من 43 دارم اصلا نفهميدم جواني چي هست فقط حسرت مي خورم

دختر بودن رو به تمام بدبختی هایی که بقیه گفتن اضافه کنید.
من دختری ۳۵ ساله هستم. از دانشگاه علم و صنعت انصراف دادم و دانشجوی مهندسی آزاد تهران مرکز شدم به امید رفتن از ایران به جای که به ادم احترام بزارن. اواسط دانشگاه بودم که خاتمی اومد و در من امیدی دمید. فکر میکردم میتونم ایران رو متحول کنم. درسم که تموم شد دیگه به رفتن فکر نکردم. موندن که ایران رو بسازم. اوضاع کار خوب بود. امید به اینده تو همه زندگیم جریان داشت.
حقوقم کفاف زندگیم رو میداد و به ازدواج و خونه خریدن و اینا فکر میکردم. کارم رو دوست نداشتم و به راحتی و بدون دغدغه بیکار موندن، استعفا دادم و کمتر از یک ماه بعدش سر ی کار بهتر بودم. اما الان به هر سازی که رییس بزنه میرقصم که بیکار نشم. خونه داشتن و مستقل بودن که دیگه رویاست.

نسل من که دهه ۵۰ هستند نسلی بود که یک عالمه شهید داشت. نسلی که تعداد دخترهاش میلیونی از پسرها بیشتر بود. از همه دوستهای دانشگاهیم ۵-۶ تاشون ازدواج کردن. بقیه همه شدیم ماشین کوکی. درگیر مشکلات زندگی. نه میتونیم با پولی مکه با هزار زحمت واسه خونه کناز کذاشته بودیم خونه بخریم و مستقل بشیم و نه میشه باهاش سفر رفت و از بین بردش.
از سفر داخلی براتون بگم، اولا چند تا دختر بخواهن با ه سفر برن که تو جاده همه اش بهشون گیر میدن. تازه امنیت هم که اصلا نداره. ماشین پنچر بشه بدبخت شدیم. باید سلاح سرد همیشه همراهمون باشه. تازه خانواده ها هم گیر میدن. بخاهی بری پارک و سینما هم که بقیه گفتن چه دردسریه. باید خومونو لای هفت تا پتو بپیچونیم که مردا به گناه نیفتن.
دوستاییم که ازدواج کردن هم مشکلات خودشونو دارن. به هر ساز پسره باید برقصه، دایم بله قربان گو باشه که شوهرش از دستش نره، چون جامعه پر از زنان داغونه.
واقعا زنان ایران بدبخت ترین قشر جامعه اند. هر دختری که بدنیا میاد، نمیدونین من چقدر از خبرش ناراحت میشم. ی بیچاره به بقیه اضافه میشه. من سالیان ساله که به خودکشی فکر میکنم. فقط بخاطر مامانم اینکارو نمیکنم. چون خیلی تنها میشه

جوانی، نشاط، فعالیت در ایران یعنی دل مردگی، یأس و افسردگی

سلام.
خوشی؟چه کلمه ناشناخته ای.
من کارمند بخش خصوصی مخابرت استان فارسم.ساعت 7صبح تا 4 بعدالظهر سرکارم با حقوق ماهی 400تومن.ولی همه همکارای رسمیم با حقوقای بالای 3میلیون کارمی کنند.ماموریت من روزی 12تومنه ولی اونا70تومن و فرقشونم با من اینه که اونای کارای شخصیشونو انجام میدن و خریداشونو انجام میدن ولی امثال من تمام حمالیای اونا رو.زمستونا حموم آفتاب میگیرن و تابستونازیر اسپیلت میشن.پس جوانی مال اونان که بیکار میگردن و حقوقای نجومی میگیرن نه مثل منی که با ماهی 400باید خرج 1زندگیه4نفره رو بدم

جوانی ما که تو تحریم ها نابود شد رفت

من 24 سالم هست از این وضع خسته شدم
فارق التحصیل مهندسی نرم افزار از دانشگاه دولتی
گناه من چیست که بوجود امدم؟
وضعم خرابه نه تفریحی دارم و نه کاری
هرروز صبح که بیدار میشوم خسته تر از روز قبل هستم... حرفایی دارم ولی می دونم قابل انتشار نیست به همین اکتفا می کنم فقط اگه جوامع غربی و کشورهای اسیای شرقی می بینید پیشرفت می کنند از 2 چیز ناشی میشه!
یکیش مدیریت عالی سران ممکلتشون.
دومیش برنامه ریزی هوشمند برای زندگی ورفاه ملتشون.

وای خدا نگو اینقدر داریم تو ایران لذت می بریم که نگو نه بهمون گیر می دن در هر مکانی بری باشگاه های عالی ورزشی داریم که بیا و ببین دلم می خواد این فرنگی ها جوانانشان را بیارند اینجا از این همه امکانات لذت ببرند ماشاالله دانشگاه داریم چه دانشگاهی از مدرسه ابتدایی ابتدایی تر کار که نگو التماست می کنند بیا برو سر این کار که پولش بیشتری بگیری اصلا داریم جوانی می کنیم به حد اعلاء همه دنیا باید جمع بشن از جوانی ما درس بگیرند که ایران چقدر ماهه برنامه های تلویزیون رو که نگو از هر نوع که دلت بخواد کانال داریم فکر کنم کانال های ما به 1000 کانال برسه آن هم همه پر محتوا ما همه اینها رو از نسل قبلی خود به ارمغان داریم واقعا دستشون درد نکنه .

جوانی ما در برخورد با کوه یخ شکسته شد و در اعماق اقیانوس در حال پوسیدنه

نظر منو بنویس تابناک .
جوانی بیکاری ودیگر هیچ

جوانی هستم 30 ساله متاهل با 5 سال سابقه مفید در صنایع معتبر کشور اما به علت اینکه تحصیل کردم از کار بیکارم کردن با وجود اینکه با رتبه اول از یکی از دانشگاههای معتبر ایران فارغ التحصیل شدم ،به چندین شرکت درخواست کار دادم اما هیچکدوم قبول نکردن، میخوام برم سر زندگیم اما اجاره خونه سر سام آوره ، حقوق بیمه بیکاری میگیرم اما اونم چیزی نیست و چند ماه دیگه تموم میشه ، گاهی یه کاری انجام میدم اما فایده نداره درآمدش کمه تورمم که هر روز بالا میره ، به موسسات کاریابی خارج از کشور رفتم گفتن کار برام هست اما پول وکیل و هزینه سفر و... ندارم بدم موندم چیکار کنم،حالا به نظر شما با این اوصاف چطوری میتونم شاد باشم چطوری میتونم زندگی کنم ، آخه اینارو به کی بگم، وقتی دلم میگیره با حضرت ولی عصر تو تصوراتم دردو دل میکنم تا آروم بشم میدونمم که میشنوه ، همیشه توکلم به خداست ناشکر نیستم اما ای کاش هرگز به دنیا نیومده بودم آه......................