غصه،سردرگمی،فقر،بیکاری،مدرک دانشگاهی،پشیمانی از بدنیا اومدنو.......درد دل یک جوون 28 ساله

من امروز تازه 19 سالم تمام شد همیشه آرزوم این بوده که 20 سالم بشه فکر میکردم خیلی قشنگه تا بهت میگند چند سالته؟ تو هم بگی 20 اما حالا خیلی وقتا گریه ام میگیره که 20 سال از عمرم گذشت ونتونستم کار مفیدی برای خودم برای خانواده ام و برای جامعه ام انجام بدم دایی من 16 سالش بود به شهادت رسید ولی من با اینکه 4 سال بیشتر از اون دارم اما بودونبودم فرقی نداره دایی من جنگید تا من با آرامش به کشورم خدمت بکنم یه وقت فکر نکنید که من دست رو دست گذاشتم نه همیشه دنبال این بودم که از وقتم خوب استفاده کنم. اما من به دایی میگم شاید امنیت جانی داشته باشم شاید ولی خیلی کم آرامش دارم که اون آرامش کم به خاطر خانواده ی خوبمه به خدا من و امثال من داریم بااسترس جوونیمون را پشت سر می گذاریم استرس مدرسه استرس کنکور استرس دانشگاه استرس نمره دادن های استادها استرس کار استرس بی پولی استرس ازدواج استرس نیوفتادن تو دام مواد مخدر حتی استرس از دست دادن سلامتیمون و ...... حالا با این همه استرس میشه به کشورت خدمت کنی از وقتی اومدم دانشگاه فهمیدم نه تنها برای کارات بها نمیدند بلکه سنگم جلوی پات می ندازند به خدا قسم مسئولا باید جواب این شهدا رابدهند اون چیزی که ما را از پا درمیارد تحریم نیست خود تحریمیه و بی تدبیری. من با همه ی این مشکلات بازم به آینده امیدوارم به خدا توکل می کنم و کار خودم رو انجام میدم ما مأمور به انجام وظیفه هستیم نه نتیجه (لطفا مسئولین محترم جمله ی آخر رو بهانه ای برای بی تدبیریشون نکند) 

تابناک! بمیری که نظر همه رو گذاشتی جز آ میز غضنفر! دیگه طلاقت دادم! میرم همون فالس نیوز رو می خونم!

وقتی دیشب بچه های اسپانیایی رو دیدم که وسط زمین دور افتخار می زدن،داشتم فک میکردم که اونا با چه غرور ملی بزرگ میشن و بچه های ایرانی با خبرهای تحریم وبدبختی...
آه ه ه

با سلام
منم یک جوان 28 ساله ام. دانشجوی دکتری رشته کشاورزی در یک دانشگاه ملی. دانشگاههایی که دیگه ملی نیست و روز به روز داره عرصه رو تنگ تر میکنه. 22 ساله تمامه که بدون حتی یک روز وقفه مشغول درس خوندن بودم، در واقع 22 ساله که به یک کیف به دست دنبال یه لقمه نون بودم. تازه ازدواج کردم و چه زود گرفتار زندگی قسطی شدم. زندگی که اول و آخر برج براش از همیشه سخت تره. وقتی جایی میشنوم که برای فلان ورزشکار مبالغی چند صد میلیونی داده میشه، به اندازه تمام دنیا غصم میگیره. اگه دستمزدی که دارن میگرن از پول بیت المال باشه، به ولایت عهدی علی (ع) قسم، من که یه ذره رو حلاشون نمیکنم و انشالله خدا باعث و بانیش رو به زمین گرم بزنه. به اندازه تمام تاریخ معاصر درد تو سینه منه. از این که 3 ساله تمامه که دارم در به در این دانشگاه و اون دانشگاه میزنم برای گرفتن یه بورسیه، بدون اینکه حتی یک باز از یک رسانه ای راجع به این موضوع حرفی زده بشه، اون وقت مدل موی فلان بازیگر و یا بازیکن دست چندم باید چندین ساعت از آنتن سیما رو اون هم به طور زنده اشغال کنه. این نه که درد منه، در تموم دانشجوهاست. دانشجوهایی که در زیر زمین های نمور و دلگیر خوابگاها شب تا صبح بی خوابی کشیدن و ما حصلش دردهایی زانو و کمر و گردن اوناست. اره، این قصه پر غصه ماست. نسلی که دیگر روحیه نداره، دیگه کسی اون طور که باید و شاید دل به دین نمیده، نمازها دیگه تکراری شدند.

ای کاش کسی می آمد، رنگ خوشبختی بر در و دیوار این اتاق می پاشید.
اللهم عجل لولیک الفرج.

