در مورد آلمان شرقی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

بی‌شک امروزه قطعات باقی مانده‌ از دیوار برلین، یکی از جاذبه‌های گردشگری پایتخت آلمان است. اما این دیوار چند دهه پیش شاهد فرار افراد زیادی بوده که می‌خواستند از برلین شرقی به برلین غربی بروند. وینفرید و سابین، زوج جوانی بودند که برای فرار به برلین غربی زندگی‌شان را به خطر انداختند. وینفرید مهندس جوان و ماجراجویی بود که تصمیم گرفت با بالنی که خودش ساخته بود از آلمان شرقی فرار کند. این زوج چندین ماه روی بالن کار کردند تا اینکه بالاخره در مارس 1989 میلادی یعنی حدود هشت ماه قبل از فروپاشی دیوار برلین، تصمیم به فرار شبانه می‌گیرند. زوج جوان در نیمه‌های شب شروع به پر کردن بالن می‌کنند اما یک نفر آنها را می‌بیند و پلیس را خبر می‌کند. آنها تنها 30 ثانیه وقت داشتند و در نهایت تصمیم می‌گیرند که وینفرید با بالن پرواز کند و سابین در برلین شرقی بماند. زن جوان در حالیکه در بوته‌ها مخفی شده بالن را می‌بیند که اوج می‌گیرد. پس از عزیمت ناگهانی بالن،‌ هدایت آن به دست باد می‌افتد. وینفرید هیچ کنترلی روی بالن ندارد. او روی جارویی نشسته که به بالن متصل است. بالن ارتفاع می‌گیرد و تا 5000 متر صعود می‌کند. درجه هوا در این ارتفاع منفی 20 درجه سانتیگراد است. در نهایت بالن در منطقه‌ای موسوم به «تسهلندورف» در برلین فرود می‌آید. تا مغز استخوان وینفرید یخ زده بود. او قطعا از نظر جسمی و روانی از پا درآمده بود. سعی کردیم بفهمیم بالن چگونه پرواز کرده و چه مسیری را طی کرده و به این نتیجه رسیدیم که وینفرید احیانا از بالن سقوط کرده است چون دیگر نتوانسته خودش را نگه دارد. بعداز ظهر جسدش در یکی از باغهای کنار دریاچه پیدا شد. داستان غم‌انگیز فرار وینفرید سرخط روزنامه‌های برلین می‌شود. سابین در برلین شرقی توسط «اشتازی» سازمان اطلاعاتی آلمان شرقی به زندان می‌‌افتد اما بعد از چند هفته آزاد می‌شود... چند ماه بعد دیوار برلین سقوط کرد. این روایت را درباره این مرد می‌بینید و می‌شنوید.

پروفسور الکساندر ابنر

بعد از پایان جنگ جهانی دوم و شروع جنگ سرد بین منطقه تحت تصرف شوروی و منطقه تحت تصرف آمریکا, انگلستان و فرانسه دیواری ساخته شد که بزرگترین نماد جنگ سرد بود و به آن لقب پرده آهنین را داده بودند. این دیوار به مدت 28 سال شهر برلین را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم می‌کرد و نهایتا در سال 1989 با بهبود تدریجی روابط بین شرق و غرب و سیاست دموکراسی‌سازی حکومت کمونیستی شوروی در کشورهای اروپایی شرقی تحت نفوذ خود, دولت کمونیستی مجارستان درهای خود را بر روی غرب گشود و با باز شدن مرزهای بین مجارستان و اتریش از آنجایی که مهاجرت بین دو کشور کمونیستی ممنوع نبود ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفت‌وآمد به مجارستان بودند از طریق این کشور و نیز چکسلواکی به آلمان غربی و سایر کشورهای اروپای غربی رفتند.چندی بعد دولت ایگون کرنس که بعد از کناره گیری اریک هوکنر به رهبری آلمان شرقی رسیده بود. تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا کنند.با این تصمیم ده‌ها هزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل‌های مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند اما نگهبانان که آمادگی برای همچین جمعیتی آمادگی نداشتند مجبور به باز کردن مرز شدند در حالی که در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته‌های بعد و توسط کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج تخریب شد. فروریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت

پس از جنگ جهانی دوم و تسخیر آلمان توسط نیروهای متفقین، آلمان و پایتخت آن به چهار بخش تقسیم شد که هر کدام توسط یکی از کشورهای فاتح جنگ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه و شوروی) کنترل می‌شد، اما چون شهر برلین در عمق قلمرو تحت کنترل جماهیر شوروی بود تنها راه رسیدن به برلین غربی از طریق قلمرو تحت کنترل شوروی بود. در اوج جنگ سرد، با هدف راه اندازی اقتصاد که بر اثر جنگ نابود شده بود یک برنامه اصلاحات پولی برای آلمان غربی اعلام شد که با توافق متحدان غربی فاتح جنگ، برلین غربی را هم شامل می‌شد، اما این اقدام با مخالفت شدید دولت شورروی روبرو شد. در نتیجه به منظور اجبار متحدان غربی برای واگذاری قلمرو خود در برلین غربی شوروی برلین مرزهای زمینی برلین غربی را بست و اجازه عبور آذوقه به این شهر را ندارد. اما هواپیماهای متفقین با اینکه خطر شروع یک جنگ جهانی دیگر وجود داشت این محاصره را شکستند و به مدت 11 ماه آذوقه و سایر کالای مورد نیاز مردم را از این طریق به برلین رساندند تا سرانجام بر اساس فشارهای وارده و تحریم هرگونه کالاهای صادراتی از کشورهای بلوک شرق توسط متحدین غربی، شوروی در ۱۲ مه ۱۹۴۹ محاصره را پایان داد. در جریان این محاصره و مقاومت متحدان غربی در کمک رسانی، شهر برلین به نوعی نماد مقاومت دربرابر پیشروی و اعمال نفوذ بیشتر شوروی در اروپا شناخته شد. پس از این مرز بین آلمان شرقی و غربی به جز در برلین کاملا بسته شد و صدها هزار نفر از شهروندان آلمان شرقی از این طریق به آلمان غربی پناهنده شدند و این کاهش نیروی کار خطر فروپاشی اقتصادی را برای آلمان شرقی ایجاد کرد تا اینکه در 1960 دولت آلمان شرقی به ریاست والتر اولبریخت دیواری را دور برلین غربی احداث کرد که مانع محافظ ضد فاشیست نام داشت و مقامات هدف احداث آن را جلوگیری از ورود جاسوس‌ها و مامورین آلمان غربی به شرق عنوان کردند اما در سرتاسر دنیا به دیوار برلین شناخته شد و هدف اصلی آن جلوگیری از عبور شهروندان شرق به غرب بود. با این کار آخر منفذ در پرده آهنین نیز بسته شد. غرب از جمله آمریکا زیر فشار بود که واکنش قدرتمندی به احداث دیوار نشان نداده است و به همین منظور کندی اصرار داشت سخنرانی کند که همزمان با دفاع از حق نیروهای متفقین در برلین به عنوان اشغالگران فاتح این را روشن کند که نمی‌توان حضور شوروی در آلمان را به چالش کشید.