دو ستاره از سینه فدراسیون 5 ستاره تاج افتاد/ بحران انتخاب مدیر در فوتبال ایران
شکست های پیاپی تیم های ملی فوتبال ایران و حذف های اخیر در مرحله های مقدماتی قاره در حضور حریفان درجه دو و سه، زنگ خطر را برای فوتبال پایه ایران به صدا درآورده و حالا نگرانی ها به کمیته های جوانان و آموزش هم رسیده است.
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ گویا حذف سریالی تیم های ملی نوجوانان و جوانان فوتبال ایران و ناکامی از صعود به جام جهانی رده های سنی بر خلاف سال های گذشته، می تواند نشانه عدم تمرکز فدراسیون فوتبال برای آینده فوتبال ایران و پشتوانه تیمهای ملی باشد. فدراسیونی که موفقیت در رده های سنی را افتخار خود می داند و مهدی تاج نیز بارها از ستاره های فدراسیون در فیفا می گفت، حالا سکوت عجیبی پس از حذف در قهرمانی آسیا حکمفرما شده و کسی پاسخ شکست های پیاپی را نمی دهد.
این باخت ها می تواند علت های مهمی داشته باشد که نخستین آنها را باید در مدیریت تیم های ملی پایه و برنامه ریزی های فدراسیون و نفراتی که برای این کارها گمارده است، جستجو کرد. در حالی حضور افراد جدید و گزینه های بادانش به جای چهره های نامتخصص و نامانوس با فوتبال پایه در فدراسیون احساس می شد، مهدی تاج و محمدرضا ساکت نیز این خلأ را احساس کردند و برای خروج از بحران در تیم های ملی رده های سنی نوجوانان و جوانان، انتخاب های جدید در دستور کار قرار گرفت، ولی در کمال ناباوری گزینه ای که فدراسیون رو کرد، از نفرات قبلی ضعیف تر است.
انتخاب نیما نکیسا به عنوان مسئول توسعه فوتبال پایه در فدارسیون فوتبال(!) اغلب کارشناسان را متعجب کرده است. متأسفانه، نیما نکیسا با وجود اینکه سال های سال در پرسپولیس و تیم ملی بازی کرده و در جام جهانی هم درون دروازه تیم ملی حاضر بوده، تجربه و تخصصی در فوتبال پایه ندارد و نمی تواند برنامه ای برای رفع بحران در این بخش از فوتبال کشور داشته باشد. معلوم نیست مقامات فدراسیون چه هنر یا خصیصه ای در نیما نکیسا دیده اند که یکضرب او را مسئول یکی از مهمترین کرسی های فوتبال ایران کرده اند؟ آیا فدراسیون نمی خواهد به حضور افراد بزرگ و بابرنامه در تشکیلات اداره فوتبال ایران تن دهد؟ حضور این همه چهره درجه دو و تازه کار در ساختار مدیریتی فدراسیون چه توجیهی دارد؟
گفته می شود، شاید حضور او در فدراسیون فوتبال به منزله کسب تجربه باشد؛ اما شاید این تجربه برای فوتبال ایران خیلی گران تمام شود؛ به واقع به جای اینکه او چیزی به فوتبال پایه اضافه کند، این فوتبال پایه است که به نیما نکیسا تجربه انتقال می دهد. در این میان، شائبه نقش کمبود بودجه در ورود این افراد به فدراسیون فوتبال ایران هم مطرح شده است؛ اینکه چون پول نیست فعلا افرادی کم توقع و بدون دردسر صندلی ها را موقتا اشغال کنند تا بعد از رفع بحران به فوتبال پایه و وضع وخیمش هم رسیدگی شود.
به نظر می رسد برنامه های نیم بند کارلوس کی روش و تحقق قهرمانی تیم ملی در جام ملت ها با این سرمربی گرانقیمت پرتغالی، همه هم و غم فدراسیون تاج را به خود معطوف کرده و قرار نیست تا پایان سال اتفاق تازه ای در این سیاستگذاری رخ دهد؛ اما تا چشم روی هم بگذاریم، تیم ملی به نسل تازه نیازمند خواهد بود و اگر امروز نکاشته باشیم، فردا محصولی برای درو و استفاده نخواهیم داشت.
در همین حال، استفاده از جوانان در ترکیب مدیریتی فدراسیون فوتبال را باید به فال نیک گرفت، چون فوتبال ایران دهه هاست که اسیر چهره ها و عناصر تکراری است و کمتر دریچه هوای تازه ای به روی آن باز شده است؛ هرچند استفاده از جوانان ناپخته و ناکارآمد می تواند برعکس عمل کرده و حق جوانان بادانش و شایسته در این زمینه را ضایع کند و نتیجه آن فرار از بارگیری جوانان در پست های حساس ورزش کشور باشد. پیش از این، محمدرضا ساکت، دبیرکل فدراسیون طی حکمی پرحرف و حدیث، ابراهیم شکوری دیگر بازیکن اسبق پرسپولیس را به سمت خارج از چارت قائم مقام دبیرکل(!)منصوب کرد که انتقادهایی را به همراه داشت.
گفته می شود، هر دو نیروی تازه نفس فدراسیون تحصیلات دکترا دارند، همین موضوع باعث شده پاسخ های تندی به نقدهای منتشر شده علیه انتصابشان بدهند، بخصوص نکیسا که در واکنشی پر از خشم، منتقدان را بی پروا «دلال» خوانده است!
نویسنده: بهنام شریفی
بنظر بنده شخص متولی کرسی توسعه فوتبال پایه باید شناخت درستی از روانشناسی کودک و نوجوان و اقتضائات این چنین نسلی داشته و توان و پتانسیل خوبی در تعامل و همکاری سازمانها و نهادهایی که وظیفه آموزش این نسل را به عهده دارند داشته باشد. بنا بر این فکر کنم مربیانی با سابقه خوب معلمی یا بازیکن سازی همچون مجید خان جلالی و یا آقای علی دوستی و .... برای این جایگاه مناسب تر هستند. امیدوارم بعد از حذف واقعا اسف بار تیم آینده دار ملی نوجوانان از مسابقات زیر 16 سال آسیا که مایه شگفتی نه تنها مردم ایران بلکه حتی فوتبالدوستان اندونزی و هند و ویتنام شد، بهترین تصمیم اینه که تیم ملی نوجوانان و جوانان تحت عنوان یکی از تیمهای لیگی در مسابقات لیگ برتر یا لیگ یک شرکت داده شده و تزریق مستمر بازیکن و انگیزه به آنها صورت پذیرد. یادمون نره که کشورهایی مثل ژاپن، کره، برزیل و ... چنین راهی را رفته و نتیجه خوبی از آن گرفته اند. همه چیزمون بهم میاد واقعا بايد به حال اين فوتبال گريه كرد ، هردم إز اين بار بري ميرسد در مورد بحران انتخاب مدیر بسادگی می توان دید که :1 - بطور معمول ( و نه مطلقاً ) آدمهای با سواد وارد این رشته نمی شوند .
2 - حتی بخاطر جو موجود در ورزشگاهها بسیاری از آدمهایی که دارای شخصیت اجتماعی ممتاز یا نسبتاً ممتاز باشند بعنوان تماشاگر هم وارد نمی شوند .
3 - کسانی که در کار نقل و انتقال بازی کنان کار می کنند به بدترین عنوان یعنی دلال نامیده می شوند در صورتیکه معمولاً کار بدون آنها انجام نمی شود .
این مثالها و مثالهایی از این قبیل باعث شده است که متاسفانه کل سیستم فوتبالی ما فشل باشد و در چنین سیستمی هیچ مدیری پرورش پیدا نمی کند .
شما عادت دارید که از هر فردی که به پستی منصوب میشه را بی شایستگی معرفی کنید. نکیسا دروازه بان تیم ملی بوده و دکترا در رشته مرتبط با ورزش داره. تو اروپا نخست وزیر و ریس جمهورها تو دهه سی و چهل اند. اونوقت شما انتظار دارید باز هم بابابزرگها بیان سر کار. حالا انگار چه پستی را بهشون دادن. قدری انصاف داشته باشید. اقای نکیسا که خواننده بود اینجوری که میشه دو شغله
انتصاب آقای نکیسا و آشوری کار درستی است. چون عم جوان هستن و هم الفبای فوتبال رو بلدن. بهتر از این هست که یکی از بیرون بیاد که از فوتبال هیچی ندونه. به مروز زمان نتیجه هم خواهند گرفت. حتی اگر اینها از پس کار بر نیان باید فوتبالی های دیگه جایگزینشون بشن. در کشورهای پیشرفته مسئولیت امور رو به متخصص های اون رشته میدن. بع نظر من این یک حرکت رو به جلو هست