برنامه هسته ای در دوران آقای خاتمی داشت به نحو مطلوب پیش میرفت آقای احمدی نژاد انقلابی و مکتبی و ارزشی آمد و فکر کرد دنیا و سیاست کوره آهنگریه و هرچی بدمی سرختر میشه و نتیجه شد چند قطعنامه سازمان ملل و این همه تحریم و خسارت و گرانی وفشار بر ملت و تازه باید کلی فلسفه بچینیم کلی هم به روسیه و چین باج بدیم که تازه برگردیم سر خط و تازه کلی هم خوشحال باشیم که مقاومت و ایستادگی کردیم
امروز این آقای نیکلاس کریستوف تو صفحه فیس بوکش نوشته Instead of turning to bombs to change Iran, we should rely on young Iranians. یعنی عوض بمباران باید به جوونهای ایران اتکا کنیم. الان خلاصه این مقاله جالبتونو براش میفرستم و میگم راه حل فقط جنگ یا تحریم نیست...
اگر به سخنان مقام معظم رهبری توجه شود و شعار امسال از حالت شعار درآید باعث رفاه همه ایرانیان از هر قومیتی می شود .من در یک اداره دولتی مشغول به کار هستم .اخیرا بخشنامه ای آمده که اجناسی که دارای مشابه ایرانی هستند باید ایرانی استفاده شود .به وضوح قابل مشاهده است در صورتی که این عمل انجام شود و تولید کنندگان عزیز نیز کمی به کیفیت کالاها توجه داشته باشند چنان رفاهی در این مملکت خواهیم داشت که تا به حال سابقه نداشته است.ولی متاسفانه مشاهده می شود در این موضوع نیز برخی بدلیل اینکه به اجناس خارجی عادت کرده اند به هر طریقی دارند تلاش می کنند از این اجناس استفاده نمایند .راه حل این است که در نقد کردن فاکتورها ، ذیحسابها باید بسیار سخت بگیرند تا این مدل افراد نیز عادت نمایند که جنس ایرانیاستفاده کنند .شعار امسال یک عمل هوشمندانه و بسیار خردمندانه است و خدارا شکر مردم هم متوجه اهمیت موضوع شده اند .خدا این مردم خوب و این رهبر فهمیده و باهوش را حفظ کند انشاالله.
پاسخ ها
ناشناس
||
۲۰:۴۳ - ۱۳۹۱/۰۴/۰۱
انشاالله ؛)
ناشناس
||
۲۲:۵۵ - ۱۳۹۱/۰۴/۰۱
اگر حجم واردات کم شود آنوقت چگونه جهت خرید کالاهای تحریمی، تحریمها را دور بزنیم؟
به نظر من ما آدمهای زیادی داخل مملکت داریم که می تونن توی این شرایط دشوار، کشور رو از این بحران نجات بدن. اتحاد و همبستگی همه نیروهای داخلی باهم، تأکید می کنم همه، استواری به ارمغان می آورد و اعتماد به نفس به همگان می دهد. به نظر می رسد که ما در آستانه یک زایش جدید در جمهوری اسلامی هستیم.
موضع فقط تحریم های خارجی نیست. در شرایط کنونی تحریم های داخلی که ناشی از مدیریت بد اقتصادی در داخل کشور است، مردم را بیشتر تحت فشار قرار داده است. از دولتمردان خواهشمندم بجای مدیریت جهان، حتی در داخل هم مدیریت نکنند. بگذارند روال عادی ادامه داشته باشد. لااقل مردم خودشان با تحریم های خارجی کنار می آیند. این همه سال یارانه داده اید حالا که رسیده اید به حجم بالای تحریم ها برای خوش رقصی جلوی بانک جهانی حتی حاضرید قیمتها را تا 6 برابر هم بالا ببرید. این چه جنون اجرای بی محابای طرح هدفمندی یارانه هاست که تعداد خلاف های دولت از تعداد تبصره های طرح بیشتر است. این چه عدم مدیریتی است که تولید را فلج کرده. تو را به خدا نگویید توطئه و عوامل خارجی و غیره. حالمان از این حرفهای خود فریب به هم می خورد. یک مقدار مردم را راحت بگذارید. مردم در برابر عامل خارجی از شما هم وطن دوست تر، انقلابی تر و جهادگر ترند. زخم خارجی ما را آنقدر اذیت نمی کند که بی مدیریتی دولتی. این چه مدیریتی است که چند روز قبل از مذاکرات مسکو قیمت نان را افزایش می دهید و آنها تحلیل می کنند که ایرانی ها از رسیدن به نتیجه نا امید شده اند، قیمت حتی نان هم رشد بی سابقه داشته و .... جالب است همه و همه دارند از بی تدبیری و کابویی گری دولت حرف می زنند و هیچ کس هم حریف ایشان نمی شود. مجلس هم که زنگ تفریح آنها برای زدن و جوک گفتن و ... شده. واقعا مردم شریفی هستیم و خدا به ما صبر داده، مسئولان این مردم شریف را دریابند.
آینده تحریم ها دست دولت است. نه عوامل خارجی. زمان مرحوم مصدق شرایط اقتصادی سختی پیش آمد اما اقتصاد ماهیتی تجارتی و تولیدی داشت و تفکر دولت هم. اما الان دولت به عنوان بزرگ ترین اخلال گر مالی است. هنوز تحلیل های خود تابناک در خصوص نوسانات نرخ ارز به صورت کاملا تصادفی! چند روز مانده به پرداخت یارانه ها یادم نرفته است. هنوز رانت هایی که داده شده و به دادگاه کشیده نشده بسیارند. این چه اقتصادی است که به جای تحسین مردم، بانک جهانی باید آن را تحسین کند. این چه اقتصادی است که پولدارها پولها را در بانک سرمایه گذاری می کنند و سود می گیرند و عوض اینکه این پول ها وارد چرخه تولید شود (که در بهترین راندمان و بهره وری تولید هم تحقق سود 20 درصد رویایی است) ولی بانک های دلال پیشه با تزریق آن به عنوان تسهیلات به تولید و حتی به مردم ضعیف، سود سرمایه ها را یا از تولید می گیرند یا از ضعفا و به سرمایه دار می دهند. هرچند مخالف سود سرمایه دار نیستم، اما در چه فضایی، با چه درصد سودی؟ به چه قیمتی؟ تحریمها نه بر دولت وارد می شود نه بر کسانی که رانت خوارند و نه سیستم سرمایه داری (دولتی و غیر دولتی)، فقط و فقط بر طبقه متوسط و ضعیف تحمیل می شود. در اقتصادی که بانکها و خصوصا بانک مرکزی دلال تابلو دار و مجوز دار و وجهه دار هستند، بهبود شرایط مردم به دریافت وام و بردگی وام منجر خواهد شد.