با سلام
از كجا بگم كه به هر موضوعي فكر مي‌كنم اعصابم به هم ميريزه. من يه دختر 27 ساله هستم. از لحاظ تحصيلات جزو افراد موفق به حساب مي‌آيم. فوق ليسانس دارم و توي دو دانشگاه اول و دوم ايران مداركم رو گرفتم. اين‌ها رو نگفتم كه از خودم تعريف كنم گفتم كه بدونيد از وقتي خودم رو شناختم براي ساختن آينده‌ام دارم تلاش مي‌كنم ولي هيچ اميدي به آينده‌ام ندارم. هنوز تو اين سن و سال نتونستم كار درست و حسابي پيدا كنم. يه وقتايي فكر مي‌كنم من كه تحصيلات خوب دارم تو اين مملكت نمي‌تونم كار پيدا كنم واي به حال بقيه. تمام مشكلات جوونا حول مسئله اشتغاله. اگر فكري به حال اشتغال بشه اونم فكر اساسي و قابل اجرا نه طرح‌هاي خنده‌دار و مقطعي! همه مشكلات جوونا حل مي‌شه. ازدواج و تفريح و شادي تا وقتي شغل خوب نداشته باشي اصلا شدني نيست. شغل خوب يعني شغلي كه حقوق و درآمدش با هزينه‌هاي زندگي متناسب باشه. با در نظر گرفتن اين موضوع همه جوونا مشكل دارن. چون يا بيكارن يا كاري دارن كه فوق فوقش 700-800 تومن درآمد ماهيانه دارن يا كار دارن ولي شش ماهه حقوق نگرفتن. از اون طرف ارزش پولمون روز به روز كمتر مي‌شه و تورم روز به روز بيشتر مي‌شه. با اين اوصاف صحبت از شادي و تفريح مثل جوك مي‌مونه.

تابناک نظر منو بذار تا شاید کمی اروم بگیرم!

من رضا 24 ساله ترم اخر عمران...

به خاطر شهریه و مخارج دارم با وانت یه بنده خدایی کار میکنم اگه کار باشه ماکزیمم ماهانه 200 الی 250 کاسب میشم
میرم تو جاده و اینا میدونید که چقدر خطرناکه با این ماشین بی کیفیت و جاده های مرگ افرین

منی که 24 سالمه باید الان در اوج نشاط باشم کارم به نوعی حمالیه

خجالت نمیکشم که بگم 4 سال درس خوندم ولی با وانت کرایه ای کار میکنم
ولی انصافه؟
از وقتی بنزین و ...گرون شده همه کرایه هم میره پای بنزین و روغن و...

هیچ امیدی هم به اینده ندارم چون نه سرمایه ای دارم نه چیزی!

دوستم رفته خارج اشپزی میکنه میگه حقوقش بدک نیست به خدا منم میخوام زندگی کنم جوانی من خلاصه شد در فکر اینکه چجوری پول دربیارم..تابناک مارا دعا کن

من 27 سالمه دانشجوی کارشناسی ارشد هستم. متولد 64 هستم و در قله جمعیت، در هر مقطعی به دلیل جمعیت زیادِ همسالان، و نبود ظرفیت مناسب در جامعه با مشکل مواجه بودیم، مدرسه، کنکور سراسری و ارشد، کار، ازدواج و مسکن و ....
من بیکار هستم. بعد از لیسانس به هر جا مراجعه کردم برای کار، سابقه کار می خواستند. دلم نمی خواد با پارتی سر کار برم. شرمنده پدرم هستم که نمی تونم از خودم درآمد داشته باشم. جامعه ما شرایط رو برای ازدواج سخت کرده. وضعیت مناسبی برای ازدواج ندارم. نه کار دارم نه خونه نه ماشین نه پس انداز ولی توکلم به خداست. کشورما مشکلات زیادی داره: بی کاری هست، تورم و گرانی هست، مدیریت و برنامه ریزی صحیح وجود نداره، فساد اقتصادی و اختلاس هست، از نظر فرهنگی کمبودهایی داریم: منفعت طلبی و تجمل گرایی هست، فرهنگ رانندگی و احترام به حقوق شهروندی مون پایینه، جوانان تحت تاثیر تهاجم فرهنگی قرار گرفتنه اند و... ولی همه اینها باعث نمیشه که به مملکتم افتخار نکنم. و به مسئولین، بد و بیراه بگم. من به جمهوری اسلامی افتخار می کنم به رهبرم افتخار می کنم. رئیس جمهور کشورم رو هم دوست دارم ولی انتقادات هم جای خودش هست. به دینم به شیعه بودنم افتخار می کنم و فکر می کنم خیلی خوشبخت تر از جوانهای مرفه آمریکایی هستم معتقدم مشکلات جامعه ما، چه فرهنگی، چه اقتصادی و ... با فرار کردن یا کنار نشستن و فقط طلبکار بودن از بقیه و مسئولین، حل نمی شه. و فقط با همکاری همه ما و با اصلاح رفتار تک تک افراد جامعه، مشکلات حل می شه.

25 سالمه ، شاغلم ولی با ماهی 470 که اگه کرایه رفت و آمد رو ازش کم کنم میشه ماهی 350 ! هنوز ازدواج نکردم و فکر هم بهش نمیکنم چون با این شرایط دوست ندارم یه نفر دیگه رو هم بدبخت کنم.
البته از خدا شاکرم به این خاطر که سالمم

تابی دیروز نوشته بودی ایا از جوانی خود لذت میبرید؟
امروز نوشتی آیا از جوانی خود راضی هستید؟
یعنی چی؟