گاندي بنيانهاي اساسي صهيونيسم سياسي را زير سوال برد. گاندي ايده دولت يهودي در ارض موعود را رد کرد و گفت مفهوم فلسطين در کتاب مقدس ، يک منطقه جغرافيايي خاص نيست. صهيونيست ها پس از در پيش گرفتن سياست استعمار فلسطين و در پي کسب حمايت انگليس به وسيله اعلاميه بالفور در 1917 براي تاسيس يک کشور يهودي در فلسطين تلاش داشتند تا حداکثر حمايت بين المللي را به دست آورند.

گاندي در عين اين که بشدت با جدايي دين و سياست مخالف بود، مدام و با شور و حرارت زياد، ناسيوناليسم فرهنگي و مذهبي صهيونيسم را رد مي کرد.

گاندي و کنگره ملي هند، بصراحت از ناسيوناليسم عربي حمايت کردند و گاندي بشدت با ناسيوناليسم صهيونيستي مخالفت مي کرد.

گاندي مخالف اين ديدگاه بود که عطش صهيونيسم براي سرزمين فلسطين ، حقي براي آن ايجاد کند. گاندي در 7 ژانويه 1939 در پاسخ نوشت : از نظر من ، عدم خشونت تنها يک فضيلت شخصي نيست ، بلکه از نظر من اين امر، يک فضيلت اجتماعي است که بايد همانند ديگر فضايل پرورش يابد. من به دنبال اين هستم که عدم خشونت در سطح ملي و بين المللي گسترش يابد.

گاندي در مقابل تمامي تلاشهاي صهيونيست ها مقاومت کرد و صهيونيست ها در پي اين بودند که او را وادار کنند موضعي به نفع صهيونيسم اتخاذ کند.

در مورد ورود آمریکا به جنگ، مطمئن باشید آمریکا اهل خراب کردن پلهای خود در منطقه نیست، اهل تهدید و تطمیع ولی هست...مطمئن باشید اگر قیمت نفت تحت فشار قرار بگیره، آمریکا خودبخود چرخهای صنعتش میخابه...انرژی ارزان، آمریکا رو آمریکا کرده...پس محکم بایستید

این اذیت و آزار مسلمانان و عدم دموکراسی واقعی و عدم احترام به عقاید و فرهنگ های دیگران در هند باعث انقلاب و جدایی ایالت های بیشتری از هند در آینده می شود سرفرصت مناسب.

طبق نوشته های این یادداشت گاندی با اسراییل مخالف بود و اجازه تقسیم سرزمین رن را نمی داد و کاش این طوری بود که نارندا هم مخالف اسراییل باشه اگه این طوری بود خیلی به حال مسلمانان خوب می شد.

اگر این کلمات از فردی جز «گاندی » ، رهبر مبارز هند صادر می شد، بلادرنگ به جانبداری از یهودیان افراطی اسرائیل متهم می شد; اما شخصیت گاندی به عنوان مبارز خستگی ناپذیر علیه استعمار انگلیس، به خواننده این کلمات اجازه چنین قضاوتی را نمی دهد . البته نباید از نظر دور داشت که گاندی این دیدگاه ها را در سال 1938 و 1946 ابراز داشت و معلوم نیست که اگر او تا سال های اخیر ادامه حیات می داد، چه دیدگاه و قرائتی از یهودیان اسرائیل می داشت .

قرائت گاندی از یهودیسم به روایت دکتر «نادیه جمال الدین » چنین است که می نویسد: «در حالی که کتاب های کتابخانه ای را مرتب می کردم، به کتابی به زبان اسپانیایی تحت عنوان «انقلاب فلسطین و جهان سوم » برخورد کردم که نام نویسندگان مقالات آن توجهم را جلب کرد . از مهم ترین این نامه ها مهاتما گاندی، چه گوارا، هوشی مینه و چند نام دیگر بود» .