با سلام خواهشا همه ادم ها رو به یه چشم نگاه نکنین چه زن چه مرد زن خود بنده بعد 10 سال ازدواج و یه بچه پسر که شیر خواره منو گذاشته و رفته خدا شاهد بدون هیچ دلیلی فقط گذشته رو همش تکرار میکنه و هیچ مدل از خر شیطون پایین نمیاد مهرشم گذاشته اجرا الان 7 ماه داره راس میگرده و میخنده من نمیتونستم تمکین بزنم زن بگیرم چرا ولی واسه خاطر بچم و زندگیم نکردم پس خواهشا همه مردها رو با هم مقایسه نکنید

سلام به همگی منم بعد 13 سال زندگی مشترک با شوهرم وداشتن دوتا دختر که دختر کوچیکم 5 ماهه بود که از هم جدا شدیم شوهرم در کمتر از سه هفته با زن مورد علاقش ازدواجکرد ومراسم عروسی گرفت ولی شوهرم بعد ازدواجش شدیدا افسرده شده وگوشه گیر هست ولی رو نداره برگرده با دخترام دارم تنها زندگی میکنم

من ۲۲سالمه ۲ساله جداشدم...بخاطره شرطهایی که شوهرم برای دیدنه بچم گزاشته جرات ندارم طرفش برم....بچم پسره۷سالشه....باباش....اگرببینه وابستش شدم ...اذیتم میکنه نمیزاره همو ببینیم....یا اینکه خودش یا من ازدواج کنیم نمیزاره .....ببینمش.....منم دلم براش خیییییییییییلی تنگ شده . خییلی مطمن باشین هیچ مادری نیس که دلتنگه بچش نشه ..فقط گاهی واقعا مجبوره ...تو روخدا یکم انصاف داشته باشیم بخداجیگرم اتیش میگره وقتی یاده بچم میفتم

متاسفم که جناب دکتر همه چی رو برعکس گفت چون ما هرچی داریم میبینیم برعکسه این گفته هاست

با سلام :من مردی هستم که زنم یک کتکم میزد دو مادروخواهرش وپدرش فحشهاسی ناجور میدا شب ساعت 1تا 3 پیش مامان جونش بود دم در می استادم وقتی میامد فقط یک کلمه کجا بودی فحش میداد .دادوفریاد فقط حرفش مهریه نانوشته بود.فقط مهریه سوم از زوجین منزل کرفتم به نامش زد چهارم دخترم که هیچ موقع نمیبینم ازم کرفت خلاصه یک ماه با من نموند ده سال از من بزرکتر بود .الان خودش دادخوایست مهریه را داد وکرفت کی کفته نمیکیره از حلقوم ادم میکشند بیرون

سلام.والله واسه من حای تعجب داره یعنی مردی هست ک بعد از طلاق افسردگی بگیره؟یازنی هم هست که بعد ازطلاق همه چی واسش عادی باشه و راست راست واسه خودش بچرخه؟!!من پنج ساله که ازدواح کردم و دوتاپسر دارم من وهمسرم مث تمام زن وشوهرها اختلاف هایی داریم اما بخاطر زندگی باخانوادش و دخالتهای بیجاشون وحمایت ازپسرشون اختلافات منو همسرم شدیدمیشه.چن سری اخر قهر رفتم منزل پدرم ومصمم بودم ک بگم طلتق میخوام اما دوسه روز که میگذشت به خاطر نبودشوهرم بیقرارمیشدم ونمیتونستم تحمل کنم.اگه خجالتم وحیام نبود بدکن اینکه همسرم بطتد خودم برمیگشتم سرخونه زندگیم.اماخب نمیشه.بالاخره بعد از یکی دوهفته هم همسرم باتمام غرور وصلابت میاددنبالم اما ازهیچکدوم ازحرفا وکاراش کوتاه نمیاد منم که احساساتی.خیلی زودقبول میکنم و برمیگردم ودوباره همه چیز روزازنو روزز ازنو.اقایون خانما خواااااااهشا اینقد خانواده هاتون رو توزندگی شخصیتون واردنکنید.من وهمسرم فقط به خاطرخانوادشه که اختلافاتمون شدیدمیشه.وشاید اگه همین احساسم نبود تاالان طلاق گرفته بودم.

