کلیات
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی یکی از دانشگاههای برتر دولتی شهر تهران میباشد. هسته اولیه این دانشگاه به سال ۱۳۰۷ برمیگردد گه با تصویب شورای انقلاب فرهنگی این دانشگاه در سال ۱۳۵۹ با ادغام ۹ مرکز آموزش عالی (مؤسسه عالی تکنیکوم نفیسی (مؤسس مهندس حبیب نفیسی)، مدرسه عالی فنی، دانشکده نقشهبرداری، مؤسسه آبشناسی، دانشکده هواشناسی و علوم جو، دانشکده مخابرات، مدرسه عالی ساختمان، دانشگاه کار و پیشه، تربیت دبیر فنی پلی تکنیک تهران، دانشگاه علوم و فنون مجتمع آموزشی وزارت راه، مجتمع تکنولوژی تهران و مدرسه عالی تلویزیون و سینما) به شکل کنونی و با نام دانشگاه فنی و مهندسی تشکیل شد و در سال ۱۳۶۷ به نام خواجه نصیرالدین طوسی، دانشمند ایرانی تغییر نام داد.
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی درحالحاضر ۸۵ قطب علمی، ۱۹۴ آزمایشگاه پژوهشی و آموزشی، ۱۳ مرکز پژوهشی، ۳ گروه پژوهشی، ۶ پژوهشکده، ۱۱ شرکت دانش بنیان و ۲۸ شرکت مرکز رشد دارد که در زمینههای تخصصی دانشگاه فعالیت میکنند.
این دانشگاه توانستهاست با عقد قراردادهای بسیار با صنایع گوناگون کشور، ضمن حل مشکلات تخصصی آنها، در بسیاری از دستاوردهای پژوهشی ایران سهیم باشد. مجموعه فعالیتهای پژوهشی آن، حکایت از پویایی دانشگاه در عرصههای مختلف علمی و صنعتی دارد که در پارهای از زمینهها تنها نیروهای متخصص کشور در این دانشگاه فعالیت میکنند یا دانشآموختهٔ این دانشگاهاند.
براساس پایگاههای معتبر برای رتبهبندی دانشگاهها در جهان، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی پیشرفت و رشد محسوسی داشتهاست.
این دانشگاه در ۱۱ دانشکده با ۱۸ رشته تحصیلی در مقطع کارشناسی، ۵۳ رشته در مقطع کارشناسی ارشد و ۲۳ رشته تحصیلی در مقطع دکترا کار خود را انجام میدهد. به گفته محمود احمدیان، معاون آموزشی دانشگاه خواجه نصیر نسبت استاد به دانشجو در این دانشگاه با توجه به جذب اعضای هیئت علمی هماکنون ۱ به ۱۸ میباشد.
پیشینه
هستهٔ اولیهٔ این دانشگاه دانشکدهٔ مخابرات است که در سال ۱۳۰۷ش در محل فعلی دانشکدهٔ مهندسی برق دانشگاه تأسیس و در سال ۱۳۱۸ اساسنامهٔ آن به تصویب مجلس شورای ملی وقت رسیدهاست.
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ساختار فعلی در ابتدا در سال ۱۳۵۹، در پی تصویب ستاد انقلاب فرهنگی از ادغام ۹ مرکز آموزش عالی و با عنوان مجتمع دانشگاهی فنی و مهندسی، بنیاد نهاده شد و سپس در سال ۱۳۶۲ نام آن به دانشگاه فنی و مهندسی و در سال ۱۳۶۷ به دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی تغییر یافت. این دانشگاه درحالحاضر ۵ قطب علمی، ۷۵ آزمایشگاه پژوهشی، ۶ گروه و مرکز پژوهشی و ۵ پژوهشکده دارد که در زمینههای تخصصی دانشگاه فعالیت میکنند.
علاوه بر رشته مخابرات که از سال ۱۳۰۷ به عنوان نخستین رشته در این دانشگاه تدریس میشود، تاریخ تأسیس دانشکدههای مهندسی نقشهبرداری و مهندسی مکانیک به ترتیب به سالهای ۱۳۳۳و ۱۳۵۲ بازمیگردد.
دانشکدهها و مراکز وابسته
جایگاه دانشگاه در رتبهبندیهای معتبر بینالمللی
براساس پایگاههای معتبر برای رتبهبندی دانشگاهها در جهان، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی پیشرفت و رشد محسوسی داشتهاست: برطبق آمارِ پایگاه رتبهبندی ISI، این دانشگاه در شمار ۱درصد تولیدکنندگان علم در دنیا معرفی شدهاست.
