چرا آنفلوانزا در برخی افراد متفاوت عمل می‌کند؟

دانشمندان بر این باورند که برخی افراد به دلیل اینکه اولین ابتلا به آنفلوانزا در کودکی سخت و شدید بوده از علائم آنفلوانزا کمتر از دیگران رنج می‌برند.

 به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، به گزارش نیوزویک، محققان اظهار کردند: در این افراد نقش‌پذیری ایمنی که در دوران کودکی بر فرد ایجاد شده تأثیر ماندگاری بر حافظه سیستم ایمنی و توانایی محافظت در برابر موارد مختلف در آینده ایجاد کرده است. هرچند که ویروس آنفلوانزا بسیار قابل تغییر است و از سالی به سال دیگر متغیر است.

از طرفی، نقش‌پذیری ایمنی بسیار حائز اهمیت است، زیرا در برابر برخی از انواع آنفلوانزا محافظت ایجاد می‌کند.

محققان در این تحقیق اطلاعات ۹۵۱۰ مورد ابتلا شدید به آنفلوانزای فصلی (H ۱ N. ۱) و H. ۳ N. ۲ که توسط وزارت خدمات بهداشتی آریزونا (ADHS) جمع آوری شده بود را بررسی کردند.

محققان خاطرنشان کردند: H. ۱ N. ۱ و H. ۳ N. ۲ زیرگروه‌های ویروس آنفلوانزایی هستند که از دهه ۱۹۷۰ موجب همه‌گیری جدی شده بود.

دانشمندان امیدواربودند با بررسی مجموعه اطلاعات، در مورد چگونگی ابتلا به آنفلوانزا بر افراد در سنین مختلف تاثیر نقش‌پذیری ایمنی دوران کودکی را بیابند.

آنان دریافتند، H. ۱ N. ۱ و H. ۳ N. ۲ از زیرشاخه‌های آنفلوانزا هستند و ممکن است ابتلا به یک زیرگروه تا حدی به محافظت در برابر دیگری کمک کند و بدن در مقابله با زیرشاخه‌های دیگر بهتر عمل کند.

مایکل وروبی، عضو گروه محیط زیست و زیست شناسی تکاملی در دانشگاه آریزونا گفت: "بخشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به عفونت فعلی بر اساس ابتلا به این بیماری در دوران کودکی است. "

محققان معتقدند، نقش‌پذیری ایمنی در توانایی مقابله با این ویروس در آینده تاثیر دارد.

اما ارزیابی‌ها نشان داد، کودکانی که به H. ۲ N. ۲ مبتلا شده بودند در مبارزه با H. ۱ N. ۱ با وجود اینکه آن‌ها عضو همان خانواده آنفلوانزاهستند عملکرد خوبی نداشتند، این گروه فکر می‌کند علت آن تاثیر نظم زیرگروه‌ها بر توانایی ما در مقابله با ویروس است.

محقق اصلی این تحقیق اظهار کرد: "سیستم ایمنی بدن ما تلاش می‌کند تا گونه‌های نزدیک به آنفلوانزای فصلی را بشناسد و از بدن در برابر آن‌ها دفاع کند. در واقع زیرگروه‌ها خواهر‌ها و برادر‌های ویروس اولیه هستند که خود نیز به زیرشاخه‌های دیگر تبدیل می‌شوند. "

وی گفت: " تحقیقات ما در مورد آنفلوانزای پرندگان نشان می‌دهد که در اعماق حافظه ایمنی بدن ما توانایی تشخیص و دفاع در برابر سومین عموزاده ژنتیکی که در کودکی تجربه کردیم، وجود دارد. "

وروبی گفت: "واضح است، چیزی مصونیت ایمنی نسبت به زیرشاخه‌ها در درجه دوم اهمیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد حتی اگر آن‌ها به همان گروه متعلق به اولین مواجهه ما با آنفلوانزا باشند. "

وی ادامه داد:زیر گروه دوم که شما در معرض آن قرار گرفته بودید قادر به ایجاد پاسخ ایمنی و محافظت به اندازه اولیه رویارویی شما نخواهد بود. به عبارت دیگر، اگر در زمان کودکی و اولین بار در سال ۱۹۵۵ به آنفلوانزا مبتلا شدید هنگامی که ویروس H. ۱ N. ۱ و نه H. ۳ N. ۲ همه‌گیر بود، عفونت با H. ۳ N. ۲ به احتمال زیاد به شما آسیب زیادی می‌رساند.

محققان تایید کردند که تحقیق آنان دارای محدودیت‌هایی است و تعیین ارتباط بین ارتباط نقش‌پذیری ایمنی و موارد خفیف ابتلا به آنفلوانزا دشوار است.

این گروه معتقدند، وضعیت تأثیرگذاری به مرور زمان تغییر خواهد کرد، زیرا افراد متولد شده در هنگام گردش زیرگروه‌های مختلف از یک گروه سنی به گروه سنی دیگری منتقل می‌شوند.

امیدواریم که با بررسی تفاوت‌های ایمنی در برابر آنفلوانزا پرندگان و در برابر واکنش به آنفلوانزا فصلی بتوانیم واکسن‌های مؤثرتری در برابر این ویروس‌ها کشف کنیم.

نتایج این تحقیق در نشریه PLOS Pathogens منتشر شده است.