من 28 سالمه لیسانس مجرد معلول بیکار و هزاران مشکل مالی و جسمی تو زندگیم دارم اما به جز خانوادم که دستشون به جایی خیلی بند نیست کسی و ندارم
همه چیز تو زندگیم خلاف خواسته هام پیش میره
مشکل من شرمندگی در مقابل خانوادم به خاطر هزینه های سنگن درمانم و ترس شدید از آینده است
کاش خدا یه ذره امتحانمو آسونتر کنه...

سلام خدمت تمام جوانهای ایرانی امروز و دیروز،
میدونم احتمال اینکه کسی این کامنت را بخونه خیلی کمی،اما مهم نیست.ما جوان های این نسل عادت کردیم حرف بزنیم و هیچکس گوش به حرف هامون نده.
من یک پسر ایرونی،25 ساله، ساکن تهران، فارق التحصیل کارشناسی برق، دانشجوی کارشناسی ارشد برق و همچنان در پی کسب مدرک و همچنان زیر سایه الطاف پدر.دوست ندارم زیاد خستتون کنم.فقط از خواص چند تا سوال دارم؛

آیا میدونید گروه سنی20 تا 29 سال (جوانان) از 16درصد در 10 در سال 89، به بیش از23 درصد در سال 90 رسیده که یکی از
پدیده‌های جمعیتی کشور است؟
میدونید جوان های هر کشور، بزرگترین سرمایه ی ملی اون کشور محسوب میشه؟
میدونید حداقل درخواست یه جوان ،حس امنیت تو کشوریه که گوشت و پوستش ازش تشکیل شده؟
میدونید چه حسی دارید وقتی با اطرافیانتان همزبونید ،اما اونها یه کلمه از حرف هاتون رو نمیفهمن؟
میدونید چه حسی دارید وقتی با این همه تلاشی که در توانتون بوده ،هنوز نتونستید به استقلال برسید؟
میدونید چرا باید یه فردی که باز نشسته شده،باز هم احساس نیاز به کار کردن داشته یاشه و با گرفتن فرصت از یک جوان مستعد و با انرژی با مدرک بالا ،مجبورش کنه به تدریس خصوصی قانع باشه؟
میدونید چقدر جالبه با این همه دقدقه های ذهنی که برات ایجاد شده، اکه بخوای حرفی بزنی بهت بگن تو نسل آماده خور و راحت طلبی؟
میدونید نداشتن حریم خصوصی در محیط جامعه چه حسی داره؟
اصلا میدونید حس قربت تو وطن یعنی چی؟
کاش همه این سوالات یه روز جوابی داشته باشن.روز جوون مادرم به من زنگ زد و این روز رو بهم تبریک گفت اما من تازه یه بقض کهنم تازه شد. به امید روزی که یک نفر به برادر ها و خواهرای هموطنم زنگ بزنه و خبر حل شدن حتی یک دقدقشون رو بهشون بده.

بس گوارا بود باران
به، چه زیبا بود باران!
می شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی، پند های آسمانی؛

“بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی – خواه تیره، خواه روشن -
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا.”

متأسفانه ما در جامعه اي به سر مي بريم كه نه تنها بي برنامه گي و بي هدفي جزء عادات و روال عادي سياستگذاران است كه بالتبع اين وضعيت سرگرداني به خانواده ها، افراد و جوانان هم سرايت كرده. مسلما جامعه و وضعيت اقتصادي عوامل بيروني و تأثيرگذار بر وضع ناخوشي ما جوانان دارد اما انصافا" از خودمان هم بايد بپرسيم آخرين باري كه با خود خلوت كرديم و از خود پرسيديم كه " من از اين زندگي چي ميخوام" و هدف من مثلا تا 3 سال آينده چيه، كي بوده؟ آيا عادت نكرده ايم كه ديگري دست ما رو بگيره و ما رو به وضعيت مطلوبمون برسونه. آيا منتظر نيستيم كه يك نيرويي بيرون از ما، شادي و دلخوشي رو برامون ايجاد كنه. در اين بيگانگي از خود، جدا از عوامل بيروني كه قطعا" تاثير زيادي هم خواهند داشت، عوامل دروني قابل تأملي هم وجود داره كه نياز داره ما خودمون و توانايي هامون رو بهتر بشناسيم و از اين حالت منفعل و مضطرب بيايم بيرون. بسان رود كه در نشيب دره سر به سنگ ميزند رونده باش، اميد هيچ معجزي ز مرده نيست زنده باش.

