در آن زمان ایران یکی از ضعف ترین یا میتوان گفت بدون توان نظامی بود در مقابل رقبا دارای نیروهای مقتدر بودند .شاهان قاجار واقعا مخالف بودند چاره ای نداشتند.اما جمهوری اسلامی با توجه به اینکه لاف قدرتمندی میزند در کمال رضایت ،
سوابق حضور چین در کشورهای مختلف با یک سرچ ساده در اینترنت براتون میاد.
چیزی که سالها پیش پیش بینی میشد اتفاق افتاده:ایران نهایتا در دامن روسیه و چین افتاد.
کسی ازدواج نمی کنه،به جای وام ازدواج یک وام مهاجرت اختصاص بدین به حداقل ۸۵ درصد ایرانی ها.
پاسخ ها
ناشناس
||
۰۰:۰۶ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۷
این حرف ها چیه؟ به قول یه آدم فضانورد شعارهای نه شرقی نه غربی مال اول انقلاب بود الان فقط نه غربی مونده. پس چین دوست وبرادر حضرات هستش حالا چرا؟ منافع اینگونه ایجاب می کند
دلیل اصلی رو همه مردم میدونن
مردم نباید بدونن چه چیزهایی واگذار شده و فروخته شده
مردم در این جور مواقع نامحرمن
ولی موقع رای دادن و راهپیمایی و پول گرفتن ازشون مردم میشن شهیدپرور و عزیزدل و غیور و انقلابی
چین اراده ای جز بردن منابع ایران نداره ... همین و بس
بزرگترین ضعف این قرارداد این است که در حلقهٔ بسیار خاص و محدودی از افراد درون حاکمیت که به نظر نمیرسد اعضای دولت قبلی و حتی فعلی باشند مطرح ، تصویب و برای امضا و اجرا در اختیار کشور چین گذاشته شده است. اگر اینگونه باشد باید کفت که این روی خوب سکه است. روی دیگر آن که محتمل تر به نظر میرسد این است که کشور چین متنی را تهیه و در اختیار همان تیم خاص گذاشته باشد برای امضا و اجرا. اشاره کارشناس به اینکه کشور چین با هشتاد کشور دیگر هم قراردادهای مشابهی را امضا کرده است مؤید این روی سکه میباشد. از اخبار بسیار کمی که درز کرده است ، کشور چین با افشای حتی بخشهایی از این قرارداد مخالفت کرده است و حاکمیت نیز تا کنون این ملاحظه و خواست چین را رعایت نموده است. واقعیت این است که از مفاد قراردادهای مشابه با کشورهای دیگر نیز اطلاعات چندانی در دست نیست. مناسبات راهبردی ( استراتژیک ) دارای تعاریف خاصی است که از ظواهر امر و با توجه به تحریمهای ایران و مناسبات چین با بعضی کشورهای منطقه که رقیب جدی ایران هستند بعید به نظر میرسد که خواست کشور چین باشد. کمکهای چین به ایران در قالب خرید نفت ( دور زدن تحریمها ) و یا حمایتهای مقطعی در سازمانهای بین المللی قطعاً در جهت منافع ملی اشان بوده و یا مانند خرید نفت منفعت مالی فوری خوبی را در بر داشته است. همانطور که کارشناس عنوان کرده است اقتصاد کشور چین همگام اقتصاد بازار آزاد جین و براساس آن عمل میکند. در این حدی که ایشا عنوان کرده اند خصوصی نیستند ولی کنترل بنگاههای بزرگ با سرمایه های عظیم در دست دولت و یا طبقهٔ خاصی از حاکمیت چین قرار دارد تا هم در جای خود از منافع اقتصادی بازار آزاد استفاده کنند و هم در جای خودش متمرکز و دولتی. شایعاتی وجود دارد که در بعضی کشورهایی که قراردادهای مشابهی را با چین منعقد کرده اند بعد از گذشت چندین سال بازده و کارایی لازمه را برای کشور مزبور نداشته است ولی چینی ها طبق همین قراردادهای یکطرفه همواره سود خود را فارغ از تضاد با منافع کشور طرف قرارداد برداشته اند و این کشور ها بدهیهای سنگینی به چین دارند که در عوض به نوعی مطیع و منتقد چین در سایر عرصه ها هستند. بررسی چنین مواردی قبل از عقد هر قراردادی به نظر لازم و البته مفاد قرار داد را در اختیار طیف کارشناسان مستقل قرار دادن الزامی است.البته اگر کار از کار نگذشته باشد.