کلیات

آدری هپبورن بازیگر و بشردوست انگلیسی-هلندی چهره سرشناس و اثرگذار دنیای مد و سینما بود که افتخارات و عناوین بسیاری نیز کسب کرد. این بانوی زیبای معصوم و در عین حال جسور از محبوب‌ترین چهره‌های تاریخ است که با وقف زندگی خود برای کودکان محروم جهان، بیش از پیش محبوب شد.

هپبورن از آثار و عواقب جنگ جهانی دوم آسیب بسیار دید و در طول جنگ زندگی طاقت‌فرسایی را سپری کرد و پیش از آنکه شناخته شود فعالیت‌های گوناگونی را انجام داد. از حقایق جالب درباره آدری هپبورن این است که کودکی که خود روزگاری با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم‌ می‌کرد، در زمان شهرت و محبوبیت همدرد و یاری‌رسان کودکان قحطی‌زده و گرسنه‎ شد.

کودکی و نوجوانی

آدری هپبورن با نام اصلی آدری کیتلین راستن (Audrey Kathleen Ruston) در تاریخ 4 مه 1929 (14 اردیبهشت 1308) در شهر بروکسل بلژیک چشم به جهان گشود. پدرش جوزف ویکتور آنتونی راستن (Joseph Victor Anthony Ruston) انگلیسی و مادرش بارونس الا فان هیمسترا (Baroness Ella van Heemstra) نجیب‌زاده و فرزند حقوقدان و سیاست‌مدار هلندی بود. آدری دو برادر هم از ازدواج اول مادرش داشت. پدرش هنگامی که آدری شش سال داشت، او و مادرش را در بروکسل رها کرد و به لندن رفت و فعالیت‌های فاشیستی‌اش را گسترش داد. آدری هپبورن بعدها اعتراف کرد که رفتن پدرش تلخ‌ترین اتفاق زندگی‌اش بود.

آدری هپبورن هفت ساله برای تحصیل به کنت انگلستان فرستاده ‌شد. با شروع جنگ جهانی دوم در سال 1939، به هلند بازگشت و در مدرسه هنرهای زیبای آرنهام مشغول به تحصیل شد. آدری و خانواده‌اش در کشور اشغال‌شده هلند روزهای سخت و غمباری را گذراندند. شوهرخاله او ظالمانه به دست آلمان‌ها کشته ‌شد و برادر ناتنی‌اش به اردوگاه کار اجباری آلمان‌ها در برلین فرستاده ‌شد. خانواده او در جریان جنگ آسیب‌های بسیاری را متحمل شد تاحدی که به گفته خودش اگر می‌دانستند پنج سال تحت اشغال خواهند بود، با یک شلیک خود را خلاص می‌کردند.

زندگی حرفه ای

در سال 1945 و با پایان جنگ آدری و خانواده‌اش به هلند رفته و او در آنجا به فراگیری هنر محبوبش، رقص باله پرداخت. او در سال 1948 با بازی در فیلم آموزشی Dutch in Seven Lessons برای اولین ‌بار بازیگری را تجربه کرد و وارد این عرصه شد. پس از آن به لندن رفت تا باله را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد. اما علیرغم استعداد بسیارش در این زمینه، ضعف بدنی ناشی از جنگ و قد بلندش را مانع دستیابی او به جایگاه یک بالرین حرفه‌ای دانستند و او نیز تصمیم گرفت که بر‌ بازیگری تمرکز کند.

آدری هپبورن از سال 1948 هنگامی‌که مادرش برای گرداندن خانواده خدمتکاری می‌کرد، به عنوان هم‌سرا در نمایش موزیکال High Button Shoes و پس از آن در دو نمایش دیگر نیز حضور داشت. او پس از چند نقش‌آفرینی‌ کوتاه و گذراندن دوره‌های سخنوری، با ایفای نقش یک بالرین شگفت‌انگیز در فیلم The Secret People اولین نقش مکمل خود را تجربه کرد.

سال 1953 بالاخره درخشید و در 24 سالگی اولین نقش اصلی‌اش را با بازی در فیلم Roman Holiday تجربه کرد و تبدیل به یک ستاره شد. بعدها ویلیام وایلر (کارگردان فیلم) درباره او گفت که آدری هپبورن همه آنچه را که او به دنبال آن بود داشت: جذابیت، معصومیت و استعداد. Roman Holiday علاوه‌بر فروش موفق در گیشه، برای هپبورن نیز جوایز اسکار، بفتا و گلدن گلوب را به ارمغان آورد.

درخشش در Roman Holiday مسیر هپبورن را هموار و پس از آن در کمدی رمانتیک ویلیام وایلر به نام Sabrina نقش‌آفرینی کرد. این فیلم هم یک نامزدی اسکار و یک جایزه بفتا را برای آدری جوان به همراه داشت. او در این زمان باز به روی صحنه بازگشت و در نمایش Ondine بازی کرد و موفق به کسب جایزه Tony Award شد. هپبورن 25 ساله به یکی از محبوب‌ترین‌های گیشه هالیوود تبدیل و در فیلم‌های موفق بسیاری ظاهر شد؛ فیلم‌هایی همچون War and Peace، فیلم Funny Face، فیلم The Nun’s Story، فیلم The Unforgiven، فیلم The Children’s Hour، فیلم Breakfast at Tiffany، فیلم Charade و My Fair Lady.

