این نشون میده که عدالت آموزشی نداریمبرای برقراری عدالت آموزشی آموزش مجازی برقرار شود
که در آن بهترین معلمان از بهترین وسایل آموزشی استفاده کنند و مجانی در اختیار همه قرار گیرد.
آنموقع خواهید دید حتی فرزند محروم چهار گوشه کشور رتبه های بالا خواهند آورد.
درسته پول خوشبختی نمیاره ولی لازمه خوشبختیهوقتی این جمله رو کسی درک کرد جواب همه سوالاتو پیدا میکنه
من بابام کارگر بود و بازنشسته شد، معمولا همیشه هر چی میخواستم کتابی چیزی برام می‌خرید
ولی خودم هم تا یکجایی به بعد روم نمیشد کتاب بخرم یا کلاس ثبت نام کنم یا دوره و ...، الانم دوازدهمم
تا پدر و مادر آدم حسابی و باسواد نباشن بچه هیچی نمیشه... به نظر من تلاش فرد ازهمه چیز مهم تر هست.امکانات مهم هست اما هیچوقت نمی تونه جای اراده و تلاش آدمها رو بگیره .
من افرادی رو دیدم که پدر و مادر همه امکاناتو فراهم کردن اما بی نتیجه بوده.
در مقابل بعضی ها هم بدون هیچ پشتوانه ی مالی و فقط به خاطر خواست و اراده ی قوی خود شون ، موفق شدن.
من معلم هستم ولی مسیر را اشتباه رفتم و فرهنگی که میگی اصلأ به فرهنگی بودن یا نبودن ندارد
در رشته هنرهای تجسمی تخصص دارم ولی حتی در دوران ابتدایی و راهنمایی بدون استاد نقاشی های زیبایی می‌کشیدم
پدرم بقالی داشت و مادرم خانه دار و قالی بافی میکرد
در همان دوران کودکی عشقم به هنر زیاد بود و پیش خودم از استاد محمود فرشچیان الگو ساخته بودم ولی با فوت پدرم آن چیزی که در آرزویش بودم که مانند استاد فرشچیان باشم نشد که نشد چون شرایط مالی که کسی بتواند من را حمایت کند نداشتم و به ناچار در ۲۹ سالگی جذب آموزش و پرورشی شدم که اصلاً نمی‌دانند کسی که نقاش و گرافیست است یعنی چه و من را ۱۳ سال در مقطع ابتدایی به کار گرفتند
یعنی همه پایه های ابتدایی تدریس کردم به اجبار
راست میگویید متاسفانه فرهنگیان که به عنوان مدیر، معاون، معلم و... در آموزش و پرورش هستند بویی از فرهنگ نبردن حتی لحظات عمر امثال من را تباه کردند
یک دفعه به خودم آمدم دیدم مسیری اشتباه رفتم و قاطی فرهنگیانی شدم که منی که کار فرهنگی و هنری انجام می دهم را درک نمی‌کنند و اگر من شرایطی مثل آن به قول شما بچه پولدارها داشتم جزو نفرات برتر هنر می بودم ولی نشد که نشد
چرا چون پشتوانه مهم است که من نداشتم و ته آن این بود به استخدام آموزش و پرورش شدم عمر گرانمایه خود را تباه کردم...
مثلاً ژاپن نظام آموزشی درستی دارد با معلمینی که درست آموزش می دهند و البته برنامه های آموزشی درستی هم مدون شده
و نتیجه این که دانش‌آموز مستعد هر شغل و رشته در جایگاه خود قرار می گیرد
و شاید کمترین ارتباط با وضعیت مالی و تحصیلات پدر و مادر خواهد داشت.
در ایران هیچ چیز در جای خود نیست و همه مقصرند
و هیچ کس مقصر نیست و سر کلاف کلا گم شده.
هر کس خودش و شغلش را مبرا از گناه میداند. پس همین است که باید باشد .
به نظر من در هر صنفی وقشری هم آدم با فرهنگ و متدین و مسولیت پذیر هست و هم آدم بی فرهنگ و بی اخلاق و...غیر از گزینه پارتی و رشوه که کاریش نمیشه کرد و مثل سرطان به جون مشاغل افتاده در بقیه فاکتورها چندین عامل نقش داره که البته با نبود یک عامل می‌توان عامل دیگر را پررنگتر کرد تا جبران نبود آن یکی را بکنه
دقیقا همه رتبه ها در مدارس و کلاس های انچنانی آموزش دیدن و معلم خصوصی و کتاب دونه ای یک میلیون باشه
ندار از کجا بیاره برای بچه اش بخره؟
اینا همه چند نوع ازمون شرکت کردن که بچه ندار و قشر ضعبف حتی پول یک کتاب رو نداره اونوقت بیاد با این اژده ها رقابت کنه
ایران داره به کجا میکشه که اینقدر طبقات اجتماعی از هم جدا شدن؟