لیزینگ سرمایهای (یا مالی) نوعی لیزینگ است. این نوع لیزینگ، قراردادی تجاری است که در آن:
- اجارهکننده (متقاضی یا وامگیرنده) نوعی دارایی را انتخاب میکند (که میتواند نوعی تجهیزات، وسیلهی نقلیه یا نرم افزار باشد)؛
- طرف اجارهدهنده (شرکت یا مؤسسهی مالی) دارایی را خریداری خواهد کرد؛
- اجارهکننده درطول مدت لیزینگ از این دارایی استفاده میکند؛
- اجارهکننده در ازای استفاده از این دارایی، مجموعه هزینههایی را پرداخت میکند؛
- اجارهدهنده بخش عمدهای از هزینههای دارایی یا تمام آن را بهاضافهی بهرهی دریافتشده در اجارههای پرداختی توسط متقاضی دریافت میکند؛
- متقاضی این اختیار را دارد که مالکیت دارایی را به دست آورد (یا با پرداخت آخرین بخش از پرداختها یا قیمت مشخصشده برای اختیار خرید دارایی با تخفیف)؛
شرکت مالی درطول مدت لیزینگ، مالک قانونی دارایی موردنظر به حساب میآید. با این حال اجارهکننده بر این دارایی تسلط دارد و میتواند مزایا یا خطراتی را برای این مالکیت (اقتصادی) ایجاد کند.
- طبق استانداردهای حسابداری در آمریکا، لیزینگ مالی (سرمایهای)، نوعی لیزینگ است که حداقل یکی از ضوابط زیر برای آن صدق میکند:
- مالکیت دارایی در پایان دورهی لیزینگ به طرف متقاضی انتقال داده شود.
- در قرارداد لیزینگ متقاضی از اختیار خرید دارایی مدنظر با قیمتی پایینتر از ارزش منصفانهی آن در بازار برخوردار باشد.
- مدت لیزینگ معادل ۷۵ درصد عمر مفید تخمینی برای دارایی مربوطه یا بیشتر از آن باشد.
- ارزش فعلی مبالغ پرداختی، معادل ۹۰ درصد قیمت دارایی یا بیشتر از آن باشد. /به نقل از chetor.com