سلام به همه منم بعد كلي جنگيدن با خانوادم البته بيشترمادرم ناراضي بود با ازدواجم به هربدبختي عقدكردم شش ماه عقد بودم كسي كه يه بار طلاق گرفته بود به من نگفته بود ميگفت نامزد داشتم بهم خورده خلاصه وقتي تموم مهموناي عقددعوت كرديم ومحضرم ديديم شب عقد بهم گفت من زن طلاق دادم اما به دروغ گفت تو دوران عقد بماند دنيا روسرم خراب شد

سلام به همگی...من سه روز از طلاقم میگذره.ازدوماه ونیم قبل هم اختلافاتمون ب طور جدی شروع شد..کلا نزدیک دو سال ازاشناییمون میگذره ۷ ماه باهم دوست بودیم و بعدش ۱۴ ماه عقد‌...این جدایی خیلی وایم یهوویی بود و ی شوک عجیب بهم وارد شده

مهر جدائی

عموم آدمھا جدائی ھا را به حساب عداوت می گذارند و لذا از طرف مقابل خود کینه می کنند در حالیکه

اتفاقاً این جدائی ھا میتواند مھلت کینه زدائی باشد و از راه دور پاکترین دوستی را خلق کند و این دوستی

را توشه آخرت ارتباط ابدی بین آدمھا نماید زیرا آتش دوزخ چیزی جز آتش کینه نیست و نسیم بھشت ھم

جز رایحه محبت نیست. آنکه شدیدتر دوست میدارد باید زودتر جدا شود . این بزرگترین راز خلقت انسان

است.

انسان اگر بداند و بفھمد و تصدیق کند که واصل و فاصل رابطه ھا خداست آنگاه در راز ھر وصل و فراقی

می اندیشد و به حکمت زندگی آگاه شده و از ھیچکس ھم کینه نمی کند. آدمی اگر قرار است کسی

را مقصر بداند و از کسی ھم کینه کند بھتر است آن کس خدا باشد زیرا خدا بسیار مھربان است و حکیم. و

این گناه را عفو می کند و انسان را ھم از اینکه به او پناه برده و او را وکیل خود ساخته، اجر می دھد.

آدمھا ھمه مخلوقند. و این بدان معناست که کلیه امیال و افکار و کردارھای آدمھا ھم جنبه ای از جریان

خلق شدن آنھاست. بنابراین عامل و فاعل ھر امری خداست. و کسی که خدا را در زندگی خود درک کند

از ھیچ کس و چیزی نمی رنجد و کینه نمی کند. و خدا را ھم به رحمت و حکمتش میستاید و بدینگونه از

این مسافر خانه حیات دنیا، کوله باری از رنج و کینه و نفرت وحسرت به ارث نمی برد.



از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد ششم ص 180

سلام
نمیدونم از کجا بگم. 4 ساله عقدم و هروقت اعتراض میکنم که منو خونه ببرن همه میریزن رو سرم که تو شرایط پسر مارو درک نمیکنی.والا وقتی اومدن خاستگاریم گفتن زیر دو سال میری خونت. پسرشون خیلی زمین داره و هنوزم داره میخره ولی حتی حاضر نیست یه ریالم برای خونه و زندگی مشترک کنار بزاره. مادرشم دائم دخالت میکنه و میخاد همیشه ما کنارش باشیم و کاراشو انجام بدیم. من نخبه دانشگاه بودم ولی الان دارم روانی میشم.همش به خودکشی فکر میکنم هیشکی شرایطمو درک نمیکنه که بتونم باهاش صحبت کنم همه میگن میگذره. قابل توجهتون عقد ما مثل بقیه نیست که بیرون و رفتن و خوشی توش باشه فقط خونه نشینی و عذابه همین.
از همون شب اول باهاش رابطه برقرار کردم تا وظایفمو انجام داده باشم.از هیچ کاری براش کوتاهی نکردم ولی اون....
چطور به خودشون اجازه میدن زندگی آدمو خراب کنن. من خونه پدرم همچی داشتم ولی حالا باید با همچی کنار بیام اونم نه تو خونه خودم بلکه تو خونه مادرشوهرم.حتی نمیزاره شوهرم یه هزاری بهم بده. میگه هروقت رفتی خونت اونوقت پول بگیر اونم کم.
من میخام خودکشی کنم چون تحمل طلاق و مشکلات بعدشو ندارم