بازی در فیلم Always استیون اسپیلبرگ آخرین حضور سینمایی هپبورن به شمار می‌رود. مجموعه مستند Gardens of the World with Audrey Hepburn نیز آخرین حضور تلویزیونی او بود که یک جایزه امی پس از مرگ او به همراه داشت. آلبوم صوتی Audrey Hepburn’s Enchanted Tales نیز آخرین اثر اوست که آن هم ارمغانی از جوایز گرمی را باز هم پس از مرگ برای او به ثبت رساند.

فعالیت های بشردوستانه

آدری هپبورن در 60 سالگی، پس از حدود 30 سال فعالیت در یونیسف، در سال 1989 به عنوان سفیر نیکوکاری یونیسف انتخاب شد. او در طول سال‌های فعالیتش در این سازمان خدمات و مأموریت‌های گوناگونی را به انجام رساند و به محروم‌ترین مناطق آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا سفر کرد. چهار ماه قبل از فوتش در سفر به سومالی آنجا را به «آخرالزمان» تشبیه کرد و گفت:

در کابوس قدم زدم. قحطی در اتیوپی و بنگلادش را دیده‌ام، اما نه اینگونه… بسیار بدتر از تصورم است. آمادگی‌اش را نداشتم. مراقبت از کودکان ربطی به سیاست ندارد. شاید با گذشت زمان به‌جای سیاست‌زدگی کمک‌های بشردوستانه، بشردوستی در سیاست صورت بگیرد.

هپبورن یک ماه پیش از فوت به پاس اقدامات خیرخواهانه مدال آزادی ریاست‌جمهوری را از سوی جرج بوش دریافت ‌کرد. سازمان یونیسف هم در سال 2002 از تندیس آدری هپبورن با نام «روح آدری» رونمایی کرد.

ازدواج و زندگی خصوصی 

آدری هپبورن در طول زندگی‌اش دو بار ازدواج کرد که حاصل هر کدام یک فرزند بود. در سن 25 سالگی و پس از یک نامزدی بی‌سرانجام، در سال 1954 با مل فرر (Mel Ferrer) بازیگر آمریکایی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج پسری به نام شان هپبورن فرر (Sean Hepburn Ferrer) بود که اکنون تهیه‌کننده و نویسنده است.زندگی مشترک هپبورن و فرر 14 سال به طول انجامید و در سال 1968 از یکدیگر جدا شدند.

آدری پس از جدایی از همسر اول در یک سفر دریایی با آندره دوتی (Andrea Dotti)، روانپزشک ایتالیایی آشنا شد و در سال 1969 با او ازدواج کرد. این زوج سال بعد صاحب یک فرزند پسر به نام لوکا (Luca Dotti) شدند.

دومین ازدواج آدری هپبورن هم پس از 13 سال زندگی مشترک با دوتی در سال 1982 به جدایی ختم شد.

درگذشت

آدری هپبورن پس از بازگشت از سومالی به سوئیس در اواخر سال 1992، دردهایی در شکم احساس کرد که بعد از آزمایش‌های گوناگون سرطان پانکراس تشخیص داده ‌شد. او پس از جراحی و شیمی ‌درمانی بسیار سرانجام در 20 ژانویه 1993 (30 دی 1371) در منزلش در سوئیس از دنیا رفت. مراسم خاکسپاری او چهار روز بعد در کلیسای دهکده تولوشنا در سوئیس برگزار و پیکرش در آرامستان آنجا به خاک سپرده شد.

میراث

خط هوایی کاال‌ام در ۲۰۱۴ یک هواپیمای مک‌دانل داگلاس ام‌دی-۱۱ را به نام آدری هپبورن نام‌گذاری کرد. چهرهٔ سوفیا (ربات) از این هنرپیشه نمونه‌برداری شده‌است. در سال ۱۹۹۹، بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute)، وی را سومین ستارهٔ بزرگ بازیگران زن در همهٔ دوران معرفی کرد. پیتر باگدانویچ او را آخرین معصوم سینما می‌داند.

فیلم شناسی 

هپبورن از سال 1948 تا 1993 فعالیت گسترده‌ای در عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر داشت. در میان این آثار فیلم های آدری هپبورن در سینما تعداد بیشتری را به خود اختصاص داده‌اند. بازی در فیلم Dutch in Seven Lessons در سال 1984 اولین نقش‌آفرینی هپبورن و ورود او به دنیای بازیگری بود. آثاری چون فیلم Breakfast at Tiffany’s، فیلم Roman Holiday و My Fair Lady از‌جمله فیلم های آدری هپبورن هستند که با برای او موفقیت، شهرت و محبوبیت به ارمغان آوردند. بازی آدری هپبورن در بانوی زیبای من مورد توجه منتقدان قرار گرفت و او محبوب‌تر شد.

1952-Secret People-نورا برنتانو
1953-Roman Holiday-پرنسس آن
1954-Sabrina-سابرینا فیرچایلد
1956-War and Peace-ناتاشا روستوا
1957-Love in the Afternoon-آرین چاواس
1957-Funny Face-جو استاکتون
1959-Green Mansions-ریما