یادتان باشد روحانی اوایل ریاست جمهوریش گفت چین نفت مارو میگرفت وبه عنوان قیمت کالاهایی با انتخاب خودش به ایران میداد. یا سکوت مطلق مسئولان ایران مدعی حامی حقوق مسلمین درمقابل جنایات فجیع چین در اویغورستان که چینی های اشغالگر نام جعلی سین کیانگ روش گذاشتند ومساحتی معادل کل ایران دارد (70 برابرفلسطین) خودش بیانگر خیلی مطالب است.

وقتي ازم اجازه نمي گيرين تا پولي كه خودتون دعوتم كردين به بورس 85 درصدشو برداشتين وقتي من هيچ گناهي ندارم كه پرايد 7 ميليوني را مي كنين 180 ميليون وقتي هر كاري دلتون مي خواهد ميب كنيد و صداي معترضان را با جئاب هاي امنيتي مي دهين پس من چرا ديگه بايد انتظار داشته باشم اجنبوي با اب وخاك و منابع من و هم وطنانم چه خواهد كرد كه علنيش بكنيد يا نكنيد. خودتون باعث شدين اكثريت قاطع مردم فاصله بگيرن و قسم مي خورم اگر همين 30 درصدي كه تو انتخابات شركت كرده بودن اگر بعد الهي را بردارين و انها از ترس خدا و اخرت نبود بخاطر نوع مديريت شما ها همون 30 درصدم ميشد 10 درصد. يعني تنها 10 درصد جامعه كه اونم 9 درصدش معاششون بهتون وصله به شما راي مي دهند.

چون مردم نا محرم هستند

والا قراردادهای دوران قاجار رو همه مفادش رو می دونستند از جمله علما

همانطوری که جزییات برجام فاش نشد و بعدا معلوم شد چه کلاه گشادی سرمان رفته ، قرارداد با چین هم همان شکل خواهد بود

از چاله روسیه به چاه چین افتادیم

جزییات قرارداد همین است

لابد یکی از قراردادهای ننگین تاریخ است

خلاصه قرارداد :

نفت در برابر بنجول

( حتی نفت در برابر غذا هم نیست )

امریکا اروپا چسبیدن به چین شماها با چین دارید دشمنی میکنید ای بابا

با سلام واحترام
ضمن تشکر از سایت تابناک بابت پرداختن به این موضوع مهم. سوال اصلی مردم ایران این است: "چرا مفاد توافقنامه منتشر نمی شود تا هم خیال مردم وکارشناسان راحت شود و هم خدای ناکرده بندی از قرارداد به ضرر منافع اقتصادی مردم ایران نباشد" زیرا سابقه چین دربسیاری از کشور های جهان نشان داده که بادادن وام توانسته آنها را تحت تسلط اقتصادی وحتی نفوذ سیاسی قرار دهد. ضمن اینکه مردم ایران بیشتر خواهان نزدیکی به غرب هستند تا به شرق.

حتی قرارداد ۱۹۱۹ که بین ایران و انگلستان منعقد شد هم با مخالفت احمدشاه قاجار مواجه شد اون قرارداد که حدود صد سال قبل امضا شد نسبت‌ به امروز بیشتر مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مردم اطلاعات بیشتری از آن داشتند و در مجلس با آن مخالفت شد اما امروز ایران و چین به مدت ۲۵ سال مردم در واقع مطلقاً از آن آگاه نیستند این قراردادها وقتی بسته میشه که یک سیستم در همه عرصه‌ها شکست میخوره و به‌ این‌ ترتیب به زیر قیمومیت یک دولت مقتدر خارجی میره مردم ایران با اینگونه قراردادها مخالف هستند چه در دوره قاجار باشد و چه در جمهوری اسلامی مسئولین نباید منافع کوتاه‌ مدت خودشان را بر منافع بلند مدت ملی ترجیح بدهند