کلیات
ابوموسی جابر بن حیان ( ۱۰۰ ش ۷۲۱ م – ۱۹۴ش ۸۱۵ م ) دانشمند و کیمیاگر و فیلسوف ایرانی بود. وی از اعضای دارالحکمه و از مترجمان نهضت ترجمه بود. او را پدر علم شیمی نامیدهاند و بسیاری از روشها (مانند تقطیر) و انواع ابزارهای اساسی شیمی مانند قرع و انبیق را به او نسبت میدهند.
زندگینامه
برخی زندگی وی را بین ۱۰۰ و ۱۹۴ هجری دانستهاند. برخی بین ۱۰۳ و ۲۰۰ هجری ذکر کردهاند. دانشنامهٔ بریتانیکا آنرا ۷۲۱ تا ۸۱۵ میلادی میداند. شکوفایی علمی جابر بن حیان در اواخر قرن دوم هجری/ حدود هفتصد و هفتاد و شش میلادی بود. جابر در شهر توس از توابع خراسان متولد شد. پدر او که یک داروساز شناخته شده و شیعه بود، به دلیل نقشی که در براندازی حکومت اموی داشت، به قتل رسید. جابر به نوشتههای باقیمانده از پدرش علاقهمند شد و به ادامهٔ حرفهٔ او پرداخت. او با شوق و علاقه به یادگیری علوم دیگر نیز میپرداخت. همین، سبب هجرت او از توس به کوفه شد.
آثار
۶۰۰ اثر به وی نسبت داده شدهاست که ۲۱۵ کتاب از او موجود است و بقیه پیدا نشدهاند.
کتابها و رسالات متعدد جابر، سالها بعد از او، توجه کیمیاگران اروپایی را به خود جلب کرد و سالها از آن به عنوان منبع معتبری استفاده میکردند. به گفتهٔ آنها، این کتابها تأثیر عمیقی بر تغییر و تصحیح دیدگاه کیمیاگران غربی گذاشتهاست.
اکسیر و عقیده جابر دربارهٔ آن
عقیده جابر این بود همچنان که طبیعت میتواند اشیاء را به یکدیگر تبدیل کند، مانند تبدیل خاک و آب به گیاه و تبدیل گیاه به موم و عسل بهوسیله زنبور عسل و تبدیل قلع به نقره در زیر زمین و … کیمیاگر نیز میتواند با تقلید از طبیعت و استفاده از تجربهها و آزمایشها همان کار طبیعت را در مدت زمانی کوتاهتر انجام دهد. اما کیمیاگر برای اینکه بتواند یک شیء را به شیء دیگر تبدیل کند، بهوسیلهای نیازمند است که اصطلاحاً آن را اکسیر مینامند.
اکسیر در علم کیمیا، به منزله دارو در علم پزشکی است. جابر اکسیر را که از آن در کارهای کیمیایی خود استفاده میکرد، از انواع موجودات سهگانه (فلزات، حیوانات و گیاهان) به دست میآورد. او خود، در این زمینه میگوید: هفت نوع اکسیر وجود دارد: