قطعنامه 1803

شوراي امنيت سازمان ملل متحد در قطعنامه اخير خود درباره ايران ضمن استقبال از رفع ابهام‌هاي اخير درباره فعاليت‌هاي هسته‌اي گذشته ايران و تصويب قطعنامه 1803 به تكرار تحريم‌ها و محدوديت‌هاي داوطلبانه پرداخت.

به گزارش فارس، شوراي امنيت سازمان ملل روز گذشته با 14راي مثبت و يك راي ممتنع اندونزي قطعنامه تعديل شده 1803 درباره ايران را تصويب كرد كه متن كامل آن به شرح زير است.

شوراي امنيت،

با يادآوري بيانيه رياست شوراي امنيت در 29 مارس 2006 (S/PRST/2006/15) و قطعنامه 1696 در 31 جولاي 2006 و قطعنامه 1737 در 23 دسامبر 2006 و قطعنامه 1747 در 24 مارس 2007 و با تاييد مفاد آنها؛

با تاكيد بر تعهد خود درباره معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اي، ضرورت تمكين همه كشورهاي عضو اين معاهده به اجراي كامل تعهداتشان در اين زمينه و يادآوري حق همه كشورهاي عضو مطابق با بندهاي اول و دوم اين پيمان براي تحقيقات توسعه، توليد و استفاده از انرژي اتمي در مسير اهداف صلح‌آميز بدون هيچ‌گونه تبعيض،

با يادآوري قطعنامه شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/2006/14) كه در آن آمده است كه راهكاري براي مسئله هسته‌اي ايران در كنار تلاش‌هاي بين‌المللي براي جلوگيري از گسترش هسته‌اي و تحقق هدف ايجاد خاورميانه عاري از تسليحات هسته‌اي و ابزارهاي استفاده از اين تسليحات خواهد بود.

با نگراني جدي يادآور مي‌شود همانگونه كه در گزارش‌هاي 23 مه 2007 (GOV/2007/22)، سي‌ام آگوست 2007 (gov/2007/48)، و 15 نوامبر 2007 (gov/2007/48) و 22 فوريه 2008 (GOV/2007/4) مدير كل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي(IAEA) تاييد شده است، ايران به صورت كامل و پايدار فعاليت هاي غني سازي و بازفرآوري و پروژه هاي مربوط به آب سنگين كه در قطعنامه هاي 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) عمل نكرده، همكاري‌هاي خود با آژانس بر اساس پروتكل الحاقي را از سر نگرفته و به اقداماتي كه شوراي حكام آژانس از آن خواسته بود نيز عمل نكرده، و به مفاد قطعنامه هاي 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) كه براي اعتماد سازي ضروري هستند، پايبند نبوده است و از اين كه ايران اين اقدامات را در پيش نگرفته است،‌ ابراز تاسف مي‌كند،

با نگراني اشاره مي‌كند كه ايران توجه خاصي به حق آژانس در بازبيني اطلاعات مربوط به طراحي كه از سوي ايران در اختيار قرار گرفته و متعاقب آن اصلاح در كد 3.1 و با تاكيد بر اساس بند 39 توافقنامه پادمان ايران كه بر اساس آن كد 3.1 را نمي توان به صورت يكجانبه اصلاح و يا به حالت تعليق درآورد و با تاكيد بر اين كه حق آژانس در بازبيني اطلاعات طراحي كه در اختيار آن قرار گرفته يك حق دايمي است كه به مرحله ساخت و وجود مواد هسته اي در تاسيسات هسته‌اي بستگي ندارد،

با تاكيد بر تعهد خود به اجراي اختيارات آژانس بين المللي انرژي اتمي، حمايت قدرتمند از نقش شوراي حكام آژانس بين المللي انرژي اتمي، ضمن ستايش از آژانس براي تلاش هاي آن در راه حل مسائل باقي مانده مربوط به برنامه هسته‌اي ايران كه با عنوان طرح اقدام ميان دبيرخانه آژانس و ايران (gov/2007/48) توافق شد و با استقبال از پيشرفت هاي صورت گرفته در اجراي اين برنامه كاري كه در گزارش 15 نوامبر 2007 مدير كل (gov/2007/58) نيز به آن اشاره شده، بر اهميت ارائه نتايج سريع و محسوس و اجراي موثر اين طرح اقدام توسط ايران از جمله ارائه پاسخ به تمامي سئوال هاي مطرح شده از سوي آژانس تاكيد مي‌كند، تا آژانس بتواند از طريق اجراي تدابير شفافيت‌ساز بتواند صحت و كمال اظهارات ايران را مورد ارزيابي قرار دهد.

اعلام مي كند تعليق ياد شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) و همچنين پايبندي كامل و بازبيني شده الزامات تعيين شده توسط شوراي حكام آژانس در حل ديپلماتيك و از طريق مذاكره كه بتواند ماهيت صرفاً صلح‌آميز برنامه هسته‌اي ايران را تاييد كند، سهيم خواهد بود.

تاكيد مي‌كند چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريكا تمايل دارند تدابير اساسي بيشتري را جهت بررسي يك راهبرد كلي براي حل مساله هسته اي ايرانيان از طريق گفت وگو و بر اساس پيشنهاد ژوئن 2006 خود (S/2006/521) اتخاذ كنند و يادآور مي‌شد كه تاييد اين كشورها كه به اين كه به محض حصول اعتماد جامعه بين‌الملل درباره ماهيت صرفاً‌ صلح‌آميز برنامه هسته‌اي ايران، با اين كشور به همان نحوي برخورد خواهد شد كه با يك كشور غيرتسليحاتي عضو معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اي برخورد مي‌شود،

با توجه به حقوق و تعهدات كشورها در ارتباط با تجارت بين المللي،

با استقبال از راهنمايي‌هاي ارائه شده توسط تيم ويژه اقدامات مالي (FATF) بمنظور كمك به كشورها در اجراي تعهدات مالي خود بر اساس قطعنامه 1737 (2006) شوراي امنيت،

مصمم است با تدوين تدابير متناسب براي متقاعد كردن ايران به پايبندي به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و الزامات آژانس عمل كند. شورا براي جلوگيري از توسعه فن آوري هاي حساس ايران در زمينه برنامه هاي هسته اي و موشكي خود تلاش خواهد كرد تا زماني كه شوراي امنيت تعيين كند كه اهداف اين قطعنامه‌ها محقق شده است،

با نگراني از خطرات مربوط به گسترش هسته‌اي ارايه شده از برنامه هسته‌اي ايران كه در اينجا منظور ادامه قصور ايران در اجراي تعهدات خود در قبال شوراي حكام آژانس و اجراي قطعنامه هاي 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) شوراي امنيت است و همچنين با توجه به مسئوليت اوليه شوراي امنيت در چارچوب منشور سازمان ملل براي حفظ صلح و امنيت بين‌المللي،

و اقدام بر اساس ماده 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد:

1. شورا تاييد مي‌كند كه ايران بايد بدون هيچگونه تاخيري اقدامات مورد نظر شوراي حكام آژانس در قطعنامه gov/2006/14 كه براي ايجاد اعتماد در خصوص صلح‌آميز بودن برنامه اتمي ايران و همچنين حل مسائل باقي مانده ضروري هستند، اتخاذ كرده و طبق اين متن، شورا تصميم خود را مبني بر اين كه ايران بايد بدون تعلل بيشتر گام هاي مورد نظر در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) را بردارد، مورد تاكيد قرار مي‌دهد؛ و تصريح مي‌كند كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به دنبال اين تاييديه است كه ايران بند اصلاح شده 3.1 را بكار بندد؛

2. شورا از توافق ميان ايران و آژانس به منظور حل تمامي مسائل باقي مانده در ارتباط با برنامه هسته‌اي ايران و پيشرفت‌هايي كه در اين خصوص صورت گرفته و در گزارش 22 فوريه 2008 مدير كل (GOV/2008/4) ذكر شده است، استقبال مي‌كند و آژانس را تشويق مي‌كند فعاليت‌هاي خود را براي مشخص شدن مسائل باقي مانده ادامه دهد، و تاكيد مي‌كند اين اقدام باعث احياي اعتماد جامعه جهاني به صرفا صلح آميز بودن ماهيت برنامه هسته‌اي ايران خواهد شد و از آژانس در تقويت پادمان‌هاي خود در مورد فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران مطابق با توافقنامه پادمان بين ايران و آژانس حمايت مي‌كند؛

3. شورا از همه كشورهاي عضو مي‌خواهد تا در مورد ورود يا گذر افرادي كه مستقيما در فعاليت‌هاي اتمي حساس توليد و تكثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمي ايران نقش دارند يا از آن حمايت مي‌كنند، از خاك خود هوشيار باشند و تامل به خرج دهند. شورا همچنين اينگونه تصميم گرفته است كشورها كميته‌اي را كه به دنبال بند 18 قطعنامه 1737 تشكيل شده است (در اين متن با عنوان كميته از آن ياد مي شود) از ورود يا گذر افراد مورد نظر از خاك خود مطلع كنند، منظور افرادي است كه در پيوست 1737 (2006)، پيوست اول قطعنامه 1747 (2007) يا پيوست اول اين قطعنامه نامشان ذكر شده است. آنها همينطور بايد افرادي را كه شوراي امنيت يا كميته اعلام كرده است و مستقيما در پيشبرد يا حمايت از فناوري اتمي حساس توليد و تكثير يا توسعه سيستم هاي پرتاب تسليحات اتمي و همچنين كساني كه در تامين قطعات، كالاها، تجهيزات، مواد و فناوري اي نقش دارند و بر اساس پاراگراف هاي سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌ زير نظر بگيرند و ورود و گذر آنها را از خاك خود به اطلاع كميته برسانند مگر در مواردي كه سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاي ب ، قسمت اول و دوم از پاراگراف 3 قطعنامه 1737 (2006) ذكر شده است،

4. شورا تاكيد مي‌كند كه هيچ چيز در پاراگراف بالا مستلزم اين نيست كه يك كشور مانع از ورود اتباع خود به خاك خود شود و همه كشورها بايد در راستاي اجراي پاراگراف بالا ملاحظات بشردوستانه از جمله موازين مذهبي و همينطور اهداف مطرح شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) از جمله بند 15 منشور آژانس بين المللي انرژي اتمي را رعايت كنند؛

5. شورا تصميم مي‌گيرد كه تمامي كشورها بايد اقدامات لازم بمنظور جلوگيري از ورود يا گذر افراد نامبرده در فهرست دوم اين قطعنامه و همچنين افراد ديگري كه توسط شوراي امنيت يا كميته از آنها به عنوان افرادي كه در فعاليت‌هاي اتمي حساس توليد و تكثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمي ايران مستقيما نقش دارند يا از آن حمايت مي‌كنند را اتخاذ نمايند. آنها همينطور بايد افرادي را كه شوراي امنيت يا كميته اعلام كرده و بطور مستقيم در پيشبرد يا حمايت از فناوري اتمي حساس توليد و تكثير يا توسعه سيستم‌هاي تحويل تسليحات اتمي بعلاوه در تامين قطعات، كالاها ، تجهيزات ، مواد و فناوري‌اي نقش دارند كه بر اساس پاراگراف هاي سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌اند‌،زير نظر بگيرند مگر در مواقعي كه سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاي ب ، قسمت اول و دوم پاراگراف سوم قطعنامه 1737 (2006) است و اينكه هيچ چيزي در اين پاراگراف نبايد مانع از آن شود كه كشوري به اتباع خود اجازه ورود به خاك خود را نشود؛

6. شورا تصميم مي گيرد تدابير اعمال شده در پاراگراف پنج نبايد شامل مواردي شود كه كميته به صورت موردي تصميم مي‌گيرد چنين سفرهايي بر اساس نيازهاي بشردوستانه، از جمله تعهدات مذهبي يا در زماني كه كميته به اين نتيجه برسد كه چنين استثنايي باعث پيشرفت اهداف قطعنامه كنوني مي‌شود، نبايد اجرا شود.

7. شورا تصميم مي‌گيرد كه تدابير مورد نظر در پاراگراف 12 و 13،‌ 14 و 15 قطعنامه 1737 (2006) بايد شامل اشخاص و سازمان‌هاي فهرست‌شده در پيوست اول و سوم اين قطعنامه و هر شخص يا سازماني شود كه از جانب آنها يا در مسير آنها فعاليت مي‌كند و يا سازمان‌هايي كه مالكيت يا اداره آن در اختيار آنها است و افراد يا سازمان‌هايي كه شورا يا كميته تشخيص مي‌دهند به افراد يا سازمان‌هاي ياد شده در بي‌توجهي به تحريم‌ها، يا نقض مفاد اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) كمك كرده‌اند،

8. شورا تصميم مي‌گيرد كه همه كشورها بايد اقدامات مقتضي براي جلوگيري از تامين، فروش يا انتقال مستيم يا غير مستقيم مواد يا سلاح مربوطه از طريق خاك اين كشورها، اتباع ، ناو يا هواپيماي منتقل شود كه با پرچم آنها تردد مي‌كند و يا از آنها به نفع ايران استفاده شود صرفنظر از اين كه اين از خاك آنها آغاز شده باشد.

الف) جلوگيري از تمامي اقلام، مواد، تجهيزات، كالاها و فن آوري كه در INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 تعيين شده است، به جز تامين، فروش يا انتقال، بر اساس الزامات پاراگراف قطعنامه 1737 (2006)، اقلام، مواد، تجهيزات، كالاها و فناوري تعريف شده در بخش اول و دوم پيوست آن سند، و بخش 3 تا 6 كه پيشتر به اطلاع كميته رسيده است، تنها زماني كه صرفا جهت استفاده در راكتور آب سبك تهيه مي شوند و زماني كه چنين تامين، فروش يا انتقالي براي همكاري هاي فني كه توسط آژانس در اختيار ايران قرار خواهد گرفت يا تحت نظارت آن همانگونه كه در پاراگراف 16 قطعنامه 1737 (2006) تعيين شده است.

ب) جلوگيري از تمامي اقلام، مواد، تجهيزات، كالاها و فن آوري تعريف شده در 19.A.3 از بخش دوم سند S/2006/815؛

9. شورا از تمامي كشورها مي‌خواهد در پذيرفتن تعهدات جديد عمومي براي كمك‌هاي مالي جهت تجارت با ايران، از جمله ارائه اعتبارنامه‌هاي صادرات، ضمنانت‌نامه‌ها يا بيمه، به اتباع خود يا سازمان هايي كه در چنين تجارت‌هايي دست دارند، هوشيار باشند تا از چنين كمك هاي مالي كه ممكن است به توليد و تكثير فعاليت‌هاي حساس هسته‌اي و يا توسعه سيستم‌هاي پرتابي و حمل تسليحات هسته‌اي همچون مواردي كه در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب شود؛

10. شورا از تمامي كشورها مي‌خواهد بر فعاليت‌هاي موسسات مالي كشور خود با تمامي بانك‌هاي موجود در ايران، خصوصا بانك ملي و بانك صادرات و شعبات و زيرمجموعه‌هاي آنان در خارج از اين كشور هوشيار باشند تا از اين كه چنين فعاليت‌هايي به گسترش فعاليت‌هاي حساس هسته‌اي يا توسعه سيستم هاي پرتابي تسليحات هسته‌اي منجر مي‌شود، همانگونه كه در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب گردد.

11. شورا از تمامي كشورها مي‌خواهد مطابق با قوانين و اختيارات حقوقي ملي خود و مطابق با قوانين بين المللي، خصوصا قانون دريا و توافقنامه‌هاي بين‌المللي مرتبط با هوانوردي غيرنظامي، محموله هايي را كه توسط كشتي ها و هواپيماهايي كه به سمت ايران و يا از ايران توسط شركت هواپيمايي ايران و يا شركت حمل و نقل دريايي جمهوري اسلامي ايران وارد فرودگاه‌ها و بنادر آنها مي‌شوند را مورد بازرسي قرار دهند. با توجه به اين كه دلايل منطقي وجود دارد تصور شود آن كشتي يا هواپيما در حال حمل كالاهايي است كه بر اساس اين قطعنامه و قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده اند؛

12. شورا همه كشورها را ملزم مي‌كند تا در صورتي كه بازرسي كه در پاراگراف فوق به آن اشاره كرديم صورت گرفت، طي پنج روز كاري گزارشي كتبي در مورد بازرسي، خصوصا توضيح در مورد دلايل بازرسي و همچنين اطلاعات مربوط به زمان، مكان، شرايط و نتايج به دست آمده مرتبط با آن بازرسي ارايه كنند؛

13. شورا از همه كشورها مي خواهد طي 60 روز از زمان تصويب اين قطعنامه اقداماتي را كه در راستاي اجراي موثر پاراگراف هاي 3، 5، 7، 8، 9، 10 و 11 انجام داده‌اند كه در بالا به آنها اشاره شد، به كميته گزارش كنند؛

14. شورا تصميم مي‌گيرد كميته‌اي كه بر اساس پاراگراف 18 قطعنامه 1737 (2006) تشكيل شده براي تدابير اعمال شده در قطعنامه 1747 (2007) و قطعنامه جاري قابل اعمال است،

15. شوراي امنيت بر تمايل چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريكا بمنظور بهبود تلاش هاي ديپلماتيك بمنظور ارتقاي از سرگيري مذاكرات و مشورت‌ها بر اساس پيشنهاد خود به ايران، با اين ديدگاه كه به يك راه حل جامع، بلند مدت و مناسب براي اين مساله دست يابد و در نتيجه آن امكان برقراري تمامي روابط و همكاري هاي گسترده تر با ايران بر اساس احترام متقابل و اعتماد سازي بين المللي در مورد اين كه برنامه هسته اي ايران صرفا صلح آميز است، تاكيد مي‌كند و اعلام مي‌دارد در صورتي كه ايران تمامي فعاليت‌هاي مرتبط با غني‌سازي و بازفرآوري از جمله فعاليت‌هاي تحقيقاتي و توسعه‌ را به حالت تعليق در آورد و آژانس بين‌المللي انرژي اتمي آن را راستي‌آزمايي كند، مذاكرات مستقيم خود را با اين كشور آغاز خواهند كرد،

16. شورا نماينده عالي سياست مشترك خارجي و امنيت اتحاديه اروپا را تشويق مي‌كند تا به ارتباطات خود با ايران بر اساس پيشنهادات وابسته ارائه شده از سوي چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريكا با اين ديدگاه كه شرايط لازم براي از سرگيري مذاكرات را ايجاد كند، ادامه دهد؛

17. شورا بر اهميت اين امر تاكيد مي‌كند كه همه كشورها از جمله ايران، اقدامات لازم را براي تضمين اين امر اتخاذ كنند كه نبايد ادعايي از جانب دولت ايران يا نهاد يا شخصيتي در ايران كه بر اساس قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه‌هاي مرتبط مشخص شده‌اند، يا اشخاصي باقي بماند كه مدعي هستند به نفع شخص يا نهاد در ارتباط با هر قرارداد يا تعاملي دخالت دارند كه بنا بر تدابير اعمال شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده است.

18. شورا از دبير كل آژانس مي خواهد طي 90 روز گزارشي مبني بر اينكه آيا ايران تمامي فعاليت هاي ذكر شده در قطعنامه 1737 (2006)، و همچنين در مورد پايبندي ايرانيان به تمامي اقداماتي كه شوراي حكام از ايران خواسته و ديگر مفادي كه در قطعنامه هاي 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه از آنها خواسته شده است به شوراي حكام آژانس و در موازات آن به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارائه كند تا مورد بررسي قرار گيرد؛

19. شورا مجددا تاكيد مي‌كند كه بايد اقدامات ايران را با توجه به گزارش‌هايي كه در پاراگراف‌هاي بالا به آن اشاره شد، بررسي كند.

الف) اين كه شورا بايد اجراي تدابير را تا در مدتي كه ايران همه فعاليت‌هاي بازفراوري و غني‌‌سازي را متوقف كرده باشد از جمله تحقيق و توسعه كه توسط آژانس راستي آزمايي شده باشد، به حال تعليق درآورد تا مذاكرات را با حسن نيت پيش رفته و يك نتيجه فوري به گونه‌اي حاصل شود كه مورد قبول طرفين باشد.

ب) اين شورا بايد تدابير مورد نظر در پاراگراف هاي 3، 4، 5، 6، 7 و 12 قطعنامه 1737 (2006) و همينطور پاراگراف هاي 2، 4، 5، 6 و 7 قطعنامه 1747 (2007)، و پاراگراف‌هاي 2، 4، 6، 7، 8، 9 و 10 و 11 اين قطعنامه را در زودترين زمان ممكن بعد از دريافت گزارش مورد نظر در پاراگراف فوق مبني بر اين كه ايران كاملا به تعهدات خود در قطعنامه‌هاي مذكور شوراي امنيت و برآورده كردن خواسته‌هاي شوراي حكام عملي كند به گونه‌اي كه به تاييد شوراي رسيده باشد.

ج) اين شورا بايد در صورتي كه گزارش مورد نظر حاكي از آن باشد كه ايران به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه عمل نكرده است، تدابير ديگري را بر اساس بند 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل سازمان ملل اتخاذ كند تا ايران را متقاعد نمايد كه به اين قطعنامه ها و درخواست هاي آژانس پاسخ مثبت بدهد، و تاكيد مي كند تصميمات بعدي زماني لازم خواهند شد كه چنين تدابير ضروري شوند؛

20. شورا اين مساله را همچنان پيگيري خواهد كرد.

پيوست I:
1- امير معيد علايي (كه در مديريت مونتاژ و مهندسي سانتريفيوژها دخالت دارد)

2- محمد فدايي آشياني (كه در توليد كربن آمونيوم اورانيل و مديريت مجموعه غني‌سازي اورانيوم نطنز دخالت دارد)

3- عباس رضايي آشتياني - از مقامات ارشد اداره اكتشافات و استخراج معادن سازمان انرژي اتمي ايران AEOI.

4- هاله بختيار (كه در توليد مگنزيوم با غناي 99 و 9 دهم درصد دخالت دارد)

5- مرتضي بهزاد (بخاطر دخالت در توليد اجزاء دستگاه هاي سانتريفيوژ)

6- دكتر محمد اسلامي (رييس موسسه تحقيقاتي و آموزشي صنايع دفاع)

7- سيد حسين حسيني (از مقامات سازمان انرژي اتمي ايران AEOI كه در پروژه رآكتور تحقيقاتي آب سنگين اراك دخالت دارد)

8- م. جواد كريمي ثابت (رييس شركت انرژي نوين كه در قطعنامه 1747 (2007) از وي نام برده شد)

9- حميد رضا مهاجراني (به خاطر دخالت در مديريت تاسيسات تبديل اورانيوم (UCF) اصفهان)

10- سرتيپ محمد رضا نقدي (معاون سابق تحقيقات لجيستيك و صنعتي ستاد كل نيروهاي مسلح / رييس سابق ستاد مبارزه با قاچاق كالا و ارز كه در تلاش ها براي دور زدن تحريم‌هاي اعمال شده توسط قطعنامه هاي 1737 و 1747 شوراي امنيت سازمان ملل متحد دست دخالت داشته است)

11- هوشنگ نوبري (كه در مديريت مجموعه غني سازي نطنز دخالت دارد)

12- عباس رشيدي (به خاطر دخالت در فعاليت‌هاي مربوط به غني سازي در نطنز)

13- قاسم سليماني (مدير عمليات حفاري اورانيوم در معدن اورانيوم ساغند)

پيوست II
الف) افرادي كه نام آنها در قطعنامه 1737 شوراي امنيت سازمان ملل متحد ذكر شده است:

1- محمد قنادي (معاون AEOI در بخش تحقيقات و توسعه)

2- داود آقاجاني (رييس مركز آزمايشي غني‌سازي سوخت PFEP در نطنز)

3- بهنام عسگرپور (مدير عامل اراك)

ب) افرادي كه نام آنها در قطعنامه 1747 شوراي امنيت سازمان ملل متحد ذكر شده‌ است:

1- سيد جابر صفدري (مدير تاسيسات غني سازي نطنز)

2- امير رحيمي (رئيس مركز تحقيقات و توليد سوخت اتمي اصفهان كه بخشي از شركت توليد و تهيه سوخت هسته‌اي سازمان انرژي اتمي ايران است و در فعاليت‌هاي غني سازي مشاركت دارد.)

پيوست III
1- شركت ابزار برش كاوه (به خاطر دخالت در توليد اجزاي دستگاه‌هاي سانتريفيوژ)

2- شركت هاي بازرگاني تجارت توانمند سكال و شركت‌هاي سيستم سكال (اين شركت تابعه سعي كرده بود براي نهادي كه در قطعنامه 1737 به آن اشاره شده محصولات حساسي را خريداري كند)

3- شركت الكترونيكي صنام (زير مجموعه صنايع هوا و فضاي وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك هاي بالستيكي ايران دست دارد)

4- گروه فني اتحاد (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاي وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك هاي بالستيكي ايران دست دارد)

5- كارخانجات صنعتي ماشين‌هاي دقيق (IFP)، (كارخانه كاربردي آكا - زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاي وزارت دفاع (AIO) كه براي تهيه برخي تجهيزات مورد استفاده قرار مي گرفته است)

6- جابر ابن حيان - آزمايشگاه متعلق به AEOI فعال در فعاليت‌هاي چرخه سوخت هسته‌اي)

7- شركت صنعتي جوزا (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاي وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك هاي بالستيكي ايران دخالت دارد)

8- صنايع متالورژي خراسان (زير مجموعه صنايع مهمات‌سازي (AMIG) است كه به وزارت دفاع ايران وابسته است. اين گروه در توليد اجزاء دستگاه هاي سانتريفيوژ شركت دارد)

9- شركت توليدي باتري نيرو (اين شركت زير مجموعه سازمان صنايع دفاعي ايران است. وظيفه آن ساخت واحدهاي برق براي ارتش ايران از جمله سيستم هاي موشكي است)

10- صنايع انرژي پيشگام (در ساخت تاسيسات تبديل اورانيوم اصفهان مشاركت داشته است)

11- شركت تهيه تجهيزات ايمني SEP (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاي وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك هاي بالستيكي ايران دست دارد)

12- شركت تماس (در فعاليت هاي مربوط به غني سازي شركت دارد. تماس يك نهادي است كه چهار شركت تحت پوشش آن تاسيس شده‌اند. يكي از آنها در زمينه استخراج اورانيوم، يكي در زمينه كنسانتره و ديگري در زمينه فرآوري اورانيوم، غني‌سازي و ضايعات آن فعاليت مي كنند)