در رتبهبندی QS سال ۲۰۲۰ دانشگاه خواجه نصیر در رشته مهندسی برق و الکترونیک در رتبه ۴۰۱–۴۵۰ و در رشته مهندسی مکانیک در جایگاه ۴۵۱–۵۰۰ قرار گرفت.
این دانشگاه در رتبهبندی نشریه تایمز در سال ۲۰۱۶، در ردهٔ ۶۰۱ تا ۸۰۰ دانشگاه برتر جهان و در بین ۷ دانشگاه برتر ایران قرار گرفت.
همچنین در رتبهبندی نشریه تایمز در سال ۲۰۱۸ این دانشگاه در جایگاه ۶۰۱ تا ۸۰۰ جهان و در رتبه ۱۷۳ آسیا و در بین ۵ دانشگاه برتر ایران و بالاتر از دانشگاههایی همچون شریف و تهران قرار گرفت.
دانشگاه خواجه نصیر در رتبهبندی موضوعی تایمز در سال ۲۰۱۸ در رشتههای فیزیک و نجوم، شیمی محض و مهندسی عمومی در جایگاه سوم ایران، در رشتههای مهندسی عمران، مهندسی مکانیک و هوافضا، مهندسی برق و ریاضی و آمار در جایگاه چهارم و در رشته علوم کامپیوتر در جایگاه دوم کشور قرار گرفت.
بر اساس رتبهبندی NTU در سال ۲۰۱۶ دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی در جایگاه ۱۴۶ جهان قرار گرفت
بر اساس نظام رتبهبندی URAP دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی در زمینه علوم فنی – مهندسی، رایانه و فناوری در جایگاه ۴۶۰ جهان قرار گرفت.
در رتبهبندی لایدن 2017 (CWTS Leiden Ranking) دانشگاه خواجه نصیر در زمینه علوم فنی مهندسی در بین ۱۰ دانشگاه برتر ایران و در جایگاه ۱۶۱ آسیا و ۳۶۸ جهان قرار گرفت.
مدیران دانشگاه
فهرست روسای ادواری دانشگاه به قرار زیر میباشد:
نام | دوران ریاست | ||
---|---|---|---|
از | تا | ||
مجتمع دانشگاهی فنی و مهندسی | |||
رضا مکنون | ۸ مهر ۱۳۵۹ | ۹ شهریور ۱۳۶۰ | |
محسن تهرانیزاده | ۱۰ شهریور ۱۳۶۰ | ۲۵ اسفند ۱۳۶۱ | |
سید محمدتقی بطحایی گلپایگانی | ۲۶ اسفند ۱۳۶۱ ۲۰ آبان ۱۳۶۴ |
||
محمد اردبیلی | ۲ تیر ۱۳۶۵ (آغاز سرپرستی) | ۳ مهر ۱۳۶۵ (آغاز ریاست) | |
دانشگاه فنی و مهندسی | |||
محمدحسین حامدی | ۷ آذر ۱۳۶۶ | ||
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی | |||
سید مهدی سیداصفهانی | ۷ دی ۱۳۷۰(آغاز سرپرستی) | ||
عباسعلی تسنیمی | ۲۴ مرداد ۱۳۷۱ (آغاز سرپرستی) | ||
محمد اردبیلی | ۲۱ مهر ۱۳۷۲ (آغاز سرپرستی) | ۲۴ آذر ۱۳۷۲ (آغاز ریاست) | |
رضا امراللهی | ۲ آذر ۱۳۷۶(آغاز سرپرستی) | ۵ مرداد ۱۳۷۶ (آغاز ریاست) | |
سید عبدالله میرطاهری | ۳ دی ۱۳۷۹ (آغاز سرپرستی) | ۲۴ تیر ۱۳۸۰ (آغاز ریاست) | |
علی خاکی صدیق | ۷ مرداد ۱۳۸۲(آغاز سرپرستی) | ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۳ (آغاز ریاست) | |
سید محمدتقی بطحایی گلپایگانی | ۱۴ دی ۱۳۸۶(آغاز سرپرستی) | ||
مجید قاسمی | ۱۴ مرداد ۱۳۸۹(آغاز سرپرستی) | ||
علی خاکی صدیق | ۱۴ آبان ۱۳۹۲(آغاز سرپرستی) | ۲۵ تیر ۱۳۹۸ | |
یادکرد | |||
فرهاد یکه یزداندوست | ۲۵ تیر ۱۳۹۸ (آغاز سرپرستی) |
دانشآموختگان مشهور