و دروغ گو بار آورده است م
| 
| ۱۳:۰۰ - ۱۳۹۱/۰۴/۲۰
ایکاش به جای اینکه شرایط ما را بسازد ما شرایط را می ساختیم به شدت چند شخصیتی و ریا کاری در ایرانیان مشخصه.حتی مهمان نوازی و غریب نوازی ما هم از همین عادت سرچشمه می گیره.ضمنا چاپلوسی هم نباید فراموش کرد.از کارهای بلند مدت به شدت بدمون میاد و کارهایی که میان بر داشته باشه رو خیلی دوست داریم. به نظر من ايرانياي اين دوره تا دوره ي جنگ وسختي هاي قبل وبعد از انقلاب فاصله زيادي دارن.وباعث وبانيش هم خودمونيم چون ارزشها و احترامها رو كوچك كرديم.
چند تا مثال
دروغگویی = خالی بندی
بامجان دور قاب چینی = چاپلوسی = خود شیرینی = و چند تا لفظ دیگه که نمیشه گفت
زیر آب زدن = دور زدن = لایی کشیدن
و ...
قر قر كردن بدون دادن راه حل= انتقاد از سر دلسوزي
...