شرمنده جواني از اين زندگاني

حیف این جوانی که تو این مملکت از بین رفت
افسوس !فسوس !
کی میخواد خسارت این جوانی از دست رفته را بده
کی ؟کی؟
واقعا سهم ما از این مملکت از این دنیا چیه
آخه این چه مملکت اسلامیه
فقط و فقط اسمش اسلامیه
.......................................................................

جالب است بدانید که من از یک شهر صنعتی با آن همه کارخانه (اراک) به دلیل بیکاری مجبور شدم سه روز بعد از ازدواجم در یک منطقه بی امکانات با آب و هوای بد به خاطر اینکه بتوانیم درآمد داشته باشیم ، ساکن شویم .ما جوانها باید با خوشی و لذت خداحافظی کنیم........

متولد 57 هستم بذارين از ابتدا فهرست وار زندگيمو براتون توضيح بدم هر كجاش شما لذت بدين بدونين ما 100 برابر شما بردين
1 . قبل از تولد: تظارهرات در كشور،استرس در مادر،پيدا نشده مطب باز در وقت ضرورت ، انتقال استرس به نوزاد
2 . بعد از تولد : زدن هكتول ملوتوف به خونه ، از دست دادن شير مادر و ...
3.دوران پر نشاط خردسالي و ابتدايي : انتظار براي آژير قرمز بعدي ، بمب بعدي پيدا كردن زيرزمين يا پناهگاه بعدي ريختن همكلاسي ها رو سر هم تو راه پله مدرسه و كلا در صف مرگ بودن
4.نوجواني و بعد جنگ:شاهد آغاز عوض شدن ارزش ها و مسابقه كسب ثروت ورود به دوران دبيرستان ،آغاز طرح ارزشمند! نظام جديد براي متولدين انقالب و بشنويد
5. جواني : انجام اولين كنكور براي پيش دانشگاهي به يمن قدم ما سلاخي شدن 50 د رصد هم كلاسي ها و آوارگيشون
6. دانشگاه : آغاز طرح تفكيك جنسيتي به يمن قدم ما، عدم اجازه در 3 روز هفته براي ورود و انجام امور اداري در سايت دانشگاهي
7. دوران اصل جواني بعد فارغ التحصيلي : جستجوي كار‌ ، آغاز طرح آزمون استخدام ادواري براي كسب اجازه شركت در آزمون ادارات: سلاخي شدن 95 درصد هم كلاسي ها و بي كاري تا امروزشون بعد از دست دادن سن كاري
8.ازدواج : آغاز اجراي طرح ارزشمند هدفمندي يارانه ها و دولت عدالت محور ، ارزوني پشت سر ارزوني
9 . بعد از ازدواج : شرمندگي ، سركوفت ،نداشت يك گرم طلا رو دست همسر ، جلوگيري از تولد بچه تا آواره نشه ،خوندن دعاي فرج 10 بار در روز ،رفن ايمان اومدن فقر
جنگ تو خونه تو دل تو بيرون و برو بالا

پس کی خوشه

بله..خیلی خیلی راضیم....از مسئولین خواهش میکنم یکم استرس و گرونی و محدودیت رو به این جوونی ما اضافه کنن،مردیم از بس خوش گذروندیم و امیدوار به آینده بودیم و الزاد و رها و همه چی آروم بود و ما چقدر خوشحالیم و ...